Σὲ παρακαλῶ δέ, ἠγαπημένε μου Ἀρσένιε, νὰ ἐκπαιδεύσῃς τούτους ἵνα γίνουν κατὰ τὴν ἀρετὴν ὅμοιοί σου καὶ νὰ μὴ φθείρῃ τούτους καμμία νεανικὴ ἐπιθυμία. Ναί, Θεέ μου καὶ Δέσποτα παντοδύναμε, δυνάμωσον αὐτοὺς καὶ ἀξίωσέ τους νὰ γίνουν, ὡς ὁ διδάσκαλός των, δοῦλοί Σου γνήσιοι».
Ταῦτα πρὸς τὸν Χριστὸν μετὰ δακρύων εὐξάμενος ὁ βασιλεὺς Θεοδόσιος, ἔστρεψε πάλιν τὸν λόγον πρὸς τὸν Ἀρσένιον, λέγων· «Πρόσεχε, ἀδελφὲ φίλτατε καὶ Πάτερ σεβασμιώτατε, νὰ μὴ ὑπολογίζῃς οὐδόλως, ὅτι φέρουν βασιλικὸν διάδημα, ἀλλὰ νὰ τοὺς τιμωρῇς αὐστηρῶς, ὅταν πταίσωσιν, ὡς ἰδικά σου τέκνα καὶ νὰ μὴ τοὺς δίδῃς οὐδεμίαν τιμήν, τοῦτο δὲ σοῦ παραγγέλλω ἔμπροσθεν αὐτῶν· ἐὰν δὲ ἴδω ὅτι δὲν ἐφύλαξες τὴν ἐντολήν μου αὐτήν, θέλω σκανδαλισθῆ καὶ θέλω σὲ μισήσει, ὡς ἐπίβουλον τῆς βασιλείας μου». Αὐτὰ καὶ ἕτερα πλείονα εἰπών, ἐγκατέστησεν ὅλους εἰς κατάλληλον οἴκημα πλησίον τῶν βασιλικῶν ἀνακτόρων, διὰ νὰ τοὺς βλέπῃ συχνάκις καὶ νὰ παρακολουθῇ τὰ γινόμενα. Τιμήσας δὲ καθ’ ὑπερβολὴν τὸν θεῖον Ἀρσένιον, τὸν ἐψήφισε πρῶτον τῆς συγκλήτου καὶ ἐπρόσταξε νὰ τὸν ὀνομάζουσιν ὅλοι ὄχι μόνον τῶν παίδων, ἀλλὰ καὶ αὐτοῦ τοῦ βασιλέως πατέρα γνήσιον. Ὅλοι τότε οἱ γνωστικοὶ τὸν ἐπῄνεσαν, διότι μὲ τὸν τρόπον τοῦτον ἐτίμησε μᾶλλον τὸν Θεοδόσιον παρὰ τὸν Ἀρσένιον.
Κατέβαλε, λοπὸν ὁ Ὅσιος ὅσην ἠδύνατο ἐπιμέλειαν, διὰ νὰ γίνουν οἱ παῖδες καθὼς ἐπόθει ὁ Θεοδόσιος καὶ πότε μὲν ἡρμήνευεν εἰς αὐτοὺς τὰ Ἑλληνικὰ μαθήματα, πότε τοὺς ἐδίδασκε τὴν ἁγίαν Γραφήν, ἥτις εἶναι ὠφελιμωτέρα τῶν ἄλλων συγγραμμάτων. Ἄλλοτε πάλιν τοὺς ἐνουθέτει πῶς νὰ πορεύωνται εἰς τὰ πρόσκαιρα πράγματα, πῶς νὰ ὑποτάσσωνται εἰς ὅλα τὰ παρὰ τοῦ πατρός των προσταττόμενα, νὰ ἀγαπῶσι τοὺς δούλους καὶ ὅλους τοὺς ὑπηκόους καὶ πλεῖστα ἄλλα ἐδίδασκε τούτους, ὅσα ἐγνώριζεν ὅτι ὠφελοῦν τὴν ψυχήν. Ἐξαιρετικῶς δὲ παρεκίνει τούτους νὰ μὴ ὑψηλοφρονῶσι διὰ τὸ βασιλικὸν ἀξίωμα, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ ταπεινώνωνται, ἐνθυμούμενοι τὴν ἄκραν ταπείνωσιν τοῦ Βασιλέως τῶν βασιλέων καὶ νὰ δεικνύουν εἰς τοὺς πτωχοὺς πολλὴν συμπάθειαν δίδοντες ἐλεημοσύνην, διὰ νὰ εὕρουν καὶ αὐτοὶ ὁμοίως ἔλεος παρὰ τοῦ Θεοῦ κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Κρίσεως. Αὐτὰ καὶ ἕτερα διδάσκων καθ’ ἡμέραν πρὸς τοὺς βασιλόπαιδας ὁ πάνσοφος, ὠφέλει τούτους πολὺ καὶ ἐπρόκοπτον, ὄχι μόνον εἰς τὰ μαθήματα, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ ἤθη καὶ τὴν τάξιν.