Διότι μᾶς ἐτύφλωσαν αἱ ἁμαρτίαι μας, ἐπειδὴ ἐπεθυμήσαμεν νὰ ζήσωμεν εἰς τὴν πρόσκαιρον ταύτην ζωὴν καὶ οὕτω ἀπεθάνομεν διὰ τὸν μέλλοντα καὶ ἀληθινὸν αἰῶνα. Δὲν ἠξεύρομεν λοιπὸν οἱ ταλαίπωροι πῶς πρέπει νὰ πράξωμεν εἰς τὸ ἑξῆς». Τότε ὁ μακάριος Κοδρᾶτος, πλησθεὶς ὑπὸ χαρᾶς μεγάλης διὰ τὴν μετάνοιάν των καὶ ἰδὼν καὶ τὰ δάκρυά των, εἶπε πρὸς αὐτούς· «Θαρρεῖτε, ἀδελφοί, διότι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὡς εὔσπλαγχνος καὶ φιλάνθρωπος, δέχεται ὅλους σᾶς, οἵτινες μετανοεῖτε. Μόνον προσπέσατε εἰς Αὐτὸν μετὰ δακρύων καὶ ταπεινῆς καὶ συμπαθοῦς δεήσεως καὶ σταθῆτε πλέον ἀνδρεῖοι εἰς τὴν πίστιν καὶ εἰς τὴν πρὸς τὸν Σωτῆρα Χριστὸν ὁμολογίαν, ἕκαστος δὲ ἐξ ὑμῶν ἂς καθαρισθῇ διὰ τοῦ ἰδίου του αἵματος ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας του. Ἐὰν δὲ ἐνικήθητε κατὰ τὴν σάρκα, νικήσατε τώρα διὰ τῆς ἀντιστάσεως τῆς ψυχῆς καὶ τῆς ὁμολογίας».
Ἀφ’ οὗ λοιπὸν τούτους καὶ ἄλλους ψυχωφελεῖς λόγους εἶπεν ὁ Ἅγιος, ἤρχισαν ἐκεῖνοι νὰ κλαίουν μετὰ κραυγῶν καὶ θρήνων καὶ ἔπεσον πρηνεῖς ἐπὶ τῆς γῆς, κτυπῶντες τὰς κεφαλάς των καὶ τὰ στήθη των μὲ πέτρας. Τοσοῦτον δὲ τρομερὰν ἔκστασιν ᾐσθάνθησαν οἱ παρεστῶτες, ὥστε ὄχι μόνον οἱ Χριστιανοί, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ οἱ ἄσπλαγχνοι ὑπηρέται συνεπάθησαν αὐτούς, μέχρι τοιούτου σημείου, ὥστε ἐνόμιζον, ὅτι καὶ αὐτοὶ οἱ λίθοι ἐθρήνουν αὐτοὺς καὶ μετ’ αὐτῶν συνωδύροντο. Διότι οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως, ἐκπλαγέντες ἀπὸ τὰς κραυγὰς καὶ τοὺς ὀλολυγμοὺς καὶ θρήνους, οἵτινες ἠκούοντο, συνηθροίσθησαν ὅλοι ὁμοῦ, ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδία, Ἰουδαῖοι, εἰδωλολάτραι καὶ Χριστιανοί, τόσον πολλοί, ὥστε δὲν τοὺς ἐχώρει οὔτε ἡ ἀγορά, οὔτε ἡ πλατεῖα. Ὁ δὲ ἀνθύπατος, θυμωθείς, ἐπρόσταξε τοὺς ὑπηρέτας νὰ ξέουν ὥραν πολλὴν τὸν μακάριον Κοδρᾶτον καὶ νὰ καίουν τὰς πλευράς του μὲ ἀνημμένας λαμπάδας.
Ἀλλ’ ὁ γενναῖος τοῦ Χριστοῦ Ἀθλητής, ὡς νὰ μὴ ᾐσθάνετο καθόλου τὰ βασανιστήρια, ἐνουθέτει μετὰ παρρησίας τους ἀρνησιχρίστους, οἵτινες μετενόησαν, λέγων μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς· «Ἀδελφοί, ἐπικαλεῖσθε ἀκαταπαύστως τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ Αὐτὸς θέλει σᾶς χαρίσει τὸ ἔλεός Του». Ὡς δὲ ἐκεῖνοι εἶπον, ὅτι δὲν εἶναι ἄξιοι οὔτε νὰ προφέρουν τὸ Ἅγιον Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, διότι κακῶς ἠθέτησαν καὶ ἠτίμασαν τοῦτο, εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἅγιος Κοδρᾶτος· «Ἀδελφοί, ἐπικαλεῖσθε τὸν Θεόν, ἐπικαλεῖσθε Αὐτὸν ἀκαταπαύστως, πλησιάσατε δὲ καὶ εἰς ἐμὲ καὶ μὴ φοβεῖσθε».