Ὁ δὲ μακάριος Κοδρᾶτος, διὰ νὰ μὴ τὸν ἴδουν ἐκεῖνοι, ὅτι ἦτο δεδεμένος, εἶπε πρὸς τὸν ἀνθύπατον· «Πρόσταξον νὰ μὲ λύσουν». Ὁ δὲ ἀνθύπατος, νομίσας ὅτι θέλει νὰ θυσιάσῃ, ἐπρόσταξε νὰ τὸν λύσουν. Οὗτος δὲ ὁ μακάριος, εὐθὺς ὡς τὸν ἔλυσαν, ἔδραμεν εἰς τὸν ναόν των καὶ συντρίψας ὅλα τὰ εἴδωλα ἔρριψε ταῦτα εἰς τὴν γῆν· οἱ δὲ μιαροὶ ἱερεῖς, ἰδόντες τὸ γενόμενον, ἥρπασαν αὐτὸν ὁμοῦ μὲ τοὺς στρατιώτας καὶ τὸν ἔφερον εἰς τὸν ἀνθύπατον. Ἐκεῖνος δέ, θυμωθείς, ἐπρόσταξε νὰ τὸν κρεμάσουν εἰς τὸ ξύλον καὶ νὰ τὸν ξέουν. Ἐνῷ δὲ ἐκρέματο ὁ Μάρτυς καὶ ἐξέετο ἀπὸ τοὺς στρατιώτας, ἐδόξαζε διὰ θερμῆς φωνῆς τὸν Θεόν.
Ὡς δὲ ἦλθον οἱ ἀρνησίχριστοι, εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ μακάριος Κοδρᾶτος· «Πανάθλιοι καὶ δειλοί, τί μέγα κακὸν ἐπάθετε καὶ ἠρνήθητε, φεῦ! τὸν Δεσπότην Χριστὸν καὶ παρεδώσατε ἑαυτοὺς εἱς θάνατον; Δὲν ἐπιστεύσατε, ὅτι ὑπάρχει ἀνάστασις νεκρῶν καὶ κρίσις Θεοῦ; Δὲν ἐμάθετε ὅτι ὑπάρχει πῦρ ἄσβεστον, σκώληξ ἀκοίμητος, βαθύτατος τάρταρος καὶ κόλασις ἀτελεύτητος; Ποίαν λοιπὸν ἀπολογίαν θέλετε δώσει κατὰ τὴν ἔνδοξον ἐκείνην καὶ μεγάλην ἡμέραν τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ; Ἀνοίξατε τοὺς ὀφθαλμοὺς, τῆς διανοίας σας καὶ ἴδετε ἀπὸ ποῖον ὕψος δόξης κατεκρημνίσθητε καὶ εἰς ποῖον βάθος ἀδοξίας κατεποντίσθητε, ἀφ’ ὅτου ἐγκατελείψατε τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν καὶ τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ ὑπετάχθητε εἰς τὸν ἀχρεῖον καὶ εὐτελῆ δοῦλον, τὸν διάβολον, ὅστις, έπειδὴ ἀπεστάτησεν ἀπὸ τὸν Δεσπότην Θεόν, κτυπᾷ τοὺς συνδούλους του, τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τοὺς φονεύει τὸν ὁποῖον, ὅταν ἔλθῃ ὁ Δεσπότης, θέλει διχοτομήσει καὶ θέλει ἀποστείλει εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον ὁμοῦ μὲ ὅλους τοὺς ὑπηρέτας του δαίμονας. Ἐννοήσατε λοιπόν, ἄθλιοι, τί κακὸν ἐπράξατε; Πῶς παρεδώκατε τὸν ἑαυτόν σας εἰς τὴν αἰώνιον κόλασιν, μὲ τὸ νὰ φοβηθῆτε τὰς προσκαίρους βασάνους; Δὲν ἠκούσατε τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου, ὅστις λέγει· «Mὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεινόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι; Φοβήθητε δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα ἀπολέσαι;» (Ματθ. ι’ 28).
Ταῦτα δὲ ἐνῷ ἔλεγεν ὁ μακάριος Κοδρᾶτος, οἱ ἀρνησίχριστοι ἐφώναξαν μετὰ δακρύων μεγαλοφωνως· «Αὐθέντα μας καὶ διδάσκαλε, ἐφοβήθημεν τὰ βάσανα καὶ ἠπατήθημεν, σπαραχθέντες ὡς ἄλογα ζῷα, καὶ ὡς ἀρνία ἐν μέσῳ λύκων.