Ἀπτόητος ὅμως ὁ μακάριος Κοδρᾶτος ἀπήντησε· «Καλῶς εἶπας, ὅτι διὰ σκοτεινῶν λόγων ἐλάλησα· διότι σκοτεινὴ φαίνεται εἰς σὲ ἡ ἀλήθεια καὶ φωτεινὴ ἡ πλάνη. Ὅθεν θέλω μεταχειρισθῆ τὰς προγονικάς σου φωνάς, διὰ νὰ λαλήσω μὲ ὡραίους λόγους. Γνώριζε λοιπόν, ὅτι δὲν λατρεύομεν τοὺς θεούς σου καὶ δὲν πειθόμεθα εἰς τὰ δόγματα τοῦ Καίσαρος καὶ τῆς συγκλήτου. Διὰ τοῦτο, ἂν σοῦ φαίνεται εὔλογον νὰ μὲ βασανίζῃς, πρᾶξε ὅ,τι θέλεις τὸ ταχύτερον καὶ ἀπόστειλόν με πρὸς τὸν οὐράνιον Βασιλέα μου». Ὁ δὲ ἀνθύπατος μὲ πολλὴν ἀναισχυντίαν ἀπεκρίθη· «Ἡ κακή σου μοῖρα σὲ τιμωρεῖ. Ὅθεν μὲ τὴν δύναμιν τῶν θεῶν ὅλων, δὲν θέλω σὲ λυπηθῆ οὐδόλως, ἀλλὰ θέλω σὲ ἐξολοθρεύσει μὲ πολλὰ καὶ διάφορα βασανιστήρια καὶ τέλος μὲ πικρὸν θάνατον».

Ἀφοῦ δὲ ταῦτα συνέβησαν καὶ παρῆλθεν ἡ ἡμέρα, ἐπρόσταξεν ὁ ἀνθύπατος τοὺς ὑπηρέτας νὰ κλείσουν ὅλους τους Μάρτυρας εἰς τὴν φυλακήν. Διὰ δὲ τον εὐλογημένον Κοδρᾶτον ἐπρόσταξε νὰ στρώσουν αἰχμηρὰς πέτρας ὑπὸ τὰ πληγωμένα πλευρὰ τοῦ Ἁγίου, νὰ θέσουν πέτραν μεγάλην ἐπὶ τοῦ στήθους του, τοὺς πόδας του νὰ κλείσουν ἐντὸς τῶν ξύλων, εἰς δὲ τὰ ἄλλα μέλη τοῦ σώματός του νὰ βάλουν βαρέα σίδηρα. Πάντα δὲ ταῦτα ἐξετέλεσαν οἱ ὑπηρέται ἀφήσαντες τὸν Ἅγιον εἰς τὰ δεσμὰ καὶ τὰς θλίψεις, σφοδρῶς βασανιζόμενον ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας.

Ὁ δὲ μακάριος Κοδρᾶτος, ὡς ἀληθῶς γενναῖος Ἀθλητὴς τῆς εὐσεβείας, ὑπέμενε μεγαλοψύχως· παρὰ δὲ τὸ ὅτι τὰ βασανιστήρια ἦσαν φοβερά, ὅμως δὲν μετεβλήθη οὐδὲ ἀπεμακρύνθη ἀπὸ τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἀγάπην τὴν ὁποίαν εἶχε πρὸς τὸν Θεόν. Ὅθεν, μετὰ ταῦτα, μέλλων νὰ μεταβῇ ὁ ἀνθύπατος εἰς τὴν Νίκαιαν, ἐπρόσταξε τοὺς Ἁγίους Μάρτυρας νὰ ἀκολουθήσουν αὐτόν. Μετὰ τούτων δὲ ἦτο καὶ ὁ Ἅγιος Κοδρᾶτος. Καθὼς δὲ εἷς ἀρχιστράτηγος, ἔχων πεποίθησιν εἰς τὴν δύναμίν του, βαδίζει ἔμπροσθεν ὅλων κατὰ τοῦ στρατεύματος τῶν ἐχθρῶν λάμπων καὶ μὲ ὅλα τὰ ὅπλα του, γενναίως δὲ προσβλέπων πρὸς τοὺς ἐχθροὺς τρομάζει τὴν παράταξιν αὐτῶν, τοιουτοτρόπως καὶ ὁ γενναῖος καὶ ἀνδρειότατος Κοδρᾶτος ἐβάδιζεν ἔμπροσθεν ὅλων τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, δεικνύων τὸν ἑαυτόν του ὅλον εὔχαριν καὶ ἰσχυρόν. Φέρων δὲ τὰς ἁλύσεις ἐσεμνύνετο καὶ ἔχαιρεν, ὡς νὰ εἶχε πολύτιμα κοσμήματα, τόσον ὥστε οἱ φιλόσοφοι τῶν εἰδωλολατρῶν ἐθαύμαζον διὰ τὴν σοφίαν, τὴν ἐγκράτειαν καὶ τὴν ὑπομονὴν τῶν Χριστιανῶν καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεὸν λέγοντες· «Ἀληθῶς μεγάλη εἶναι ἡ πίστις τῶν Χριστιανῶν». Πολλοὶ δὲ ἐξ αὐτῶν ἐπίστευσαν εἰς τὸν Κύριον.