Τότε ὁ μακάριος Κοδρᾶτος ἠρώτησε τὸν ἀνθύπατον· «Ὅσα λοιπὸν εἶπεν ὁ Ὅμηρος διὰ τοὺς θεοὺς ἀληθῆ εἶναι ἢ ψευδῆ;». Ὁ ἀνθύπατος ἀπεκρίθη· «Ἀληθῆ εἶναι». Λέγει ὁ Ἅγιος· «Ἐντρέπομαι πολὺ διὰ σᾶς, οἵτινες προσκυνεῖτε θεοὺς μοιχοὺς καὶ ἀρσενοκοίτας, καθὼς λέγει ὁ Ὅμηρος, ἐπειδὴ ἐκείνους μὲν οἵτινες πράττουν τὰ ἔργα τούτων, δηλαδὴ τὰς μοιχείας καὶ τὰς ἀρσενοκοιτίας, τοὺς τιμωρεῖτε σεῖς οἱ κατὰ καιροὺς ἐξουσιασταί, ἐνῷ ἀντιθέτως τούτους νομίζετε θεοὺς καὶ τοὺς προσκυνεῖτε. Ἐὰν λοιπὸν θέλῃς, πείσθητι ἀπὸ τοὺς ἰδικούς σας ποιητάς, ὅτι εἶναι δαίμονες αἰσχρουργοί, ἀκατάστατοι, νεκροί, πνεύματα μάγων καὶ πλάνων». Ἀπεκρίθη ὁ ἀνθύπατος· «Ἀνόσιε, ἤρχισες νὰ ὑβρίζῃς τοὺς θεούς; Φοβοῦμαι μήπως ἀγανακτήσουν ἐναντίον μου οἱ βασιλεῖς, διότι ἐξακολουθῶ νὰ σὲ εὐσπλαγχνίζομαι». Ἀλλὰ καὶ πάλιν ὁ Ἅγιος ἀπήντησε· «Τὴν ἰδικήν μου παρρησίαν, ἀνθύπατε, οὔτε σὺ οὔτε ἄλλος τις δύναται νὰ ἀφαιρέσῃ ἀπ’ ἐμοῦ. Λοιπὸν πρᾶξε ὅ,τι θέλεις».

Θυμωθεὶς τότε σφόδρα ὁ ἀνθύπατος ἐπρόσταξε τοὺς ὑπηρέτας νὰ τὸν ἐκδύσουν καὶ νὰ τον κτυπήσουν μὲ βούνευρα ὠμά, λέγων πρὸς αὐτόν· «Εἰπὲ τὸ ὄνομά σου». Ἀλλ’ ἐπειδὴ ὁ μακάριος Κοδρᾶτος δὲν ἀπεκρίνετο, ἠρώτα ὁ ἀνθύπατος τοὺς στρατιώτας, λέγων· «Πῶς ὀνομάζεται;». Καὶ ἐκεῖνοι εἶπον πρὸς αὐτόν· «Κοδρᾶτος καλεῖται καὶ εἶναι ἀπὸ γένος λαμπρόν». Λέγει ὁ ἀνθύπατος· «Ἀφήσατε αὐτόν, μὴ τὸν κτυπᾶτε, ἀλλὰ σηκώσατέ τον ἀπὸ τὴν γῆν». Κατόπιν λέγει πρὸς τὸν Μάρτυρα· «Διατί μᾶς κάμνεις νὰ ἀτιμάζωμεν τὴν ἀξίαν καὶ τὸ γένος σου;». Προσκαλέσας δὲ αὐτὸν νὰ ὑπάγῃ πλησιέστερον, συνέχισε· «Διατί ἐγκατέλειψας παραλόγως τὴν ἀξίαν καὶ τὸ γένος σου καὶ ἠκολούθησας καὶ σὺ τὴν ματαίαν θρησκείαν τῶν Χριστιανῶν;». Ὁ Ἅγιος Κοδρᾶτος τότε μετὰ θάρρους ἀπήντησεν· «Ἐξελάμην παραρριπτεῖσθαι ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ μου μᾶλλον ἢ οἰκεῖν με ἐν σκηνώμασιν ἁμαρτωλῶν» (Ψαλμ. πγ’ 11). Ἀπεκρίθη ὁ ἀνθύπατος· «Ἄκουσόν μου, καὶ θυσίασε εἰς τοὺς θεούς, μάλιστα σήμερον, ὁπότε εἶναι τὰ ἱερὰ γενέθλια τῶν βασιλέων, ἐὰν θέλῃς νὰ συναριθμηθῇς μὲ τὴν Γερουσίαν τῶν Ρωμαίων καὶ νὰ μὴ ἀποθάνῃς κακὴν κακῶς ὡς κακοῦργος. Ἢ δὲν ἤκουσας τὴν προσταγὴν τῶν βασιλέων καὶ τῆς ἱερᾶς συγκλήτου, ἀκόμη δὲ καὶ τῶν μυριάδων ἐκείνων ἀνδρῶν ἐναρέτων καὶ θαυμαστῶν, οἱ ὁποῖοι ἐβεβαίωσαν, ὅτι δὲν πρέπει νὰ ζῇ κανεὶς Χριστιανός;».