Λοιπὸν μὴ ἀργοπορῇς, ἀλλὰ κάμε εἰς ἐμὲ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον θέλεις, διὰ νὰ μάθῃς ἀπὸ τὴν ἰδικήν μου δοκιμήν, ὅτι ὅλοι εἴμεθα στρατιῶται τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Δεσπότου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀνίκητοι ὄντες, ἀντιπολεμοῦμεν τὰς μηχανὰς τοῦ σατανᾶ». Ὁ ἀνθύπατος τότε εἶπεν· «Αὐθάδη καὶ ἀπόξενε τῆς ἱλαρότητος τῶν θεῶν, λέγε πρῶτον τὸ ὄνομά σου καὶ τὴν κοινωνικήν σου κατάστασιν». Ὁ Ἅγιος Κοδρᾶτος ἀπήντησεν· «Εἶπον εἰς σέ, ὅτι εἴμεθα Χριστιανοὶ καὶ ἐγὼ καὶ ὅλοι οὗτοι, δὲν ἔχομεν δὲ ἄλλους τίτλους εὐγενίας ἐκτὸς ἁπὸ τὸ ὅτι εἴμεθα δοῦλοι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ αὕτη εἶναι ἡ ἰδική μας εὐγένεια καὶ τίτλος». Τότε τοῦ λέγει ὁ ἀνθύπατος· «Δὲν εἶναι συμφέρον εἰς σὲ νὰ λέγῃς τὸν ἑαυτόν σου Χριστιανόν· ἐπειδὴ ἡ προσταγὴ τῶν ἀνικήτων βασιλέων ἡμῶν λέγει, ὅτι πᾶς Χριστιανὸς νὰ θανατώνεται· ἐγὼ δὲ βλέπω, ὅτι εἶσαι εὔμορφος καὶ πολὺ λόγιος καὶ συμπεραίνω ἀπὸ τοὺς λόγους σου καὶ ἀπὸ τὸ κάλλος σου, ὅτι ἐξ ἅπαντος εἶσαι καὶ εὐγενὴς καὶ δὲν εἶσαι ἀπὸ κανὲν ἄτιμον γένος. Εἰπὲ λοιπὸν πότε ἀπέκτησας τὴν μάθησιν καὶ τὴν σοφίαν καὶ πείσθητι εἰς ἐμέ, φίλε ἀγαπητέ, καὶ ἐγὼ θέλω διαμηνύσει εἰς τοὺς βασιλεῖς διὰ σὲ καὶ θέλω σοῦ προσφέρει ἡγεμονικὸν ἀξίωμα, μόνον ἐὰν σὺ θελήσῃς νὰ φανῇς εὐάρεστος εἰς τοὺς θεούς».
Ὁ δὲ μακάριος Κοδρᾶτος, χωρὶς νὰ ἀπατηθῇ ἀπὸ τοὺς ἐπαίνους καὶ τὰς ὑποσχέσεις τοῦ ἀνθυπάτου, εἶπε προς αὐτόν· «Ἀνθύπατε, μὴ παραφέρεσαι λέγων θεούς, διότι δὲν εἶναι πολλοὶ θεοί, ἀλλ’ εἷς εἶναι ὁ Θεὸς καὶ Πατήρ, ἐξ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο καὶ εἷς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, δι’ οὗ τὰ πάντα καὶ ἓν Πνεῦμα Ἅγιον ἀληθῶς, ἐν ᾧ τὰ πάντα». Ὁ ἀνθύπατος τότε εἶπεν· «Εἶναι μὲν θεοὶ πολλοί, οἱ δὲ βασιλεῖς ἀπεφάσισαν ὥστε οἱ ἄνθρωποι εἰς δώδεκα θεοὺς μόνον νὰ θυσιάζουν, εἷς τοὺς ὁποίους ἔχεις καὶ σὺ χρέος νὰ θυσιάσῃς καὶ νὰ τοὺς προσκυνήσῃς». Ὁ δὲ Ἅγιος Κοδρᾶτος μετὰ μεγάλης παρρησίας ἀνέκραξεν· «Οὐκ ἀγαθὸν πολυκοιρανίη· εἷς κοίρανος ἔστω, εἷς βασιλεύς» [1]. Ὁ ἀνθύπατος πάλιν εἶπεν· «Ὁ Ὅμηρος ὅμως λέγει τοῦτο διὰ τὸν Ποσειδῶνα, διότι συνήθροιζε νεφέλας καὶ ἐτάρασσε διαφόρους ἀνέμους, καλύπτων οὕτω τὸν οὐρανόν. «Δεινὸν ἐβρόντησε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε ὑψόθεν· αὐτὰρ ἔνερθε Ποσειδῶν ἐτίναξε γαῖαν…» [2]. Ἀλλὰ καὶ διὰ τὸν Δία πολλὰ εἶπεν ὁ Ὅμηρος, διὰ τίνος τρόπου ἠνδραγάθησε καὶ σὺ δὲ ὁ ἴδιος βλέπεις τὴν μεγαλειότητα τῶν θεῶν».