Ἀλλ’ ὁ Ἅγιος Κοδρᾶτος ἀτάραχος εἶπε· «Πράγματι ἀψευδῶς λέγει ἡ θεία Γραφή· «Ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά; Παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτό, κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ» (Ψαλμ. β’ 1-2). Ἰδοὺ λοιπὸν ὅτι καὶ τώρα κρίνεται ὁ δοῦλος τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ ἀσεβεῖς καὶ ματαίους ἀνθρώπους».

Τότε ὁ ἀνθύπατος, πλήρης ὀργῆς, εἶπε πρὸς τοὺς στρατιώτας· «Ἐκδύσατε αὐτὸν τὸν ἀχάριστον καὶ βλάσφημον καὶ κτυπήσατέ τον ἀνηλεῶς, διὰ νὰ ἐξυπνήσῃ ἀπὸ τὴν μανίαν, ἡ ὁποία τὸν κατέλαβε καὶ νὰ πεισθῇ εἰς τὰ προστάγματα τῶν βασιλέων, νὰ θυσιάσῃ εἰς τοὺς θεούς». Ὁ δὲ μακάριος Κοδρᾶτος, ἐνῷ ἐδέρετο, ἔλεγε· «Δόξα σοι, Θεὲ καὶ Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, διότι κατηξίωσας καὶ ἐμὲ τὸν ἁμαρτωλὸν καὶ ἀνάξιον νὰ πάθω ταῦτα διὰ τὸ ὄνομά Σου τὸ Ἅγιον, ἵνα συναριθμηθῶ καὶ ἐγὼ ὁ ταπεινὸς μετὰ τῶν δούλων Σου τῶν παρὰ Σοῦ ἀγαπωμένων. Ναί, Κύριέ μου Ἰησοῦ Χριστέ, καταξίωσόν με νὰ ἀπολαύσω πλουσίαν τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου σου Πνεύματος καὶ δός μοι τέλειον πρὸς Σὲ τὸ φρόνημα, διαφυλάττων τὴν πίστιν μου ἀσάλευτον, ὅτι αὕτη εἶναι ἡ στιγμὴ τῆς παρὰ Σοῦ ἀντιλήψεως. Τώρα εἶναι καιρὸς εὐδοκίας. Τώρα εἶναι ἡ στιγμὴ τῆς παρὰ Σοῦ ἀναγκαίας βοηθείας. Ἐνίσχυσόν με, Κύριε, στήριξον καὶ ἀνόρθωσόν με, διὰ μέσου τῆς ἐπαγγελίας Σου καὶ πρόσδεξαί με εἰς τὸ ὑπερουράνιόν Σου θυσιαστήριον, ἵνα δοξασθῇ καὶ δι’ ἐμοῦ, τοῦ ταπεινοῦ δούλου Σου, τὸ Πανάγιον ὄνομά Σου, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

Ἀλλ’ ἐπειδὴ καὶ ἐκεῖνοι, οἵτινες τὸν ἔδερον, ἠλλάγησαν πέντε φορὰς καὶ ἠτόνισαν ἐκ τῶν πολλῶν βασάνων, ἐξωγκώθησαν αἱ πλευραὶ τοῦ μακαρίου Μάρτυρος καὶ ἔτρεχε ποταμηδὸν τὸ αἷμα ὁμοῦ μὲ τὰς σάρκας του. Τότε ὁ ἀνθύπατος εἶπε πρὸς τὸν Ἅγιον· «Πείθεσαι τώρα, τοὐλάχιστον, νὰ θυσιάσῃς εἰς τοὺς θεοὺς ἢ ὄχι;». Ὁ Ἅγιος Κοδρᾶτος ὅμως θαραλλέως ἀπήντησε· «Τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν ἀργύριον καὶ χρυσίον ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων… ὅμοιοι αὐτοῖς γένοιντο οἱ ποιοῦντες αὐτὰ καὶ πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ’ αὐτοῖς» (Ψαλμ. ριγ’ 12-17, ρλδ’ 15-18). Ὁ ἀνθύπατος ἀπεκρίθη· «Βλασφημεῖς μὲ σκοτεινὸν λόγον, νομίζων ὅτι δύνασαι νὰ μᾶς ἀπατήσῃς. Διὰ τοῦτο σὲ προστάσσω νὰ θυσιάσῃς ἀμέσως εἰς τοὺς θεούς· διότι ἄλλως θέλω ρίψει πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν σου τὰς σάρκας σου κεκομμένας εἰς μικρὰ τεμάχια».