Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ΚΟΔΡΑΤΟΥ καὶ τῶν σὺν αὐτῷ.

Εἰς καιρὸν λοιπὸν ὅτε ὁ μακάριος Κοδρᾶτος διὰ τοιούτων ἀρετῶν ἐπολιτεύετο, μίαν ἡμέραν ὁ ἀνθύπατος, ἀφοῦ ἐκάθησεν εἰς τὸ κριτήριον, ἐπρόσταξε τοὺς στρατιώτας νὰ φέρωσι πρὸ αὐτοῦ τοὺς Ἁγίους Μάρτυρας. Ὅταν δὲ οὗτοι παρουσιάσθησαν, εἶπεν ὁ ἀνθύπατος πρὸς αὐτούς· «Ἂς εἴπῃ ὁ καθεὶς ἐξ ὑμῶν τὸ ὄνομά του, τὴν ἀξίαν τοῦ γένους του καὶ τὴν πατρίδα του». Ὁ δὲ μακάριος Κοδρᾶτος, ὡς πολὺ εὐσεβής, ἔχων δὲ πόθον ἀνείκαστον διὰ τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, πρὸ ὅλων τῶν ἄλλων ἀδελφῶν ἐσκέπτετο νὰ ὑπάγῃ πρὸς Κύριον· διότι ἔβλεπε μερικοὺς ἐξ ἐκείνων, οἵτινες ἐδειλίαζον νὰ εἰσέλθουν εἰς τοὺς ἀγῶνας τοῦ Μαρτυρίου, νὰ γίνωνται ἀσθενέστεροι εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ καὶ φοβηθεὶς μήπως τις ἐξ αὐτῶν, δεχόμενος πρῶτος τὰς βασάνους, ἀρνηθῇ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, διὰ τοῦτο ἠθέλησεν, ὡς καλὸς πρωταγωνιστὴς καὶ γενναῖος στρατιώτης, νὰ δείξῃ τὸν ἑαυτόν του ὡς καλὸν παράδειγμα. Τοῦτο καὶ ἔπραξε. Διότι, ἂν καὶ παρέμενε τελευταῖος ὅλων τῶν ἀδελφῶν καὶ παρ’ οὐδενὸς ἐκρατεῖτο, ὅμως, εἰς μίαν στιγμήν, ἀπεκρίθη μεγαλοφώνως εἰς τὴν ἐρώτησιν τοῦ ἀνθυπάτου, εἰπών· «Γνώριζε, ὦ ἀνθύπατε, ὅτι ὅλοι ἡμεῖς εἴμεθα καὶ λεγόμεθα Χριστιανοὶ καὶ ὅτι τοῦτο εἶναι τὸ ἐξαίρετον καὶ θαυμαστὸν ὄνομα ἡμῶν. Ἡ δὲ ἀξία πάντων ἡμῶν καὶ ἡ εὐγένεια εἶναι μία καὶ ἡ αὐτή, ὅτι, δηλαδή, ὅλοι εἴμεθα δοῦλοι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐπουρανίου καὶ ἀοράτου Θεοῦ ἡμῶν, ἡ δὲ πατρὶς ἡμῶν εἶναι ἡ ἐπουράνιος Ἱερουσαλήμ, ἡ μήτηρ τῶν Πρωτοτόκων, ἐντὸς τῆς ὁποίας ἐγκαθιστᾷ ὁ Χριστὸς τοὺς ἐλπίζοντας εἰς Αὐτόν. Ἰδού, ἤκουσας ὅλα τὰ περὶ ἡμῶν. Εἰς τὸ ἑξῆς λοιπὸν μὴ θελήσῃς πλέον νὰ ἐρωτᾷς περὶ τούτων».

Ἀκούσας ταῦτα ὁ ἀνθύπατος καὶ ἔκπληκτος γενόμενος διὰ τὴν παρρησίαν τοῦ ἀνδρός, εἶπεν εἰς τοὺς στρατιώτας· «Φέρετε ἔμπροσθέν μου ἐκεῖνον τὸν αὐθάδη, ἵνα ἀποφασίσω τὶ μέλλει νὰ τοῦ προξενήσῃ ἡ ἀδιάντροπος αὐθάδειά του». Ὁ δὲ μακάριος Κοδρᾶτος, ἀκούσας ταῦτα καὶ διασχίσας τὸ πλῆθος, ἦλθεν ἐμπρὸς καὶ σταθεὶς ἔμπροσθεν ὅλων, ἀφοῦ ἐσφράγισεν ἑαυτὸν μὲ τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, εἶπε πρὸς τὸν ἀνθύπατον· «Ἐγὼ ἔρχομαι αὐτόκλητος ἔμπροσθέν σου, διὰ νὰ ἀγωνισθῷ ἐξ ὀνόματος ὅλων τῶν συστρατιωτῶν μου, ἐναντίον τοῦ πατρός σου διαβόλου.


Ὑποσημειώσεις

[1] Ὁμήρου Ἰλιὰς Βʹ στ. 204.

[2] Ὁμήρου Ἰλιὰς Υʹ στ. 54.

[3] Τελεῖται δὲ ἡ αὐτοῦ Σύναξις πλησίον τῆς Ξηροκέρκου.