Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ΚΟΔΡΑΤΟΥ καὶ τῶν σὺν αὐτῷ.

Ἀφ’ οὗ δὲ παρῆλθον δύο ὧραι ἤρχισεν ὀλίγον κατ’ ὀλίγον νὰ διαλύεται τὸ σκότος. Τότε ἤρχισαν καὶ οἱ εἰδωλολάτραι νὰ ἀτενίζουν πρὸς τοὺς Ἁγίους Μάρτυρας. Εἶδον δὲ τότε φῶς μέγα, τὸ ὁποῖον περιέβαλλεν αὐτούς, οἱ δὲ μετανοήσαντες ἤρχισαν μετὰ κλαυθμῶν καὶ θρήνων νὰ βοοῦν λέγοντες· «Ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν, ἀπεμακρύνθημεν ἀπὸ Σοῦ· ἀλλὰ ἱλάσθητι, Σωτήρ, ἱλάσθητι ὁ Θεός, ἵλεως γενοῦ εἰς ἡμᾶς, Βασιλεῦ ἐπουράνιε».

Μετὰ ταῦτα, ἀφοῦ ὁ ἀνθύπατος ἦλθεν εἰς ἑαυτόν, ἐπρόσταξε τοὺς στρατιώτας νὰ κλείσουν εἰς τὴν φυλακὴν ἅπαντας τοὺς Ἁγίους Μάρτυρας καὶ νὰ τοὺς φυλάττουν αὐστηρῶς. Κατόπιν κατεβίβασαν ἀπὸ τοῦ ξύλου τὸν μακάριον Κοδρᾶτον καὶ τὸν ἔρριψαν εἰς τὴν φυλακὴν ὡς πρότερον. Ὅλον τότε τὸ πλῆθος τῆς πόλεως καὶ ὅλον τὸ τάγμα τῶν στρατιωτῶν τοῦ ἀνθυπάτου καὶ τοῦ ἡγεμόνος ἐφύλαττον ἔξωθεν τῆς φυλακῆς. Τὴν δὲ ἑπομένην ἡμέραν, ἀφοῦ ἐκάθισεν ὁ ἀνθύπατος εἰς τὸ κριτήριον, ἐπρόσταξε νὰ παρουσιασθῇ ἐνώπιόν του ὁ μακάριος Κοδρᾶτος καὶ οἱ δι’ αὐτοῦ ἐπιστρέψαντες εἰς μετάνοιαν καὶ σωθέντες Ἅγιοι Μάρτυρες. Ἐρωτήσας δὲ τούτους καὶ ἰδὼν τὴν ἀκλόνητον αὐτῶν παρρησίαν, τὴν ἀσάλευτον εἰς Χριστὸν ὁμολογίαν των καὶ τὸν διάπυρον καὶ ἔνθεον λογισμόν των, ἀφοῦ τοὺς ἔδειρεν ὅλους, χωρὶς νὰ κατορθώσῃ τίποτε, ἐπρόσταξε τοὺς στρατιώτας νὰ τοὺς ὁδηγήσουν ὅλους εἰς τὴν πατρίδα των, ἐκτὸς τοῦ Ἁγίου Κοδράτου, καὶ ἐκεῖ νὰ τοὺς καύσουν ζῶντας. Ὅλοι τότε οἱ Ἅγιοι ἠκολούθουν μετὰ πολλῆς χαρᾶς αἰνοῦντες καὶ δοξάζοντες τὸν Θεόν. Οὕτω ἕκαστος ἐξ αὐτῶν μετέβη εἰς τὸν τόπον του καὶ μὲ τὴν χάριν καὶ δύναμιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐτελειώθησαν ἅπαντες ἐν πυρί.

Ἀφοῦ δὲ ταῦτα πάντα ἐξετελέσθησαν, ἐπρόσταξεν ὁ ἀνθύπατος νὰ ὁδηγήσωσι τὸν μακάριον Κοδρᾶτον, ὁμοῦ μετὰ τῶν ἄλλων, πρῶτον εἰς τὴν Ἀπάμειαν καὶ κατόπιν εἰς Καισάρειαν, εἰς τὰς ὁποίας πόλεις θὰ ἐπήγαινε καὶ αὐτός. Τούτου γενομένου μετέβη κατόπιν καὶ ὁ ἀνθύπατος εἰς Ἀπάμειαν καὶ ἀφοῦ ἐθυσίασεν εἰς τὰ εἴδωλα, ἐπρόσταξε νὰ φέρουν πρὸ αὐτοῦ τοὺς Ἁγίους Μάρτυρας. Εἶπε τότε πρὸς τὸν μακάριον Κοδρᾶτον· «Θυσιάζεις τοὐλάχιστον τώρα εἰς τοὺς θεούς, μάγε καὶ πλάνε, ἢ ὄχι;». Ὁ Ἅγιος Κοδρᾶτος ἀπήντησε· «Τὸν πατέρα σου τὸν σατανᾶν λέγε μάγον καὶ πλάνον· διότι ἐγὼ εἶμαι Χριστιανὸς καὶ δὲν ἠξεύρω οὔτε μαγείαν οὔτε ἀπάτας οὔτε θυσιάζω ποτὲ εἰς δαίμονας».


Ὑποσημειώσεις

[1] Ὁμήρου Ἰλιὰς Βʹ στ. 204.

[2] Ὁμήρου Ἰλιὰς Υʹ στ. 54.

[3] Τελεῖται δὲ ἡ αὐτοῦ Σύναξις πλησίον τῆς Ξηροκέρκου.