Ὁ δὲ μακάριος Κοδρᾶτος, ὑποφέρων μακροθύμως τοὺς πόνους, προσηύχετο ἐν γαλήνῃ καὶ τὰ μὲν χείλη του ἐκινοῦντο, ἡ δὲ φωνή του δὲν ἦκούετο· ἀφοῦ δὲ ἠτόνισαν οἱ στρατιῶται βασανίζοντες τὸν Μάρτυρα ἐπρόσταξεν ὁ τύραννος νὰ τὸν ρίψουν εἰς τὴν φυλακήν.

Τὴν ἑπομένην ἡμέραν ὁ ἀνθύπατος ἐπρόσταξε τὸν Ἅγιον νὰ προπορεύεται νῆστις τῆς συνοδείας, ἡ ὁποία θὰ ἐβάδιζε πρὸς τὸν Ἑλλήσποντον. Μεταβὰς δὲ κατόπιν καὶ αὐτὸς ἐκεῖ, ἀφοῦ διῆλθε τὸν Ρήνδακα ποταμόν, προϋπαντήθη ὑπὸ τοῦ ἐξουσιαστοῦ τοῦ τόπου, ὡς καὶ ὑπὸ τοῦ πλήθους, τὸ ὁποῖον συνηθροίσθη ἐκ τῶν χωρίων, ἵνα δῆθεν εὐφημήσῃ αὐτόν, εἰς τὴν πραγματικότητα ὅμως διότι ἐπεθύμουν νὰ ἴδουν τὸν Ἀθλητὴν τοῦ Χριστοῦ. Διότι ἡ φήμη τοῦ Μαρτυρίου τοῦ μακαρίου Κοδράτου διεδόθη εἰς ὅλην τὴν Ἀσίαν καὶ σχεδὸν εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην. Τότε ἐπρόσταξεν ὁ ἀνθύπατος νὰ προπορευθοῦν ἅπαντες εἰς τὸ χωρίον Σερούκομην, ὅπου ἦσαν πολλὰ εἴδωλα, ἐκεῖ δὲ παρέμεινε καὶ αὐτὸς κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην. Κατὰ δὲ τὴν αὐγὴν τῆς ἑπομένης, ἀφοῦ ἀνῆλθεν εἰς τὸ κριτήριον, ἐπρόσταξε νὰ φέρουν ἐκεῖ τὸν Κοδρᾶτον. Τὸ δὲ πλῆθος, συναχθέν, ἀνέμενε νὰ ἴδῃ τὴν ἄθλησιν αὐτοῦ.

Ὁ δὲ Ἅγιος, ἂν καὶ ἠτο καταπληγωμένος εἰς ὅλον του τὸ σῶμα καὶ ἐξωγκωμένος ὡς ἀσκός, ἐδείκνυε τὸ πρόσωπόν του ἱλαρὸν καὶ εὔχαρι, οἱ δὲ στρατιῶται, οἵτινες τὸν συνώδευον, ἔβλεπον τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς νὰ μειδιᾷ. Διότι ἐκ τῶν πολλῶν βασάνων δὲν ἠδύνατο πλέον οὐδὲ νὰ περιπατήσῃ, ἀλλὰ καθ’ ὅλον τὸν δρόμον ἐφέρετο ἐπάνω εἰς ἅμαξαν. Ὡς δὲ παρουσιάσθη πρὸ τοῦ ἀνθυπάτου, εἶπεν οὗτος πρὸς τὸν Ἅγιον· «Ἐσωφρονίσθης, Κοδρᾶτε, ἢ ὄχι;». Ὁ δὲ Ἅγιος μὲ μεγάλην φωνὴν ἀπεκρίθη· «Ἐγὼ ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων ἔχω σῴας τὰς φρένας καὶ ἐκ κοιλίας μητρός μου εἶμαι Χριστιανός· ἄλλον δὲ Θεὸν δὲν γνωρίζω, εἰ μὴ μόνον τὸν Ἰησοῦν Χριστόν. Κάμε λοιπὸν ὅ,τι θέλεις καὶ ὅ,τι δύνασαι».

Τότε θυμωθεὶς σφόδρα ὁ ἀνθύπατος ἐπρόσταξε νὰ ἀνάψουν μεγάλην πυρὰν καὶ ἐπ’ αὐτῇς νὰ θέσουν ἐσχάραν καὶ ἀφοῦ πυρακτωθῇ νὰ ἁπλώσουν ἐπ’ αὐτῆς τὸν Ἅγιον. Ὅταν δὲ τοῦτο ἐγένετο, ὁ μακάριος Κοδρᾶτος εἶπεν· «Ἀνθύπατε, ἐγὼ ἐφ’ ἑαυτοῦ μου ἀνέρχομαι ἐπὶ τῆς ἐσχάρας καὶ δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ ἀναμένω τοὺς ὑπηρέτας σου». Ποιήσας δὲ τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ ἐρρίφθη ἐπὶ τῆς πεπυρακτωμένης ἐσχάρας.