Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν ΣΕΡΑΦΕΙΜ, τοῦ ἐν τῷ ὄρει τοῦ Δομποῦ τῆς Λεβαδείας ἀσκήσαντος, ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος.

Ἀφοῦ εἶπε ταῦτα ὁ Ὅσιος πρὸς τοὺς μαθητάς του προσέθηκε καὶ τὰ ἑξῆς· «Εἶναι λοιπὸν ἀνάγκη, ὦ τέκνα μου, νὰ ἐργασθῶμεν ἀόκνως, ὅπως ἔλθῃ εἰς πέρας τὸ ἔργον τὸ ὁποῖον διὰ τῆς θείας συγκαταβάσεως ἠρχίσαμεν». Πράγματι, ἐντὸς βραχέος χρονικοῦ διαστήματος τὸ ἔργον ἐτελείωσεν.

Ἡ δὲ ταχύπτερος φήμη τῶν ἀρετῶν τοῦ Ἁγίου, ἁπλωθεῖσα ἀνὰ τὴν ὑφήλιον, πολλοὺς πολλαχόθεν ἐργάτας τοῦ μυστικοῦ ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου συνήθροισε καὶ οὕτως ἡ τραχεῖα καὶ ἄγονος ἔρημος τοῦ Λομποῦ, ἡ πρότερον ὑπὸ τῶν ἀγροίκων καὶ σκληρῶν Ἀλβανῶν κατοικουμένη, ἀπέβη τώρα πόλις μουσοτραφὴς καὶ εὔανδρος, διότι, εὐθὺς ὡς συνεστήθη ἡ Μονή, συνέρρευσαν πανταχόθεν ἄνδρες ἀρετῆς καὶ παιδείας οὐχὶ τῆς τυχούσης, ὡς ἀποδεικνύεται ἐκ τῶν ἀρίστων αὐτῶν ἐκκλησιαστικῶν συγγραμμάτων, τῶν ὁποίων λείψανα περιεσώθησαν ἐν τῇ Μονῇ γεγραμμένα ἐπὶ μεμβράνης καὶ χάρτου, μαρτυροῦντα τὴν ἀξίαν τῶν ἐναρέτων ἐκείνων ἀνδρῶν.

Τόσον δὲ ἦτο τὸ πλῆθος τῶν προσερχομένων εἰς τὸ Μοναστήριον τοῦ Ἁγίου Σεραφεὶμ καὶ ποθούντων την μοναδικὴν πολιτείαν καὶ τὴν εἰς τοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνας ἄσκησιν, ὥστε τὸ οἰκοδομηθὲν Μοναστήριον νὰ μὴ ἐπαρκῇ εἰς τὸν ἀριθμὸν τῶν καθ’ ἑκάστην προσερχομένων φιλερήμων τοῦ Ἁγίου ὀπαδῶν. Ὡς ἐκ τούτου πλεῖστοι σπουδαῖοι ἄνδρες, λάτραι τῶν γραμμάτων καὶ πιστοὶ θεράποντες τῆς ἀσκήσεως, μὴ δυνάμενοι νὰ ἱκανοποιήσωσι τὰς πνευματικὰς αὐτῶν ἀνάγκας, ἀποχωροῦντες ἐκ τῆς Μονῆς, κατέφευγον εἰς τὴν προσφιλῆ εἰς αὐτοὺς ἐρημίαν, ὅπου διήρχοντο τὸν βίον αὐτῶν εἰς ἰδιαίτερα καθίσματα, συγγράφοντες καὶ τηροῦντες αὐστηρῶς τοὺς κανόνας τῆς μοναδικῆς πολιτείας. Ἐφηρμόζετο δηλαδὴ καὶ εἰς τὴν περίπτωσιν ταύτην τὸ προφητικὸν λόγιον τοῦ μεγαλοφωνοτάτου Ἡσαΐου, κατὰ τὸ ὁποῖον «Πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα» (Ἡσ. νδ’ 1).

Ἀφοῦ δὲ παρῆλθον τρία ἔτη ἀφ’ ὅτου ἐτελείωσε τὸ ἔργον του ὁ Ὅσιος, ἦλθεν ὁ καιρὸς κατὰ τὸν ὁποῖον ὁ οἰκιστὴς οὗτος τῆς ἐρήμου καὶ διδάσκαλος τῆς μοναδικῆς πολιτείας, ὁ Ἅγιος Σεραφείμ, ἔμελλε νὰ ἐγκαταλείψῃ τὸν κόσμον τοῦτον καὶ νὰ ἀπέλθῃ εἰς τὴν οὐράνιον αὐτοῦ πατρίδα, ἵνα λάβῃ παρὰ τοῦ μισθαποδότου Θεοῦ τὴν ἀμοιβὴν τῶν διηνεκῶν αὐτοῦ κόπων, τοὺς ὁποίους κατέβαλεν ἐπὶ τῆς γῆς, πρὸς δόξαν τοῦ θείου Αὐτοῦ ὀνόματος.