Λαβὼν λοιπὸν τὴν ἄδειαν τῶν διψασμένων Τούρκων καὶ ἐλευθερωθεὶς ἀπὸ τῶν δεσμῶν, ἐγονάτισε καὶ ηὐχήθη πρὸς τὸν Κύριον, ὅπως καὶ κατὰ τὴν στιγμὴν ταύτην δείξῃ τὴν θείαν Αὐτοῦ δύναμιν, ἐξάγων ὕδωρ ἐκ τοῦ καταξήρου ἐκείνου τόπου, ὡς ἐξήγαγέ ποτε ἐκ τῆς σκληρᾶς τοῦ Σιναίου πέτρας εἰς δόξαν μὲν τοῦ θείου Αὐτοῦ Ὀνόματος, πρὸς ἀνακούφισιν δὲ τοῦ ὑπὲρ Αὐτοῦ πάσχοντος δούλου του. Μετὰ τὴν προσευχήν, ἀφοῦ ἐκτύπησε τὴν ράβδον αὐτοῦ εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον, εἰς τὸν ὁποῖον ἔχυσε πηγὰς δακρύων προσευχόμενος, ὤ τοῦ θαύματος! Εὐθὺς ἐξῆλθεν ὕδωρ γλυκὺ καὶ διαυγές, τὸ ὁποῖον καὶ μέχρι σήμερον ἀναβρύει καὶ ἐξ οὗ πίνοντες οἱ διαβάται δοξάζουσι τὸν Θεόν, ἀναμιμνησκόμενοι τὸ ἐξαίσιον θαῦμα, τὸ ὁποῖον ἐτέλεσε, διὰ τῆς προσευχῆς τοῦ ὑπὸ τῶν ἀλλοφύλων πάσχοντος δούλου Αὐτοῦ.
Ὡς δὲ οἱ Τοῦρκοι ἔπιον ἐκ τοῦ ἀναβλύσαντος ὕδατος καὶ ἔσβεσαν τὴν δίψαν των, συνέχισαν τὴν ὁδοιπορίαν, εὐλαβούμενοι τὸν Ἅγιον καὶ δείξαντες μετάνοιαν δι’ ὅσα κακὰ ἐπροξένησαν εἰς αὐτόν. Διότι ἐκ τοῦ θαύματος τούτου ἐπείσθησαν, ὅτι ὁ ὑπ’ αὐτῶν συνοδευόμενος δὲν ἦτο ὡς τὸν κατηγόρησαν οἱ διαβαλόντες αὐτόν. Τὴν δὲ περὶ τούτου πεποίθησιν αὐτῶν ἐπεβεβαίωσε καὶ τὸ ἑξῆς θαῦμα τοῦ Ἁγίου. Πέριξ τῆς ὁδοῦ ἐπὶ τῆς ὁποίας ἐβάδιζον ἐφάνησαν πετῶσαι ἄγριαι περιστεραί, τὰς ὁποίας οἱ Τοῦρκοι ἤθελον νὰ φονεύσωσιν. Ἀλλ’ ὅμως, ἂν καὶ πολλοὺς πυροβολισμοὺς ἔρριψαν κατ’ αὐτῶν, οὐδεμίαν περιστερὰν ἠδυνήθησαν νὰ φονεύσωσι. Τότε ὁ Ἅγιος εἶπε πρὸς αὐτοὺς νὰ παύσωσι νὰ πυροβολῶσι καὶ οὗτος δύναται νὰ προσφέρῃ εἱς αὐτοὺς ζώσας περιστεράς. Πράγματι δέ, ἀφοῦ προσηυχήθη, ἥπλωσε τὰς χεῖρας καὶ λαβὼν τρεῖς περιστερὰς ἔδωκεν ἀνὰ μίαν εἰς ἕκαστον τῶν τριῶν Τούρκων. Τότε οἱ Τοῦρκοι, ἰδόντες τὸ θαῦμα, ἐξεπλάγησαν καὶ ἀφῆκαν τὸν Ἅγιον ἐλεύθερον νὰ μεταβῇ εἰς τὸ ἔργον αὐτοῦ καὶ νὰ πράξῃ ὅ,τι ἐπιθυμεῖ καὶ ὅ,τι ὁ Θεὸς ἤθελε διατάξει αὐτόν.
Καὶ οἱ μὲν Τοῦρκοι ἐξηκολούθησαν τὸν δρόμον των πρὸς τὴν Λεβάδειαν, ὁ δὲ Ἅγιος Σεραφεὶμ κατῆλθεν εἰς τὴν Μονὴν καὶ εὑρὼν τοὺς μαθητάς του βεβυθισμένους εἰς λύπην ἀπαρηγόρητον, διὰ τὴν ἀπώλειαν τοῦ διδασκάλου καὶ προστάτου αὐτῶν, ἐνεθάρρυνεν αὐτούς, εἰπών, ὅτι εἶναι θέλημα Θεοῦ νὰ περατωθῇ τὸ ἔργον, προτρέψας συγχρόνως τούτους νὰ δοξάσωσι τὸν Θεόν, ὅστις οὐδέποτε ἐγκαταλείπει τοὺς πιστοὺς αὐτοῦ θεράποντας, ὥστε νὰ γίνωσιν ἕρμαιον τῶν ραδιουργιῶν τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων καὶ τῆς δεσποτικῆς μανίας τῶν ἰσχυρῶν, ἀλλὰ διαφυλάττει αὐτοὺς καὶ εἰς τὰς κρισιμωτάτας στιγμάς των ἀκόμη.