Μετὰ λοιπὸν τὴν ἀγορὰν τοῦ τόπου τῶν Δομποϊτῶν καὶ τὴν ἐκεῖθεν ἀπομάκρυνσιν αὐτῶν, ὁ Ἅγιος μετέβη εἰς Κωνσταντινούπολιν καὶ λαβὼν παρὰ τοῦ Πατριάρχου ἄδειαν, ἥτις καὶ μέχρι σήμερον σῴζεται, ἤρχισε, νὰ ἀνεγείρῃ Ναὸν σταυροπηγιακὸν ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς καὶ Μοναστήριον, καθὼς τὸν διέταξεν ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος. Ἀλλ’ ὁ μισόκαλος διάβολος, μηχανευθεὶς νὰ ματαιώσῃ τὸ θεάρεστον τοῦτον ἔργον, ἔσπειρε ζιζάνια εἰς τὰς καρδίας ἀνθρώπων τινῶν καὶ ἐξώθησεν αὐτοὺς νὰ διαβάλωσι τὸν Ἅγιον ὡς ραδιοῦργον καὶ ἀπατηλόν. Γενόμενοι ὅθεν οὗτοι ὄργανα τοῦ φθονεροῦ διαβόλου, κατήγγειλαν τὸν Ἅγιον εἰς τὸν Ἀγαρηνὸν ἄρχοντα τῆς Λεβαδείας, εἰπόντες, ὅτι ραδιοῦργός τις Μοναχὸς ἔπεισε διὰ τῶν ραδιουργιῶν αὐτοῦ τοὺς ὑπηκόους Δομποΐας καὶ ἀπεξένωσεν αὐτοὺς ἀπὸ τῆς ἰδιοκτησίας των, ἀντὶ εὐτελεστάτης χρηματικῆς ἀποζημιώσεως.
Ταῦτα ἀκούσας ὁ ἄρχων τῆς Λεβαδείας ὠργίσθη σφόδρα κατὰ τοῦ Ἁγίου καὶ ἔστειλε τρεῖς Τούρκους στρατιώτας, ἵνα ὁδηγήσωσιν αὐτὸν δεδεμένον εἰς Λεβάδειαν καὶ οὕτω λάβῃ τὴν πρέπουσαν τιμωρίαν. Ὡς δὲ ἔφθασαν οἱ στρατιῶται εἰς τὸ μέρος ὅπου εἰργάζετο ὁ Ἅγιος, ἐξύβρισαν αὐτὸν διὰ βαναύσων λόγων καὶ κατέφερον ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ἄγριον κτύπημα, τόσον ὥστε ἔμεινεν ἡμιθανής. Ἐσχίσθη δὲ ἡ κεφαλὴ αὐτοῦ κατὰ μέγα μέρος, καθὼς τὸ σημεῖον τοῦτο φαίνεται καὶ σήμερον ἐπὶ τῆς Ἁγίας αὐτοῦ κάρας. Ὡς δὲ συνῆλθεν ὀλίγον ὁ Ἅγιος, ἔδεσαν αὐτὸν καὶ τὸν ὡδήγουν εἰς τὴν Λεβάδειαν. Καθ’ ὁδὸν οἱ στρατιῶται ἐδίψασαν, ἀλλὰ δὲν εὕρισκον ὕδωρ, ἵνα πίωσι, διότι τὸ μέρος ἦτο ἄνυδρον. Φθάσαντες δὲ εἰς τὴν θέσιν Παμπλοῦκι, μίαν ὥραν μακρὰν ἀπὸ τοῦ μέρους ἀπὸ τοῦ ὁποίου ἀνεχώρησαν, ἐπετέθησαν καὶ πάλιν κατὰ τοῦ Ἁγίου καὶ ἠπείλουν νὰ τὸν φονεύσωσι, διότι, ὡς ἕλεγον, ἐξ αἰτίας του ὑπέφερον δίψαν καὶ κόπους καὶ ἐκινδύνευον νὰ ἀποθάνωσιν εἰς τὴν ξηρὰν ταύτην ἔρημον.
Ὅμως ὁ Ἅγιος, ἂν καὶ καταβεβλημένος ὑπὸ τοῦ κόπου καὶ τῶν κακώσεων, καίτοι δὲ αἰσθανόμενος δριμυτάτους πόνους ἐκ τῆς πληγῆς, τὴν ὁποίαν οἱ ἄσπλαγχνοι οὗτοι στρατιῶται ἐπροξένησαν εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, οὐδόλως ἐμνησικάκει κατ’ αὐτῶν διὰ τὴν σκληρότητα καὶ ἀπανθρωπίαν των, ἀλλὰ μιμούμενος τὸν Σωτῆρα ἡμῶν, ὅστις ἀπὸ τοῦ Σταυροῦ Αὐτοῦ ηὔχετο ὑπὲρ τῶν σταυρωτῶν του, ἐζήτησεν ἄδειαν διὰ νὰ προσευχηθῇ εἰς τὸν Θεὸν τὸν δυνάμενον νὰ ἀνακουφίσῃ τὴν δίψαν αὐτῶν.