Μετὰ δὲ τὴν τελείωσιν τοῦ Ἁγίου, οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, παραλαβόντες εὐλαβῶς καὶ μετὰ δακρύων τὸ καταπεπονημένον ὑπὸ τῆς ἀσκήσεως σῶμα του, κατέθεσαν τοῦτο εἰς τὸν τόπον τὸν ὁποῖον ὁ Ἅγιος ἔτι ζῶν ὑπέδειξεν εἰς αὐτούς, ἵνα καὶ τὴν θείαν τοῦ Κυρίου άπόφασιν ἐκπληρώσῃ, τὴν λέγουσαν· «Γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσει» (Γεν. γ’ 19). Εἰς τὸν τόπον δὲ ἐκεῖνον Μοναχὸς ἐντεταλμένος ὑπὸ τῆς ἀδελφότητος ἐφύλαττεν ἐπὶ δύο ὁλόκληρα ἔτη τὸν θεῖον τοῦτον θησαυρόν, ἵνα μὴ ὑπὸ ἱεροσύλου χειρὸς συληθῇ, αἰτία διὰ τὴν ὁποίαν καὶ ταχέως ἐγένετο ἡ ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν τοῦ Ἁγίου Λειψάνων. Διότι, ἂν καὶ ὑπὸ τὴν γῆν εὑρίσκετο τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου, δὲν ἀφῆκεν ὁ Θεὸς τοῦτον ἄνευ μαρτυρίας. Καθὼς λοιπὸν εἰς τὴν παροῦσαν ζωὴν ἐδώρησεν εἰς αὐτὸν τὴν θαυματουργικὴν Αὐτοῦ χάριν, οὕτω καὶ κατὰ τὸ διετὲς διάστημα καθ’ ὃ τὸ ἄπνουν αὐτοῦ σῶμα ἀνεπαύετο ὑπὸ τὴν γῆν, θεῖον φῶς ἐξ οὐρανοῦ κατερχόμενον ἐφώτιζε τὸν τάφον αὐτοῦ, δηλοῦν τὴν πρὸς τὸν Θεὸν παρρησίαν τοῦ Ἁγίου καὶ ὁδηγοῦν πολλοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανούς, οἵτινες, προσερχόμενοι, ἔπιπτον ἐπὶ τοῦ τάφου αὐτοῦ καὶ μετὰ δακρύων ἐπεκαλοῦντο τὴν τοῦ Ἁγίου βοήθειαν καὶ ἀντίληψιν.
Ἀφοῦ συνεπληρώθησαν δύο ἔτη, ἐγένετο ἡ ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν τοῦ Ἁγίου Σεραφεὶμ Λειψάνων, ἅτινα, ὡς εὐωδέστατα ρόδα καὶ κρίνα γλυκύπνοα μετεφέρθησαν ὑπὸ τῶν Μοναχῶν εὐλαβῶς ἐκ τοῦ παλαιοῦ Μοναστηρίου εἰς τὸ νῦν διατηρούμενον καὶ κατετέθησαν ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ αὐτοῦ Ναοῦ, εἰς τὸν ἴδιον τόπον, ὡς ἱερὸν κειμήλιον καὶ θησαυρὸς ἀδάπανος τοῦ Μοναστηρίου τούτου, τὸ ὁποῖον διὰ πολλῶν κόπων καὶ μόχθων ἵδρυσεν ὁ Ἅγιος, πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ ψυχικὴν τῶν Χριστιανῶν ὠφέλειαν. Ἐτελειώθη δὲ ὁ Ἅγιος Σεραφεὶμ τὴν ϛ’ (6ην) Μαΐου τοῦ ἔτους ἀπὸ Χριστοῦ γεννήσεως ͵αχβ’ (1602) ἡμέραν τῆς Μεσοπεντηκοστῆς καὶ ὥραν ἕκτην τῆς μεσημβρίας, ζήσας ἐν ὅλῳ ἔτη ἑβδομήκοντα πέντε.
Τοιοῦτος ἐν ὀλίγοις, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ὑπῆρξεν ὁ Ὅσιος Σεραφείμ, οὗτινος τὴν μνήμην σήμερον ἑορτάζομεν. Τοιούτους ἀγῶνας πνευματικοὺς κατέβαλεν ὁ ἐν Ἀσκηταῖς ἐκλάμψας καὶ κανόνα τῆς ἀρετῆς ἑαυτὸν πρὸς αὐτοὺς παρασχὼν Πατὴρ ἡμῶν Σεραφεὶμ καὶ διὰ ταῦτα μεγάλης παρὰ τοῦ Θεοῦ ἠξιώθη χάριτος, τοῦ νὰ ἀποδιώκῃ τὰς ἀσθενείας τῶν ἀνθρώπων καὶ ἄλλα νὰ ἐπιτελῇ θαύματα, ἐξ ὧν θέλομεν διηγηθῆ ὀλίγα τινὰ πρὸς δόξαν μὲν τοῦ Θεοῦ τοῦ οὕτω τοὺς Ἁγίους Αὐτοῦ δοξάζοντος, πρὸς τιμὴν δὲ τοῦ Ἁγίου, οὗτινος τὴν πρὸς τὸν Θεὸν μεσιτείαν εἰς πᾶσαν ἡμῶν ἀνάγκην ἐπικαλούμιενοι, λαμβάνομεν ταχέως τὴν ἐξ ὕψους ἀντίληψιν καὶ βοήθειαν.