Ἕτερος ἐκ τοῦ χωρίου Ζέλι, ἰδιαιτέρας τοῦ Ἁγίου πατρίδος, καταγόμενος, ὀνόματι Δῆμος, ἐδαιμονίζετο καὶ αὐτὸς ὁ δυστυχὴς καί, ὑπὸ τοῦ δαίμονος ἀναγκαζόμενος, περιεφέρετο νύκτα καὶ ἡμέραν εἰς τόπους ἀποκρήμνους καὶ μὴ συχναζομένους ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων. Ἔσχιζε τὰ ἐνδύματά του καὶ περιεπάτει γυμνός, μάλιστα δὲ ἐν ὥρᾳ χειμῶνος, ὅτε τὸ ψῦχος ἦτο δριμύτατον καὶ κρύσταλλοι πάγου ἐκρέμαντο ἐκ τῶν κεράμων τῶν οἰκιῶν. Οἱ δὲ δυστυχεῖς γονεῖς αὐτοῦ ἔτρεχον τῆδε κἀκεῖσε ἀναζητοῦντες τὸν υἱόν των, τὸν ὁποῖον ἄλλοτε μὲν εὕρισκον ἐξηπλωμένον ἐπὶ τῆς χιόνος, γυμνὸν καὶ ἡμιθανῆ, ἄλλοτε δὲ τρέχοντα κατὰ κρημνῶν καὶ ἄλλοτε ἄλλας ἀταξίας ἀσυνειδήτως κάμνοντα. Τὴν ἐλεεινὴν δὲ τοῦ υἱοῦ αὐτῶν κατάστασιν βλέποντες ἔκλαιον ἀπαρηγόρητα καὶ ἐτήκοντο, διότι δὲν ἀνέμενον βελτίωσίν τινα ἢ θεραπείαν αὐτοῦ. Ἀλλ’ ἐνῷ ἦσαν βεβυθισμένοι εἰς τοιαύτας ἀπελπιστικὰς σκέψεις καὶ εἰς οὐδεμίαν ἀνθρωπίνην βοήθειαν ἤλπιζον, ἐσκέφθησαν, λίαν εὐλόγως, νὰ φέρωσι τὸν υἱὸν αὐτῶν Δῆμον εἰς τὸν Ἅγιον Σεραφείμ, οὗτινος ἡ φήμη εἶχε διαδοθῆ πανταχοῦ καὶ ἡ θαυματουργὸς δύναμις ἦτο γνωστὴ εἰς πάντας καὶ νὰ ζητήσωσι τὴν παρὰ τούτου βοήθειαν καὶ θεραπείαν τοῦ υἱοῦ αὐτῶν.
Μίαν ἡμέραν λοιπὸν παρέλαβον τὸν πάσχοντα υἱὸν αὐτῶν Δῆμον καὶ ἦλθον εἰς τὴν Μονήν, ἐπικαλούμενοι μετὰ δακρύων τὴν βοήθειαν τοῦ Ἁγίου. Ἀλλ’ ὁ Δῆμος, εὐθὺς ὡς εἶδε τὸν Ἅγιον, ἤρχισε νὰ ὑβρίζῃ αὐτὸν μὲ ἀγρίας φωνὰς καὶ νὰ ἀποστρέφεται τοῦτον, πολλὰ δεικνύων ἄτοπα κινήματα. Ὁ δὲ Ἅγιος Σεραφείμ, ἰδὼν τὴν ἀγρίαν αὐτοῦ κατάστασιν καὶ γνωρίσας ὅτι πολὺν χρόνον ὁ δυστυχὴς οὗτος νέος ἐβασανίζετο ὑπὸ τοῦ ἀσπλάγχνου δαίμονος, γινώσκων δὲ καλῶς ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ὅτι τὸ γένος τοῦτο οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ, τὸν μὲν Δῆμον διέταξε νὰ περιορίσωσιν εἰς κελλίον, αὐτὸς δὲ ἐπὶ τεσσαράκοντα ἡμέρας, νηστεύων καὶ προσευχόμενος, ἐδέετο τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐλεήσῃ τὸ δυστυχὲς πλάσμα καὶ ἐκβάλῃ ἐξ αὐτοῦ τὸ βασανίζον αὐτὸν δαιμόνιον. Μετὰ τὴν συμπλήρωσιν καὶ τῶν τεσσαράκοντα ἡμερῶν ἐξέβαλεν ἐκ τοῦ κελλίου τὸν Δῆμον καί, εἰσαγαγὼν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ὡδήγησεν αὐτὸν ἐνώπιον τῆς Δεσποτικῆς εἰκόνος τοῦ Σωτῆρος, μετὰ δὲ πολύωρον τοῦ Ἁγίου προσευχὴν ἐθεραπεύθη ὁ ὑπὸ τοῦ δαίμονος πολλοὺς χρόνους βασανιζόμενος Δῆμος καὶ ἤρχισε νὰ δοξάζῃ τὸν Θεὸν καὶ νὰ εὐχαριστῇ τὸν Ἅγιον, διότι διὰ τῆς προσευχῆς αὐτοῦ ἐθεραπεύθη. Διηγεῖτο δὲ κατόπιν ἄπειρα φρικώδη καὶ φοβερά, ἅτινα ὑπέφερεν, ὑπὸ τῶν δαιμόνων βασανιζόμενος.