Πρὸς γνῶσιν δὲ τῶν εὐσεβῶν ἀκροατῶν λέγομεν, ὅτι, γνωστῆς γενομένης τῆς ἐπὶ τῶν φθοροποιῶν ἀκρίδων θαυματουργοῦ τοῦ Ἁγίου Σεραφεὶμ δυνάμεως, δὲν παύουν καὶ μέχρι σήμερον, κατὰ τὴν ἐαρινὴν ίδίως ἐποχήν, ὁπότε τὸ φθοροποιὸν τοῦτο ἔντομον μεγάλην προξενεῖ βλάβην εἱς τὰ σπαρτά, τὰς ἀμπέλους καὶ τὸν βάμβακα, νὰ ζητῶσι πολλαχόθεν τὰ ἱερὰ αὐτοῦ Λείψανα, πολλάκις μάλιστα δι’ ἀναφορῶν πρὸς τὰς διοικητικὰς καὶ τὰς Ἐκκλησιαστικὰς ἀρχάς, ἵνα ἐπὶ τόπου ψαλῇ δι’ αὐτῶν ἁγιασμός, πρὸς ἀποσόβησιν τοῦ κινδύνου τοῦ ἀπειλουμένου ὑπὸ τοῦ βλαβεροῦ τούτου ἐντόμου,

Καὶ ἀληθῶς. Ἡ θερμὴ τῶν Χριστιανῶν πίστις ἀφ’ ἑνὸς καὶ ἡ πρὸς τὸν Θεὸν μεσιτεία τοῦ Ἁγίου ἀφ’ ἑτέρου ἐνεργοῦσιν ἀρρήτως τὸ θαῦμα καὶ ἡ ἀκρὶς ἐξαφανίζεται. Διότι, κατὰ τοὺς θείους λόγους τοῦ Σωτῆρος, ἡ ἄνευ διακρίσεως πίστις εἶναι ἐκείνη, ἥτις τὰ πάντα δύναται· «Ἐὰν ἔχητε πίστιν καὶ μὴ διακριθῆτε… κἂν τῷ ὄρει τούτῳ εἴπητε, ἄρθητι καὶ βλήθητι εἰς τὴν θάλασσαν, γενήσεται» (Ματθ. κα’ 21). Ὄχι δὲ μόνον εὐλαβεῖς Χριστιανοὶ ἀξιοῦνται τῆς θαυματουργοῦ τοῦ Ἁγίου ἐνεργείας, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ Ἀγαρηνοί, ὅτε ἦσαν κύριοι τῆς Ἑλλάδος, ἠξιοῦντο τῆς αὐτῆς χάριτος. Διότι πολλοί, βλέποντες τὴν ἐνέργειαν τοῦ διὰ τῶν ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Σεραφεὶμ ψαλλομένου ἁγιασμοῦ, ἐζήτουν καὶ ἐλάμβανον παρὰ τῶν Χριστιανῶν ἐκ τοῦ ἁγιασμοῦ τούτου καὶ ραντίζοντες τοὺς ὑπὸ τῆς ἀκρίδος ἀπειλουμένους ἀγρούς των ἠξιοῦντο καὶ οὗτοι τῆς θαυματουργοῦ ταύτης ἐνεργείας.

Ἐν Ἀμαρουσίῳ μάλιστα, γέροντες προκεχωρημένης ἡλικίας διηγοῦνται τὸ ἑξῆς γεγονός, τὸ ὁποῖον ἔλαβε χώραν κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτῶν. Τοῦρκός τις εἶχε κτῆμα μεγάλης ἐκτάσεως, κατάφυτον ἐξ ὀπωροφόρων δένδρων, ἐπὶ τοῦ ὁποίου, κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς ἀνοίξεως, ἐπέπεσε μέγα σμῆνος ἀκρίδων καὶ ἠπείλει καταστροφὴν ὄχι μόνον τῶν τρυφερῶν φύλλων, ἀλλὰ καὶ τῶν κλάδων αὐτῶν καὶ τῶν κορμῶν. Ἀλλ’ ὁ Τοῦρκος οὗτος εἶχεν ἀκούσει, ὅτι οἱ Χριστιανοί, εἰς τὰς τοιαύτας περιστάσεις, ἐπικαλοῦνται τὴν θείαν βοήθειαν διὰ τῶν Ἱερέων αὐτῶν. Ἐκάλεσε λοιπὸν τότε καὶ οὗτος τὸν λειτουργὸν τῆς θρησκείας αὐτοῦ, ἵνα ἐπικαλεσθῇ τὴν βοήθειαν τοῦ Μωάμεθ. Ἀλλὰ ἂν καὶ ὁ Ὀθωμανὸς λειτουργὸς ἐπεκαλέσθη τὴν ἐπὶ τούτῳ βοήθειαν τοῦ ὑπ’ αὐτῶν πιστευομένου ὡς μεγάλου προφήτου καὶ ἂν καὶ ἰσχυρῶς ἐβόα ἀπὸ πρωΐας μέχρις ἑσπέρας, ὅμως ὁ λάτρης οὗτος τοῦ ἀντιχρίστου Μωάμεθ ἔπαθε ὅ,τι ἔπαθόν ποτε οἱ ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης, διότι οὐκ ἦν φωνὴ οὐδὲ ἀκρόασις εἰς τὴν προσευχὴν αὐτοῦ.