Λαβοῦσα ἐκείνη τὸ ποθούμενον, ἐχάρη τὰ μέγιστα καὶ ἀφοῦ τὸ ἐπροσκύνησε καὶ τὸ ἠσπάσθη, τὸ ἐκρέμασεν εἰς τὰ εἰκονίσματά της. Ἔλεγε δὲ εἰς τὰς περιοίκους· «Ἂς ἔχῃ δόξαν ὁ Κύριος, ὅπου ηὐτύχησα καὶ ἐγὼ νὰ λάβω ἀπὸ τὸ αἷμα τοῦ Μάρτυρος μεγάλου πράγματος ἠξιώθην!». Τότε γραῖα τις λέγει· «Κρῖμα εἰς τὴν εὐλάβειάν σου, κόρη μου· θεωρεῖς Ἅγιον ἐκεῖνον; ἀπατᾶσαι». Ἡ γυνὴ ἐπίστευσεν εἰς τῆς κακογραίας τὰ λόγια, καὶ παρευθὺς ἐψυχράνθη, ἀπέβαλε τὴν θερμὴν εὐλάβειαν ὅπου εἶχε, κατεβάζει τὸ βαμβάκι ἀπὸ τὸ εἰκονοστάσιον καὶ τὸ καίει.
Ἀλλ’ ὤ τοῦ θαύματος! Παρευθὺς τὴν ὥραν ἐκείνην ἤρχισαν νὰ μουδιάζουν τὰ χέρια της, νὰ ἀτονοῦν, καὶ μετὰ βίας τὰ ἐκινοῦσεν· συγχρόνως ἡ συνείδησίς της τὴν ἐλέγχει, αἰσθάνεται ὅτι ἀπὸ θείαν ὀργὴν πάσχει, διότι ἔκαυσε τὸ αἷμα τοῦ Ἁγίου. Προσπαθεῖ νὰ κρατήσῃ τὸ βρέφος της διὰ νὰ τὸ θηλάσῃ, ἀλλὰ δὲν ἠμπορεῖ, κοντὰ δὲ εἰς τὴν παράλυσιν ἀρχίζουν καὶ πόνοι· πρήσκεται καὶ τέλος πίπτει εἰς τὸ κρεββάτι. Στέλλουν οἱ ἰδικοί της νὰ καλέσουν ἰατρόν, ἀλλ’ ἡ ἀσθενὴς γνωρίζουσα πόθεν πάσχει δὲν θέλει ἰατρόν, ἀλλὰ Ἱερέα, νὰ τῆς ψάλῃ ἁγιασμόν. Ὁ Ἱερεύς, ἀφοῦ προσεκλήθη διὰ τὸν ἁγιασμόν, μαθὼν τὸ γεγονός, εἶπε νὰ παρακαλέσουν ὅλοι θερμῶς τὸν Μάρτυρα, καὶ νὰ ζητήσουν πάλιν ἀπὸ τὸ αἷμά του νὰ τὴν ἀλείψουν, μήπως καὶ τὴν συγχωρήσῃ καὶ τὴν θεραπεύσῃ· τοῦτο δὲ καὶ ἐγένετο παραδόξως. Διότι εὐθὺς ὡς ἔφερεν ἡ μήτηρ της τὸ ἄλλο ἥμισυ αἱματωμένον βαμβάκι, ὅπου εἶχεν ὁ υἱός της, καὶ τὴν ἐσταύρωσαν, καὶ ὅλοι κλαίοντες ἐζήτουν τὴν θεραπείαν της ἀπὸ τὸν Μάρτυρα, θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ! εὐθὺς ἔπαυσαν οἱ πόνοι· ᾐσθάνθη παρευθὺς πὼς ἔλαβε δύναμιν· οἱ πόδες της ἐξεπρήσθησαν καὶ ἔγινε τελείως ὑγιής. [2]
Ἀλλὰ καὶ ἕτερον θαῦμα ἀκούσατε: Πατήρ τις εἶχε παιδίον μικρόν, τὸ ὁποῖον ἔπασχε δεκαοκτὼ μῆνας, καὶ δὲν ἠδύνατο νὰ ἐγείρῃ τὴν κεφαλήν του, ἀλλὰ τὴν εἶχε πάντοτε σκυμμένην εἰς τὰ ἔμπροσθεν. Ἀκούσας δὲ τὸ προαναφερθὲν θαῦμα τοῦ Ἁγίου, ἐσταύρωσε τὸ παιδίον μὲ τὸ αἷμα τοῦ Μάρτυρος ὅπου εἶχεν· ἔβαλε δὲ καὶ εἰς νερὸν τὸ αἱματωμένον βαμβάκι, καὶ τὸ ἐπότισε, καί, ὤ θαύματος! παρευθὺς ἰατρεύθη ἀπὸ τὴν ἀνίατον νόσον, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἔπασχε διὰ τῆς μαρτυρικῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Νεομάρτυρος καὶ χαριτωνύμου Ἱωάννου· οὗ ταῖς ἁγίαις πρεσβείαις ρυσθείημεν καὶ ἡμεῖς τῶν ψυχικῶν καὶ σωματικῶν παθῶν, καὶ ἀξιωθείημεν τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν, μετὰ τῶν ἀπ’ αἰῶνος τῷ Θεῷ εὐαρεστησάντων. Ἀμήν.