Καταγελάσας δὲ τὴν ἀσχημίαν του ὁ μακάριος ὠργίσθη κατ’ αὐτοῦ καὶ τὸν ἐδίωξεν· αἱ δὲ πόρναι εἶπον· «Ὢ καλὸν ἔνδυμα ὅπου ἔχει, ἐλᾶτε νὰ τὸ πάρωμεν νὰ τὸ πωλήσωμεν, νὰ πίωμεν κρασὶ σήμερον». Τὸν ἐξέδυσαν λοιπὸν καὶ τὸν ἀφῆκαν ὁλόγυμνον, μία δὲ ἀπ’ ἐκείνας ἀποκριθεῖσα εἶπε πρὸς τὰς ἄλλας· «Ἂς τὸν ἐνδύσωμεν καμμίαν ψάθαν»· καὶ οὕτως ἔφεραν μίαν ψάθαν καὶ σχίσαντες αὐτὴν εἰς τὸ μέσον, τὴν ἐπέρασαν εἰς τὸν λαιμόν του καὶ ἐβγῆκεν ἀπ’ ἐκεῖ· ὅσοι δὲ τὸν ἔβλεπον μὲ τὴν παλαιόψαθαν ἐγελοῦσαν λέγοντες· «Καλὸν σάγμα φορεῖ ὁ ὄνος σου, σαλέ». Αὐτὸς δὲ ἔλεγε· «Πατρίκιον μὲ ἔκαμεν ὁ βασιλεύς».

Περιερχόμενος πάλιν ὁ μακάριος κατὰ τὴν συνήθειάν του εἰς τὰ ἀρτοπωλεῖα, τὸν ἀπήντησαν τρεῖς νέοι εὔμορφοι εἰς τὴν ψυχὴν καὶ εἰς τὸ σῶμα, ἐνάρετοι δὲ κατὰ πολλὰ καὶ τὸν Θεὸν φοβούμενοι, διότι τοὺς ὡδήγει ὁ μεγαλύτερος πρὸς πᾶσαν ἀγαθὴν πρᾶξιν. Ἐγνώρισε δὲ ὁ πρῶτος τῷ πνεύματι τὰ περὶ τοῦ μακαρίου καὶ λέγει πρὸς τοὺς ἄλλους· «Πιστεύσατέ μοι, ἀγαπητοί, ὅτι, ὡς ὑπολαμβάνω, ὁ σαλὸς αὐτὸς εἶναι δοῦλος τοῦ Θεοῦ». Λέγει ὁ ἕτερος· «Παρακαλῶ σε, κάμε τρόπον νὰ τὸν πάρῃς κατ’ ἰδίαν εἰς τόπον ἀπόκρυφον, νὰ ἐξηγηθῶμεν μετ’ αὐτοῦ». Λέγει ὁ πρῶτος· «Ἐὰν θέλετε τώρα, νὰ σᾶς τὸν φέρω». Παρευθὺς λοιπὸν ἔδραμε καὶ ἔφθασε τὸν μακάριον καὶ τοῦ λέγει· «Ἀδελφέ, ἀγαπᾷς με; Ἔλα νὰ καθήσωμεν μαζί, ὅτι ἐγὼ καὶ οἱ σύντροφοί μου σὲ ἀγαπῶμεν πολύ». Ὁ δὲ μακάριος ἐχαμογέλασε καὶ λέγει· «Σὺ εἶσαι ὁ φίλος μου Ἐπιφάνιος, τὸ τέκνον μου;». Προεφήτευσε δὲ τότε ὁ μακάριος, ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, καὶ εἶπε· «Γνώριζε, τέκνον μου, ὅτι μέλλεις νὰ γίνῃς Πατριάρχης τῆς πόλεως ταύτης». Βαστάζοντες δὲ ὁ εἷς τὸν ἄλλον ἀπὸ τὴν χεῖρα, ἦλθον πρὸς τοὺς δύο νέους, τοὺς ὁποίους προείπομεν· διηγήθη δὲ πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἐπιφάνιος, πῶς τὸν ἐκάλεσεν ὁ μακάριος Ἀνδρέας ἐξ ὀνόματος καὶ τὸν εἶπε φίλον χωρὶς ποτὲ ἄλλοτε νὰ τὸν ἔχῃ γνωρίσει.

Ἀκούσαντες ταῦτα οἱ καλοὶ ἐκεῖνοι νέοι ἔλαβον πόθον καὶ πίστιν περισσοτέραν εἰς αὐτὸν καὶ οὕτω μετέβησαν εἴς τι καπηλεῖον καὶ ἐκάθησαν εἰς τόπον ἀπόκρυφον. Ἀγοράσαντες δὲ ἄρτον καὶ ὀψάρια τὰ ἔβαλον ἔμπροσθέν του. Ἰδὼν δὲ ὁ Ὅσιος τὴν καλὴν αὐτῶν προαίρεσιν, ἐχάρη χαρὰν μεγάλην καὶ προσηύχετο ἐνδομύχως, προσφέρων τὴν εὐχαριστίαν εἰς τὸν Θεόν, ἔτρωγε δὲ καὶ ἔδιδε καὶ εἰς ἐκείνους, διότι ηὐλαβοῦντο καὶ συνεστέλλοντο νὰ ἁπλώσουν τὰς χεῖρας ἔμπροσθεν τοῦ Ἁγίου.