καὶ ἄλλοι μὲν ἐβαστοῦσαν ἀξίνας, ἄλλοι δὲ ξίφη καὶ κοντάρια, ἄλλοι δὲ σχοινία ὁ δὲ κατηραμένος ἐκεῖνος ἀράπης ἔτριξε τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ καὶ ἔδραμε κατ’ ἐπάνω αὐτοῦ, νὰ τὸν κόψῃ μὲ τὴν ἀξίνην, τὴν ὁποίαν ἐβάσταζεν· ὁμοίως καὶ οἱ ἄλλοι, ὅσοι ἦσαν μαζί του. Ὁ δὲ μακάριος Ἀνδρέας, ἁπλώσας τὰς χεῖράς του εἰς τὸν Θεόν, ἔκραξε μεγάλως μετὰ δακρύων λέγων· «Κύριε, μὴ παραδῴης τοῖς θηρίοις ψυχὴν ἐξομολογουμένην σοι». Μετὰ δὲ ταῦτα εἶπεν· «Ἅγιε Ἰωάννη Ἀπόστολε καὶ Θεολόγε, βοήθει μοι». Παρευθὺς τότε μὲ τὸν λόγον, ὤ τοῦ θαύματος! βοὴ μεγάλη ἔγινεν ὡς σεισμὸς καὶ ἰδοὺ ἦλθε γέρων τις μεγαλόφθαλμος, ἔχων τὸ πρόσωπόν του λαμπρὸν ὡς ὁ ἥλιος καὶ ἄλλοι πολλοὶ μετ’ αὐτοῦ καὶ ἔκαμε τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ εἰς τὸν ἀέρα. Ἔπειτα λέγει πρὸς τοὺς ἄλλους, οἱ ὁποῖοι ἦσαν μαζί του· “Δράμετε σπουδαίως, κλείσατε τὰς θύρας τοῦ Ναοῦ, νὰ μὴ φύγῃ τις». Οἱ δὲ ἔδραμον εὐθὺς καὶ τὰς ἔκλεισαν· οἱ δὲ δαίμονες ἔκραζον μεγάλως καὶ ἔλεγον ὁ εἷς πρὸς τὸν ἄλλον· “Ὤ κακὴ ὥρα ὅπου ἦτο, ὅταν ἤλθαμεν ἐδῶ· ὁ Ἰωάννης εἶναι πικρὸς κατὰ πολλὰ καὶ θέλει μᾶς βασανίσει δυνατά».
Ὁ δὲ Ἀπόστολος Ἰωάννης, διότι αὐτὸς ἦτο, ἐπρόσταξε, νὰ βγάλουν τὴν ἅλυσον ἀπὸ τὸν λαιμὸν τοῦ μακαρίου καὶ νὰ τὴν φέρουν εἰς αὐτόν. Τούτου δὲ γενομένου ἔλαβεν αὐτὴν καὶ ἀφοῦ τὴν ἐτρίπλωσεν ἐστάθη ἔξω εἰς τὴν θύραν λέγων· «Φέρετέ μοι ἐδῶ αὐτοὺς τοὺς μαύρους ἕνα πρὸς ἕνα». Ἔφεραν λοιπὸν τὸν πρῶτον, τὸν ὁποῖον ἐξήπλωσεν εἰς τὴν γῆν καὶ τὸν ἐμαστίγωσεν ἀνηλεῶς μὲ τὴν ἅλυσον τοῦ Ἁγίου διπλωμένην τρισσῶς, δώσας εἰς αὐτὸν ἕως ἑκατὸν μαστιγώσεις. Ὕστερον ἔφεραν τοὺς ἄλλους ἕνα πρὸς ἕνα, τοὺς ὁποίους ἔδειρεν ὅλους, κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον καὶ οὐδένα ἄφησεν ἄθικτον. Ὁ δὲ μακάριος Ἀνδρέας ἀκούων τὸν θόρυβον, τὸν ὁποῖον ἔκαμνον οἱ δαίμονες, ἐγέλα καὶ ἔλεγεν· «Ἐπ’ ἀληθείας τόσας μαστιγώσεις ἔλαβον, ὥστε δὲν ἠδύνατο καμμία ἄλλη φύσις νὰ τὰς ὑποφέρῃ». Ὅταν δὲ ἠφανίσθησαν οἱ δαίμονες, ἦλθεν ὁ τίμιος ἐκεῖνος γέρων πρὸς τὸν δοῦλον τοῦ Θεοῦ Ἀνδρέαν καὶ ἀφοῦ τοῦ ἔβαλε πάλιν τὴν ἅλυσον εἰς τὸν λαιμόν, τοῦ λέγει· «Εἶδες πῶς ἦλθα παρευθὺς καὶ σὲ ἐβοήθησα; Πολλὴν φροντίδα καὶ ἀγάπην ἔχω πρὸς σέ, μόνον ὑπόμεινον, διὰ νὰ φανῇς δόκιμος εἰς πάντα· δὲν θὰ περάσουν πολλαὶ ἡμέραι καὶ θέλουν σὲ λύσει ἀπὸ τὰ σίδηρα νὰ περιπατῇς εἰς τὸ θέλημά σου, καθὼς σοῦ ἀρέσει».