Ἀπὸ τὰς πολλὰς φωνὰς ἐξύπνησεν ὁ μάγειρος καὶ νομίζων ὅτι ἐξημέρωσεν, ἔδραμεν εἰς τὸ φρέαρ νὰ γεμίσῃ τὸ σταμνί του· ὡς δὲ εἶδε τὸ πρᾶγμα φανερῶς, ἄφησε τὸ σταμνί του καὶ δραμὼν εἰς τὸν οἶκον ἔκραξε μεγάλῃ τῇ φωνῇ· «Δράμετε, διότι ὁ Ἀνδρέας ἐδαιμονίσθη». Ὡς ἤκουσε τοῦτο ὁ αὐθέντης του ἐλυπήθη καὶ καλέσας τὴν σύζυγον αὐτοῦ καὶ ἄλλους τῆς οἰκίας του, ἔδραμον πρὸς τὸν Ἅγιον καί ὡς τὸν εἶδον, ἤρχισαν νὰ κλαίωσι, θαρροῦντες ἀληθῶς, ὅτι έδαιμονίσθη. Ὁ δὲ κύριος αὐτοῦ μεγάλως λυπούμενος ἐπρόσταξε νὰ τὸν ὑπάγωσιν εἰς τὸν Ναὸν τῆς Μεγαλομάρτυρος Ἀναστασίας, παραγγείλας νὰ τοῦ βάλωσι σίδηρα εἰς τοὺς πόδας, ἔστειλε δὲ καὶ χρήματα εἰς τὸν φύλακα τοῦ Ναοῦ χάριν θεραπείας τοῦ Ἀνδρέου.
Διῆλθε λοιπὸν ὁ μακάριος Ἀνδρέας ὅλην τὴν ἡμέραν παραμιλῶν ὡς παράφρων καὶ ἔξαλλος. Ὅταν δὲ ἐνύκτωσε, προσηύχετο μετὰ δακρύων, παρακαλῶν καὶ τὴν Ἁγίαν Ἀναστασίαν νὰ φανῇ εἰς τὸν ὕπνον του, νὰ τοῦ εἰπῇ ἂν ἀρέσῃ εἰς τὸν Θεὸν τὸ πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ἐπεχειρίσθη. Ὅταν δὲ ἔπαυσεν ὀλίγον τῆς προσευχῆς καὶ τῶν θρήνων, βλέπει καὶ ἰδοὺ ἔρχεται γέρων τις μετὰ δόξης πολλῆς καὶ μετ’ αὐτοῦ ἄλλαι πέντε γυναῖκες καὶ περιήρχοντο τοὺς ἀσθενεῖς. Ὅταν δὲ περιῆλθον ὅλους, ἦλθον καὶ πρὸς αὐτὸν καὶ στραφεὶς ὁ γέρων πρὸς λαμπροτάτην τινὰ γυναῖκα εἶπε πρὸς αὐτὴν προσποιούμενος ὅτι δὲν γνωρίζει τίποτε· «Κυρία Ἀναστασία, δὲν ἰατρεύεις καὶ τοῦτον;». Τοῦ λέγει ἡ Ἁγία· «Ὁ διδάσκαλός του, ὅστις τοῦ εἶπε, γίνου σαλὸς διὰ τὴν ἀγάπην μου καὶ νὰ σὲ κάμω κληρονόμον πολλῶν ἀγαθῶν εἱς τὴν Βασιλείαν μου, ἐκεῖνος τὸν ἰάτρευσε καὶ δὲν χρειάζεται ἄλλην ἰατρείαν, ἀλλὰ μέλλει νὰ γίνῃ σκεῦος ἐκλεκτὸν τοῦ Κυρίου καὶ ἅγιον καὶ ἠγαπημένον ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ». Τότε ἀπεκρίθη ὁ γέρων καὶ εἶπε· «Τὸ γνωρίζω καὶ ἐγώ, Κυρία μου, τὸ γνωρίζω». Καὶ ταῦτα εἰπόντος τοῦ γέροντος τὸν ἀπεχαιρέτησαν καὶ εἰσέλθόντες εἰς τὸν Ναὸν ἔγιναν ἄφαντοι. Ὁ δὲ Ἀνδρέας ἐθαύμασε δι’ ὅσα εἶδε καὶ ἐδόξασε τὸν Θεὸν καὶ τὴν Αὐτοῦ Μεγαλομάρτυρα Ἀναστασίαν, ὅτι ἦλθε ταχέως, καθὼς τὴν ἐπεκαλέσθη εἰς βοήθειαν.
Ἐπέρασε λοιπὸν ὅλην τὴν ἡμέραν ἐκείνην εἰς τὰ σίδηρα καὶ τίποτε δὲν ἔβαλεν εἰς τὸ στόμα του· τὴν δὲ ἐρχομένην νύκτα, ὥραν μεσονυκτίου, ἱστάμενος καὶ δεόμενος τοῦ Θεοῦ κατὰ διάνοιαν, παρακαλῶν καὶ τὴν Ἁγίαν Ἀναστασίαν νὰ τὸν βοηθήσῃ, ἵνα τελειώσῃ τὸ ἔργον, τὸ ὁποῖον ἐπεχειρίσθη, βλέπει ὀφθαλμοφανῶς καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτὸν ὁ διάβολος, ὡς ἀράπης μαῦρος καὶ μετ’ αὐτοῦ καὶ ἄλλοι πολλοὶ δαίμονες·