Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος ΑΝΔΡΕΑΣ ὁ διὰ Χριστὸν Σαλὸς ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Τὸν ἠρώτησα τότε πῶς ἐλύθη ἀπὸ τὰ δεσμὰ καὶ αὐτὸς ἤρχισε καὶ μοὶ διηγήθη ὅλην τὴν ἀλήθειαν ἀπ’ ἀρχῆς ἕως τέλους μετὰ πάσης πραότητος, διότι μόνον εἰς ἐμὲ εἶχε τὸ θάρρος καὶ ὡμίλει χωρὶς ὑπόκρισιν· εἰς ὅλους δὲ τοὺς ἄλλους ὁμίλει μὲ λόγια τρελλὰ καὶ ἀσυνάρτητα.

Ὅταν ἐξημέρωσε μὲ ἠσπάσθη καὶ ἀνεχώρησε διὰ τὴν πνευματικήν του ἐργασίαν· εὑρισκόμενος δὲ εἰς τὰ ἀρτοπωλεῖα, ὡς τὸν εἶδον τινές, ὅτι ὁμιλεῖ τρελλά, τὸν ἐπῆραν ἀπὸ τὸ χέρι καὶ τὸν ἐπῆγαν εἴς τι καπηλεῖον καὶ ἀγοράσαντες οἶνον, ἐκάθησαν καὶ ἔπινον καὶ μεθύσαντες ἤρχισαν καὶ τὸν ἐκτυποῦσαν ἐμπαικτικῶς ὄπισθεν τοῦ τραχήλου· θέλοντες δὲ νὰ μετεωρίζωνται καὶ νὰ γελοῦν μὲ αὐτόν, δὲν τὸν ἄφηναν πλέον νὰ φύγῃ· ἀλλ’ οὔτε ἀπὸ ὅ,τι ἔτρωγον τοῦ ἔδιδον νὰ φάγῃ, μόνον ἔστεκεν ἔμπροσθέν των νηστικὸς καὶ ἐγελοῦσαν μετ’ αὐτοῦ. Ὁ δὲ μακάριος, βλέπων αὐτοὺς τόσον κακοπροαιρέτους, ἐσκέπτετο τὶ νὰ πράξῃ· ὡς δὲ εἶδεν ἕνα ἀπὸ ἐκείνους, ὅ,τι ἐβάσταζε τὸ ποτήριον γεμᾶτον, τὸ ἥρπασε καὶ ἔπιε τὸν οἶνον, τὸ δὲ ποτήριον συνέτριψεν εἰς τὴν κεφαλήν του, ἔπειτα ἔφυγεν· ἐκεῖνοι δὲ τὸν ἔπιασαν καὶ δέροντες τὸν ἔφεραν πάλιν εἰς τὸ καπηλεῖον καὶ καθήσαντες ἔπινον, εἰς δὲ τὸν μακάριον τίποτε δὲν ἔδιδον, μόνον ἐγρονθοκόπουν αὐτὸν γελῶντες. Ὅταν ἐνύκτωσεν, ἠγέρθησαν καὶ ἐξῆλθον τοῦ καπηλείου. Λέγει δὲ πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἀνδρέας· «Μωροὶ καὶ τρελλοί, τώρα τί νὰ κάμω ὅπου μέλλει νὰ μὲ ἀπαντήσουν οἱ νυκτοφύλακες νὰ μὲ δέσουν;». Τοῦτο δὲ τὸ εἶπεν ὁ Δίκαιος δι’ ἐκείνους, γνωρίζων τὶ μέλλει νὰ πάθωσι, ἐκεῖνοι δὲ τὸν ἄφησαν καὶ ἀνεχώρησε, πορευθεὶς δὲ ἔπεσεν εἰς μίαν γωνίαν τῆς ἀγορᾶς καὶ ἐκοιμᾶτο· ἐκεῖνοι δέ, ἀφοῦ ἐπλήρωσαν καὶ τὴν κακήν των ἐπιθυμίαν, ἐπήγαιναν εἰς τὰς οἰκίας των, καθ’ ὁδὸν ὅμως τοὺς συνήντησεν ἡ περίπολος καὶ δέσαντες αὐτοὺς τοὺς ἔφεραν ἐκεῖ ὅπου ἐκοιμᾶτο ὁ Ἅγιος καὶ τοὺς ἔδερναν δυνατά, ἐκεῖνος δὲ παρεκάλει τὸν Θεὸν μετὰ δακρύων νὰ μὴ τοὺς φυλακίσουν.

Τὴν πρωΐαν ὁ μακάριος Ἀνδρέας ἠγέρθη πάλιν καὶ ἐπεριπάτει μέσα εἰς τὰς ἀγορὰς ὅλην τὴν ἡμέραν πεινασμένος, διψασμένος καὶ ὑβριζόμενος χωρὶς νὰ κάθηται παντελῶς, ὅταν δὲ ἐνύκτωνεν ἐπήγαινεν εἰς τὰς γωνίας τῆς πόλεως καὶ ἐκδιώκων τοὺς σκύλους, ἀπὸ τοὺς τόπους ὅπου ἐκοιμῶντο, ἐκοιμᾶτο αὐτὸς γυμνὸς καὶ ἄπορος, ὅταν δὲ ἐξημέρωνεν ἔλεγε πρὸς ἑαυτόν·