Ἠσπάσθην λοιπὸν καὶ ἐκείνους μὲ ἔρωτα καὶ πόθον θεϊκόν, καθὼς καὶ τὸν πρῶτον· ἡ δὲ εὐωδία αὐτῶν ἦτο θαυμαστὴ καὶ ἀνερμήνευτος, περισσοτέρα ἀπὸ τὴν πρώτην καὶ τερπνοτέρα. Καὶ πάλιν βλέπω, καὶ ἰδοὺ πῦρ ἐφλόγιζε τὰ ἐκεῖσε ἅπαντα καὶ πάλιν φοβηθεὶς ἐκάλουν τὸν ὁδηγοῦντά με εἰς βοήθειαν· ἐκεῖνος δὲ λαβών με ἐκ τῆς χειρός, μοῦ λέγει· «Ἔτι ὑψηλότερον θέλει ἀνέλθωμεν». Παρευθὺς τότε εὑρέθημεν εἰς τὸν τρίτον οὐρανόν, καὶ ὅμως δὲν ἦτο οὗτος, ὅστις φαίνεται ἐδῶ εἰς τοῦτον τὸν κόσμον, ἀλλ’ ἕτερος, τὸ εἶδος αὐτοῦ ὡς πέταλον χρυσοῦν εὕρομεν δὲ ἐκεῖ ἔμπροσθεν τῶν θυρῶν τρεῖς Σταυρούς, ὡς ἀστραπὴν μεγάλους καὶ φοβεροὺς ὑπὲρ τοὺς ἄλλους. Τότε ὁ μὲν όδηγός μου τολμήσας εἰσῆλθεν εἰς τὸ μέσον τοῦ πυρὸς καὶ τοὺς ἐπροσκύνησεν, ἐγὼ δὲ μὴ δυνάμενος νὰ πλησιάσω, ἐπροσκύνησα αὐτοὺς μακρόθεν καὶ ἔφυγον».
«Ὅθεν περιπατήσαντες μικρὸν ἐφθάσαμεν εἰς τὸ δεύτερον καταπέτασμα καὶ εἶδον ὡς ἀστραπήν τινα ἐφηπλωμένην εἰς τὸν ἀέρα, ἡμεῖς δὲ ὑψωθέντες διέβημεν· εἰς δὲ τὸ μέσον τοῦ καταπετάσματος ἐκείνου ἦτο πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου, αἰνούντων καὶ δοξολογούντων τὸν Θεόν· διέβημεν δὲ, καὶ τὰ ἐκεῖσε. Καὶ ἰδοὺ πάλιν ἕτερον καταπέτασμα διὰ βύσσου καὶ πορφύρας θαυμαστῆς ἐφθάσαμεν δὲ εἰς τόπον ἐνδοξότατον, καὶ ἦτο ἐκεῖ φοβερὸν καταπέτασμα ὑπέρλαμπρον καὶ κατὰ πολλὰ καθαρόν, καὶ ὡς νὰ ἥπλωσέ τις χείρ, οὕτω μᾶς ἐπέρασεν. Ἦτο δὲ ἐκεῖ εἰς τὸ μέσον πλῆθος ἀναρίθμητον νοερῶν Ἁγίων Ἀγγέλων, οἵτινες εἶχον τὰς ὄψεις λαμπροτάτας καὶ ἔντιμον κοσμιότητα ὑπὲρ τὸν ἥλιον. Ἵσταντο δὲ κατὰ τάξιν εἰς τὸ φοβερὸν ὕψος ἐκεῖνο, κρατοῦντες εἰς τὰς χεῖρας σκῆπτρα φοβερά, λεγεῶνες ἀπὸ τὸ ἓν μέρος καὶ λεγεῶνες ἀπὸ τὸ ἄλλο ἀναρίθμητοι. Μοῦ λέγει τότε ὁ ὁδηγός μου· «Ἰδού, ἀφοῦ διέλθωμεν τοῦτο τὸ καταπέτασμα, θέλεις ἰδεῖ τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρὸς καθήμενον, καὶ πεσὼν προσκύνησον αὐτόν, καὶ πᾶσαν τὴν διάνοιάν σου ἀνάτεινον πρὸς αὐτόν· καὶ ἄκουσον τί θέλει σοῦ εἴπει». Ὡς δὲ ταῦτα ὁ ὁδηγός μου μοῦ ἡρμήνευε, αἴφνης θεωρῶ, καὶ ἰδοὺ ἐφάνη περιστερὰ μεγάλη ἐπάνω τοῦ καταπετάσματος, τῆς ὁποίας ἡ κεφαλὴ ἦτο ὡς χρυσίον, τὸ στῆθος πορφυροῦν, αἱ πτέρυγες λαμπραὶ ὡς πῦρ· οἱ πόδες ἀληθινοί, καὶ ἀπὸ τοὺς ὀφθαλμούς της ἐξεπέμποντο ἀκτῖνες φωτός· ἐμοῦ δὲ στοχαζομένου τὴν εὐπρέπειάν της, εὐθὺς ἐπέταξε καὶ ἐπῆγεν εἰς τὸ ὕψος ἐκεῖνο, ὅπου κατέπληττε νοῦν καὶ διάνοιαν».