Ταῦτα δὲ εἰπόντος τοῦ Ἁγίου, εὐθύς, ὤ τοῦ θαύματος! ἐσείσθη ὅλος ὁ τόπος ὅπου ἵστατο τὸ πλῆθος καὶ φόβος μέγας κατέλαβεν ἄπαντας. Τὸ δὲ πλῆθος τῶν ἀρουραίων εὐθὺς ἐθανατώθη. Λυτρωθέντες λοιπὸν οἱ ἄνθρωποι ἁπὸ τὰς δεινὰς ἐκείνας μάστιγας καὶ τῷ Θεῷ δόξαν ἀναπέμποντες, εἶπον πρὸς τὸν Ἅγιον· «Ἂν καὶ ἦλθες είς τὸν τόπον μας ἄνευ τῆς θελήσεώς σου, ὁ Θεὸς σὲ ἀπέστειλεν ἵνα μὴ καταστραφῶμεν οἱ ἐλεεινοί. Διότι ἐὰν δὲν ἤρχεσο ἐδῶ εἰς τὸν πρέποντα καιρόν, θὰ κατεστρεφόμεθα τελείως».
Ἀπελθὼν δὲ καὶ ἐκεῖθεν, ἐξ αἰτίας νέου προστάγματος τοῦ βασιλέως, μετέβη εἰς ἕτερον τόπον, Εὐραντίσια καλούμενον, ὅπου οἱ ἄνθρωποι ὑπεδέχθησαν αὐτὸν χαίροντες, διότι διέμενον ἐκεῖ τινὲς ἀπὸ τῆς χώρας εἰς τὴν ὁποίαν ἐτελέσθη τὸ θαῦμα. Ἰδόντες δὲ τὸν Ἅγιον ἐρχόμενον, ἔλεγον· «Οὗτος εἶναι ὁ εἷς Ἀρεοὺς ἐξαφανίσας τὸ πλῆθος τῶν ἀρουραίων». Προπορευθείσης δὲ τῆς φήμης αὐτοῦ, ἔδραμον πάντες καὶ προϋπεδέχοντο αὐτόν, λέγοντες· «Ὡς εὖ παρέστης, Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ σώσῃς ἡμᾶς. Διότι ἀκρὶς ἄπειρος ἐπιπεσοῦσα εἰς τὴν χώραν μας κατέφαγε πάντας τοὺς καρποὺς τῶν ἀγρῶν μας, χωρὶς νὰ ἀφήσῃ τίποτε. Ἤδη δὲ ἤρχισεν αύτη νὰ καταστρέφῃ τοὺς ἀμπελῶνας καὶ τὰ δένδρα καὶ οὕτω κινδυνεύομεν νὰ στερηθῶμεν καὶ τῆς τελευταίας ταύτης ἐλπίδος τῶν ὀπωρῶν. Διὰ τοῦτο δεόμεθά σου, Ἅγιε, προστάτευσον ἡμᾶς καὶ ποίησον δέησιν μεθ’ ἡμῶν, διότι ἔχεις παρρησίαν πρὸς τὸν Θεόν, ὡς ἐκ φήμης γνωρίζομεν καὶ διὰ τοῦτο, ἐὰν ζητήσῃς τι, προσφέρει τοῦτο εἰς σὲ ὁ Θεός». Ὁ δὲ Ἅγιος, μετὰ τὴν συνειθισμένην διδασκαλίαν, εἶπε πρὸς αὐτούς· «Νὰ εἶσθε αὔριον ἕτοιμοι, ἵνα περιέλθωμεν πάντες τὸν τόπον τὸν ὁποῖον λυμαίνεται ἡ ἀκρὶς καὶ ὁ Θεός, ὁ δοτὴρ τῶν ἀγαθῶν, θέλει σᾶς λυτρώσει ἀπὸ τοῦ δεινοῦ τούτου».
Κατὰ τὴν νύκτα ἐν κατανύξει ἱστάμενος ὁ Ἅγιος καὶ τὰς χεῖρας καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς πρὸς τὸν οὐρανὸν ὑψώσας, ἔλεγε μετὰ δακρύων· «Κύριε ὁ Θεός, ὁ ποιήσας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν διὰ τοῦ δημιουργικοῦ Σου λόγου καὶ διὰ τῆς χειρός Σου πλάσας τὸν ἄνθρωπον, χοῦν λαβὼν ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἴσον αὐτὸν τῶν Ἁγίων Σου Ἀγγέλων ποιήσας πρὸς Σὴν δοξολογίαν, ἐξουσίαν δὲ δώσας εἰς αὐτὸν ἐπὶ πάντων τῶν ἐπὶ γῆς, ώστε νὰ ὑποτάσσωνται πάντα τὰ θηρία καὶ πάντα τὰ ἑρπετὰ εἰς αὐτὸν καὶ νὰ τὸν φοβοῦνται.