Ὡς δὲ ἔφθασεν ἡ ἁγία Κάρα εἰς τὴν νῆσον, ἐξῆλθον μετὰ τῆς προσηκούσης εὐλαβείας πρὸς συνάντησιν αὐτῆς, ὁ εὐλαβὴς καὶ σεμνοπρεπὴς Ἐπίσκοπος Μητροφάνης μεθ’ ὅλων τῶν Ἱερέων, ἅπας ὁ λαός, ἄνδρες, γυναῖκες, γέροντες, νέοι καὶ αὐτοὶ ἔτι οἱ παῖδες. Κατόπιν, τελέσαντες ἁγιασμόν, περιέδραμον ἐν λιτανείᾳ τοὺς ἀγροὺς καὶ ἀμπελῶνας, ἐνῷ ἅπας ὁ λαὸς ἐδέετο ἐν κατανύξει καὶ μεγάλη τῇ φωνῇ ἐκραζε, Κύριε ἑλέησον! Ἦτο δὲ Ἀπρίλιος καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Μεγάλα καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα Σου, Κύριε, δεδοξασμένος εἶ ἐν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις Σου! προτοῦ ἐπανέλθωσιν ἐκ τῆς λιτανείας εἰς τὴν πόλιν, πᾶσαι αἱ πληγαὶ ἐκεῖναι, αἱ βλάπτουσαι ὁμοίως ἀνθρώπους, ἀγρούς, ἀμπελῶνας καὶ πᾶν ὅ,τι φύεται εἰς τὴν γῆν, ἐν τῷ ἅμα κατεστράφησαν καὶ ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς ἐξέλιπον, αἱ δὲ ἄμπελοι πλουσιοπαρόχως ἐκαρποφόρησαν κατὰ τὸ ἔτος ἐκεῖνο καὶ οὐδέποτε πλέον ὑπὸ ἀσθενείας τινὸς προσεβλήθησαν. Τότε ὁ Ἀρχιερεὺς καὶ ἅπας ὁ λαὸς τῆς νήσου, ἰδόντες τὰ μεγάλα θαύματα τῆς ἁγίας Κάρας, ἐδόξασαν τὸν Θεόν, τὸν δὲ Ἅγιον ηὐχαρίστησαν, ὡς ἀπαλλάξαντα αὐτοὺς τῶν δεινῶν ἐκείνων. Διὰ τὸ τεράστιον δὲ τοῦτο θαῦμα ἔκτισαν εἰς τὴν πόλιν Ναὸν ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Μιχαὴλ τῶν Συννάδων, ὅπου τελεῖται καὶ πανηγυρίζεται ἡ μνήμη αὐτοῦ. Τὸν δὲ Πνευματικὸν καὶ τοὺς λοιπούς, τοὺς συνοδεύσαντας τὴν ἁγίαν Κάραν, προσηκόντως καὶ ἐπαξίως ἐφιλοδώρησαν καὶ μέχρι τοῦδε προσφέρουσι μικράν τινα προσφορὰν εἰς τὴν Μεγίστην Λαύραν, χάριν τῆς ἁγίας Κάρας τοῦ ἀοιδίμου Μιχαὴλ τῶν Συννάδων.
Τοιοῦτος, ἀδελφοί, εἶναι ὁ Βίος καὶ ἡ πολιτεία τοῦ Ἁγίου Μιχαήλ. Τοιαῦτα καὶ τὰ θαύματα αὐτοῦ, ἐκ τῶν ὁποίων ὀλίγα διηγήθην πρὸς τὴν ὑμετέραν ἀγάπην, ὡς ἐντρύφημα πνευματικῆς εὐφροσύνης. Τοῦτον λοιπὸν τὸν τῆς οἰκουμένης φαεινὸν φωστῆρα, τὸν Συννάδων Μιχαήλ, τὸν ἀδιαλείπτως μοχθοῦντα καὶ ἀγωνιζόμενον ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἁγίων Εἰκόνων, τὸν διαγαγόντα ὅλον τὸν Βίον αὐτοῦ ἐν ἁγνότητι καὶ ἀμέμπτῳ πολιτείᾳ τὸν ὑπομείναντα παντοίους πειρασμούς, θλίψεις, ἐξορίας καὶ διωγμούς, τὸν εὐχόμενον ὑπὲρ τῶν διωκόντων αὐτόν, κατὰ τὸ παράγγελμα τοῦ ἀψευδεστάτου στόματος τοῦ Χριστοῦ, βλέπων ὁ μισθαποδότης Θεὸς ὑπομείναντα πάντα ἐν ὑπομονῇ καὶ εὐχαριστίᾳ ἀνταπέδωκε τὴν χάριν καὶ τὴν δύναμιν νὰ τελῇ θαυμάσια, καὶ τοσοῦτον ἐδόξασεν, ὥστε εὐηχοτέρα σάλπιγγος ἡ φήμη αὐτοῦ διατρέχει πᾶσαν τὴν οἰκουμένην.