Διὰ τὴν πρὸς Σὲ ὅμως, τὸν ἀληθινὸν Θεὸν παρακοήν, ἐξορίσας αὐτὸν τοῦ Παραδείσου διὰ τῆς δικαίας Σου κρίσεως καὶ προστάξας αὐτὸν διὰ τοῦ ἱδρῶτος τοῦ προσώπου του νὰ τρώγῃ τὸν ἄρτον του καὶ τὴν γῆν κελεύσας νὰ βλαστήσῃ δι’ αὐτὸν ἀκάνθας καὶ τριβόλους (Γεν. γ’ 18-19), νῦν, Κύριε, ἐπίβλεψον ἐπὶ τὸν λαόν Σου καὶ ἐπὶ τὴν κληρονομίαν Σου καὶ μὴ ἐγκαταλίπῃς αὐτοὺς ἕως τέλους. Διότι, Κύριε, ἂν καὶ ἡμάρτησαν, δὲν ἀπέστησαν ἀπὸ Σοῦ. Μή, Κύριε, διὰ τοῦ θυμοῦ Σου παιδεύσῃς αὐτούς, ἀλλὰ ποίησον μετ’ αὐτῶν κατὰ τὸ ἔλεός Σου, ὅτι Σὺ εἶ ὁ ποιῶν πάντα καὶ μετασκευάζων. Διότι Σὺ εἶπας, Κύριε· «Ἐπιστράφητε πρός με καὶ ἐπιστραφήσομαι πρὸς ὑμᾶς» (Μαλ. γ’ 7). Δός, Κύριε, τὴν βοήθειάν Σου εἰς τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ Σέ, ἐπίστρεψον τὴν ὀργήν Σου ἀπὸ τοῦ πλάσματός Σου. Ἀποδίωξον ἀπ’ αὐτῶν τὰ θηρία καὶ τὰ ἑρπετά, τὰ βλάπτοντα τοὺς καρποὺς αὐτῶν καὶ δὸς εἰς αὐτοὺς τὴν Σὴν ἀντίληψιν, ἵνα δοξάζωσιν εὐχαρίστως τὸ ὄνομά Σου τὸ Ἅγιον, ὅτι εὐλογητὸς ὑπάρχεις ἐν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις Σου εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν».
Τῇ ἐπαύριον, ὡς ἐξημέρωσεν, ἐξῆλθον ἅπαντες οἱ ἄνθρωποι τοῦ τόπου ἐκείνου μετὰ τοῦ Ἁγίου, μεγαλοφώνως κράζοντες τό, Κύριε ἐλέησον. Τότε, ὤ τοῦ θαύματος! ἅπασα ἡ ἀκρὶς εὐθὺς μετεωρισθεῖσα εἰς τὸ ὕψος, ὡς νέφος καὶ αὐτὰς τὰς ἀκτῖνας τοῦ ἡλίου ἐπισκιάσαν, μετὰ μικρὸν ἐδιχάσθη εἰς δύο σμήνη καὶ κατ’ ἄλλους μὲν ἄδηλον ποῦ διηυθύνθη, κατ’ ἄλλους δέ, καταπεσοῦσα ἐντὸς παρακειμένης λίμνης, κατεπνίγη. Ἰδόντες δὲ τὸ θαῦμα τοῦτο πάντες, ἔπεσον εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου εὐχαριστοῦντες αὐτόν, ὡς ἐλευθερώσαντα αὐτοὺς ἐκ τῆς φοβερᾶς ἐκείνης μάστιγος.
Οὕτω λοιπὸν διήρχετο τὸν βίον αὐτοῦ ὁ θεῖος Πατήρ, διαρκῶς παλαίων καὶ ἀγωνιζόμενος κατὰ παντοίων πειρασμῶν, διωκόμενος ὑπὸ τῶν εἰκονομάχων, φεύγων ἀπὸ τόπου εἱς τόπον καὶ τελῶν ἄπειρα θαύματα, ἐξ ὧν ὀλίγιστα καὶ ταῦτα συντόμως διηγήθημεν, ἵνα μὴ στερήσωμεν τοῦ ἐντρυφήματος τούτου τοὺς ἐπιθυμοῦντας νὰ ἀκροασθοῦν τῶν θαυμάτων τοῦ φωστῆρος καὶ Ἱεράρχου τῶν Συννάδων Μιχαὴλ τοῦ Ὁμολογητοῦ, ἀκόμη δὲ ὅπως μή, ἐν σιωπῇ παρερχόμενοι πάντα τὰ θαύματα τοῦ Ἁγίου, φανῶμεν ράθυμοι καὶ καταφρονηταὶ αὐτοῦ, τοῦ τοσούτων δεινῶν ἀπαλλάττοντος ἡμᾶς. Διὰ τοῦτο ἓν ἀκόμη ἐκ τῶν πολλῶν θὰ διηγηθῶ. Καὶ ἀκούσατε. Διωκόμενος ὁ Ἅγιος διὰ βασιλικῆς προσταγῆς ἀπὸ τόπου εἰς τόπον, ἔφθασεν εἰς χώραν ἔχουσαν ἀμπελῶνας πολλούς, μὴ ἔχοντας δὲ φύλλα.