Εἶμαι λοιπόν, ὡς μὲ βλέπεις, πληγωμένος, κατάκοιτος, ἀπηλπισμένος καὶ ἀθλιώτερος ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Σὺ δέ, ὅστις εἰσαι περισσότερον εὔσπλαγχνος ἀπὸ κάθε σαρκικὸν πατέρα, ἐλέησόν με τὸν δυστυχῆ καὶ θεράπευσόν με». Τότε ὁ Ἅγιος εἶπεν· «Ἐγὼ θὰ σὲ ἐπιδέσω μὲ τὴν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ καὶ θὰ θεραπευθῇς. Μόνον νὰ πιστεύσῃς εἰς τὸν Χριστὸν καὶ εὐθὺς θέλει σοῦ δοθῆ ἡ χάρις τῆς ἰατρείας». Ἀφ’ οὗ δὲ εἶπεν ὁ ἀσθενὴς ὅτι πιστεύει ὁλοψύχως εἰς τὸν Χριστόν, ἔλαβεν ὁ Ἅγιος τὸν πόδα αὐτοῦ καὶ τὸν συνήρμοσεν εἰς τὸν τόπον του. Εὐθὺς δὲ ὡς ἤγγισε τοῦτον, ἡνώθησαν τὰ νεῦρα, ἰατρεύθησαν αἱ πληγαὶ καὶ ὁ ἀδύνατος καὶ χωλὸς ἐνεδυναμώθη καὶ ἔτρεχεν, εὐχαριστῶν τὸν Ἅγιον, ὁ ὁποῖος παρήγγειλεν εἰς αὐτὸν ὅτι, ἐὰν θέλῃ νὰ τὸν εὐχαριστήσῃ, νὰ μὴ φανερώσῃ εἰς κανένα τὸ θαῦμα τοῦτο, ἐπειδὴ δὲν ἤθελε νὰ δοξασθῇ καὶ νὰ ἐπαινεθῇ παρὰ τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλ’ ἐκεῖνος ἔπραξε τὸ ἀντίθετον, ἔτρεχεν εἰς τοὺς δρόμους καὶ ἐκήρυττεν εἰς ὅλους τὴν θεραπείαν, τὴν ὁποίαν ἔλαβεν ἀπὸ τὸν Ἅγιον.
Τὸ θαῦμα τοῦτο ἤκουσε καὶ γυνή τις, ἥτις εἶχε δαιμόνιον, τὸ ὁποῖον τὴν ἠνώχλει φοβερῶς. Ὅθεν εὐθὺς ἔδραμεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Ἁγίου καὶ διηγήθη πρὸς αὐτὸν τὴν συμφοράν της. Παρεκάλει δὲ αὐτὸν μετὰ κλαυθμῶν νὰ τὴν ἐλευθερώσῃ ἀπὸ τὸ πονηρὸν καὶ ἀκάθαρτον πνεῦμα. Εὐθὺς τότε τὸ δαιμόνιον ἐξοργισθὲν ἔρριψε αὐτὴν κατὰ γῆς καὶ τὴν ἐσπάρασσεν. Ὁ δὲ Ἅγιος, βλέπων τὴν γυναῖκα βασανιζομένην κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον, εὐσπλαγχνίσθη καὶ σφραγίσας αὐτὴν εἰς τὸ μέτωπον διὰ τοῦ σημείου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἐπεκαλέσθη τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τότε, ὤ τοῦ θαύματος! εὐθὺς τὸ δαιμόνιον ἐγκατέλειψε αὐτὴν καὶ ἔφυγεν.
Ἀφ’ οὗ δὲ ἡ γυνὴ ἠλευθερώθη ἀπὸ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα, ἔτρεχε μὲ χαρὰν μεγάλην, κηρύττουσα μεγαλοφώνως τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Ἐνῷ δὲ διήρχετο ἐκ τόπου τινός, εἶδε τυφλόν τινα, γνώριμόν της, καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν μετὰ φωνῆς μεγάλης· «Τί κάθεσαι ἐδῶ χωρὶς ὄφελος; Δὲν ἤκουσες ὅτι εἰς τὴν πόλιν μας εὑρίσκεται εἷς ἰατρὸς θαυμάσιος, ὅστις ἰατρεύει ὅλους τοὺς ἀσθενεῖς παραδόξως καὶ τὰ δαιμόνια διώκει καὶ τὰ σώματα τῶν ἀνθρώπων ἐλευθερώνει ἀπὸ τὴν λώβην καὶ ἀπὸ κάθε ἄλλην πληγήν, δίδων εἰς ὅλους τὴν σωτηρίαν χωρὶς νὰ δέχεται κανὲν δῶρον; Διδάσκει δὲ ὁ μακάριος αὐτὸς καὶ παραγγέλλει εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὰ καλὰ ἔργα.