Ὅταν εἶπε τούτους τοὺς λόγους, ἤκουσε φωνὴν παρὰ τοῦ Δεσπότου, λέγουσαν· «Καυχᾶσαι, Παχώμιε; Ζήτησον συγχώρησιν, ἵνα μὴ σοὶ καταλογισθῇ ὁ λόγος αὐτὸς ὡς ἔπαρσις, διότι τὰ πάντα διὰ τοῦ ἐλέους μου οἰκονομοῦνται». Πεσὼν τότε ὁ Ὅσιος εἰς τὴν γῆν, ἐζήτει συγχώρησιν, λέγων· «Κατάπεμψον ἐπ’ ἐμὲ τὸ ἔλεός Σου, Παντοκράτορ Κύριε». Οὕτω δὲ προσευχόμενος, εἶδε δύο Ἀγγέλους πλησίον αὐτοῦ καὶ ἐν μέσῳ αὐτῶν ἕνα νεώτερον, ἡ ὄψις καὶ ἡ θεωρία τοῦ ὁποίου ἦτο πολὺ θαυμασία καὶ ἀνεκλάλητος, εἰς δὲ τὴν κεφαλὴν ἔφερεν ἀκάνθινον στέφανον. Καὶ εἶπον οἱ Ἄγγελοι· «Οὗτός ἐστιν ὁ Μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, τὸν ὁποῖον ἀπέστειλεν εἰς τὸν κόσμον ἐξ ἀπεράντου φιλανθρωπίας καὶ σεῖς ἐσταυρώσατε Αὐτόν».

Τότε πάλιν ἔπεσε κατὰ πρόσωπον ὁ Ὅσιος, εὐχαριστῶν καὶ δοξάζων τὸν Κύριον, ὅστις εἶπε πρὸς αὐτόν· «Θάρσει, Παχώμιε, διότι ἡ ρίζα τοῦ πνευματικοῦ σου σπέρματος δὲν θέλει λείψει οὐδέποτε. Ἐκεῖνοι δὲ οἱ ὀλίγοι, οἵτινες θέλουσι σωθῆ κατὰ τοὺς ἐσχάτους ἐκείνους καιρούς, θέλουσιν ἀπολαύσει τόσον μισθόν, ὅσον οἱ τέλειοι τοῦ καιροῦ τούτου. Διότι οὗτοι ἔχουν σὲ διδάσκαλον καὶ πολιτεύονται διὰ τοῦ παραδείγματός σου. Οἱ δὲ μεταγενέστεροι, εὑρισκόμενοι εἰς τόπον ξηρὸν καὶ ἄνυδρον, πάσης ἀρετῆς ἀμέτοχον, ἐὰν ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τῆς κακίας τοῦ ψεύδους καὶ ἔλθουν εἰς τὴν ἀλήθειαν, ὥστε νὰ πολιτευθοῦν ἐναρέτως, χωρὶς νὰ ὁδηγήσῃ τούτους ἄλλος τις, εἰ μὴ μόνον ἡ καλή των προαίρεσις, ἀμήν, λέγω σοι, ὅτι μετὰ τῶν τελείων, οἵτινες πολιτεύονται τώρα ἀμέμπτως καὶ ἀναμαρτήτως, θέλουσι συνταχθῆ καὶ ἐκεῖνοι, ἵνα οὕτω λάβουν, ἔναντι τοῦ ὀλίγου κόπου αὐτῶν, πλουσίαν ἀνταμοιβήν». Ταῦτα εἰπὼν ὁ Κύριος ἀνῆλθεν εἰς οὐρανούς. Ὁ δὲ Ὅσιος ἔμεινεν ἔκθαμβος καὶ σιωπῶν! Ὅτε δὲ οἱ ἀδελφοὶ συνήχθησαν εἰς τὸν Ὄρθρον, ἐδίδαξεν αὐτοὺς ἱκανῶς μετὰ τὴν ἀπόλυσιν, νὰ ἐπιμελοῦνται τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς των, γνωρίζοντες ὅτι ἡ παροῦσα ζωὴ εἶναι βραχεῖα καὶ σύντομος καὶ οἱ κόποι δι’ αὐτὴν πρόσκαιροι. Ἡ δὲ μέλλουσα αἰώνιος καὶ τὰ ἀγαθὰ ταύτης πανευφρόσυνα καὶ ἀνεκδιήγητα.

Εἰς ἄλλον τόπον ἔζη Ἀσκητής τις πολὺ ἐνάρετος καὶ ἐπίσημος, ὅστις, ἀκούσας τὰ τοῦ ἀγγελικοῦ βίου τοῦ Παχωμίου, ἦλθε πρὸς αὐτόν, παρακαλῶν νὰ τὸν κρατήσῃ εἰς τὸ Κοινόβιον. Ὁ δὲ Ὅσιος Παχώμιος ἐδέχθη.