Ἐκεῖνος τότε, ἐνθυμηθεὶς τὸν θεῖον ἐκεῖνον λόγον, καθ’ ὃν «Εὐφράνθην ἐπὶ τοῖς εἰρηκόσι μοι, εἰς οἶκον Κυρίου πορευσόμεθα” (Ψαλμ. ρκα’ 1), ἠκολούθησε τὸν Πάππον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Τότε ὁ Πάππος εἶπε· «Κάμε εὐχήν, ὦ Πάτερ». Ὁ δὲ Ἐπιφάνιος ἀπεκρίθη· «Συγχώρησόν μοι, Πάτερ, διότι δὲν εἶμαι Ἱερωμένος».

Ἀκούσας τότε τοῦτο ὁ Πάππος ἔψαλε τὸ «Εἰρήνη πᾶσι» καὶ εὐθὺς εἷς Διάκονος ἔλαβεν ἐκ τῆς κεφαλῆς τὸν Ἐπιφάνιον, συμβοηθούντων δὲ καὶ ἄλλων πολλῶν Διακόνων, μὲ βίαν πολλὴν ὡδήγησαν αὐτὸν εἰς τὸ Ἅγιον Βῆμα, πρὸς τὸν Πάππον, ὅστις τὸν ἐχειροτόνησε Διάκονον, τὴν ἑπομένην ἡμέραν Ἱερέα καὶ τὴν τρίτην, μετὰ τῶν ἄλλων Ἐπισκόπων, ἐχειροτόνησεν αὐτὸν Ἐπίσκοπον. Μετὰ τὴν ἀπόλυσιν, ἐνῷ ἀνήρχοντο εἰς τὴν Ἐπισκοπήν, εἶπεν ὁ Πάππος πρὸς τὸν Ἐπιφάνιον· «Πρόσταξε νὰ ἑτοιμάσουν τράπεζαν διὰ τοὺς Πατέρας, ἵνα φάγωμεν καὶ εὐφρανθῶμεν διὰ τὴν Ἀρχιερωσύνην σου». Ἐκεῖνος ὅμως, λογιζόμενος τὸ βάρος τῆς Ἀρχιερωσύνης καὶ λυπούμενος διὰ τοῦτο πολύ, ἔκλαιε καὶ ἐθρήνει ἀπαρηγόρητα.

Τότε ὁ Πάππος, βλέπων αὐτόν κλαίοντα, εἶπεν· «Ἔπρεπεν ἐγὼ νὰ σιωπήσω, ἀλλὰ σύ, τέκνον, μοῦ δίδεις αἰτίαν νὰ γίνω ἄφρων καὶ νὰ σοῦ ἀποκαλύψω τὰ γενόμενα. Γνώριζε λοιπόν, ὅτι ἅπαντες οὗτοι οἱ Ἐπίσκοποι, οἵτινες συνηθροίσθησαν ἐδῶ μὲ τὸν σκοπὸν νὰ εὕρουν ἄξιόν τινα διὰ νὰ χειροτονήσουν Ἀρχιεπίσκοπον, ἀνέθεσαν εἰς ἐμέ, τὸν ἁμαρτωλόν, τοῦτον τὸν ἀγῶνα, λέγοντές μοι νὰ παρακαλέσω τὸν Θεόν, νὰ μοῦ ἀποκαλύψῃ τὸν ἄξιον. Λοιπόν, ὅτε ἐκλείσθην εἰς τὸ κελλίον καὶ παρεκάλουν τὸν Θεὸν διὰ τοῦτο, ἔλαμψεν ἀστραπὴ ἐντὸς τοῦ κελλίου καὶ ἤκουσα φωνήν, λέγουσαν πρὸς ἐμὲ τὸν ἁμαρτωλόν· «Πάππε, Πάππε, ἄκουσον;». Ἐγὼ δὲ ἐφοβήθην πολὺ καὶ εἶπον· «Τί μὲ προστάζει ὁ Κύριός μου;». Εἶπε τότε ἡ φωνὴ ἱλαρῶς· «Παράλαβε μετὰ σοῦ τοὺς Διακόνους, κάτελθε εἰς τὴν ἀγορὰν καὶ ἐκεῖ θὰ εὕρῃς Μοναχόν τινα, ἀγοράζοντα σταφυλάς. Μετ’ αὐτοῦ θὰ εἶναι καὶ δύο Μοναχοί, τὸ δὲ πρόσωπόν του ὁμοιάζει μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Προφήτου Ἐλισσαίου καὶ ὀνομάζεται Ἐπιφάνιος. Τοῦτον χειροτόνησον Ἐπίσκοπον. Ἀλλὰ μὴ φανερώσῃς τοῦτο εὐθὺς εἰς αὐτόν, διὰ νὰ μὴ φύγῃ». Ἰδοὺ ἔγινα ἄφρων, λέγων ταῦτα, διότι σὺ μὲ ἠνάγκασες. Λοιπὸν συλλογίσθητι τὶ κάμνεις καὶ πρόσεχε καλῶς τὸν ἑαυτόν σου, διὰ νὰ μὴ φανῇς ἀντίθετος εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Διότι ἐγὼ ἀπεστάλην ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ἔπραξα ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον εἶχον χρέος νὰ πράξω καὶ εἶμαι ἀθῶος ὡς πρὸς τοῦτο. Σὺ δὲ ὄψῃ δι’ ὅλα ταῦτα».