Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ τοῦ Αἰγυπτίου ἢ Λίβυος.

Ταῦτα ἀκούσας ὁ μιαρὸς καὶ ἀναίσθητος, διὰ νὰ μὴ γίνῃ εἰς τὸ πλῆθος σύγχυσις, ἐνέκλεισεν τὸν Ἅγιον εἰς τὴν φυλακὴν μὲ τοὺς μάρτυρας. Ἐκεῖ δὲ ἐβάπτισαν τὸν νεκρέγερτον, ὀνομάσαντες αὐτὸν Ἀναστάσιον. Τῇ δὲ ἐπαύριον προστάσσει ὁ θηριόγνωμος τύραννος νὰ ἑτοιμάσουν τόσους λέβητας, ὅσοι ἦσαν οἱ μάρτυρες (τοὺς ὁποίους ἐγέμισαν πίσσαν καὶ θεῖον καὶ ἄλλα ὅμοια)· ἀνάπτοντες δὲ ὑποκάτω πῦρ ἔφεραν τοὺς Ἁγίους, οἵτινες ἔψαλλον εὐχαριστοῦντες τὸ Κύριον· ὅλοι δὲ οἱ περιεστῶτες, ἄνδρες τε καὶ γυναῖκες, τοὺς ἐλυποῦντο καὶ ἔκλαιον. Ὁ δὲ μακάριος Ἰουλιανὸς εἰσῆλθεν εἰς τὸν ἕνα λέβητα καὶ ἐστέκετο ὥραν πολλὴν ἀγαλλόμενος καὶ δοξάζων τὸν Κύριον. Ἰδόντες λοιπὸν αὐτὸν οἰ ἐπίλοιποι μάρτυρες, ἔλαβον θάρρος βλέποντες ὅτι ὅλα ἐκεῖνα τὰ καυστικὰ πράγματα ποσῶς δὲν τὸν ἔβλαπτον, ἀλλὰ μᾶλλον ἐδρόσιζον. Ὅθεν ἐπικαλούμενοι τὸ ὄνομα τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, τὸ παντοδύναμον καὶ σωτήριον, εἰσεπήδησαν καὶ αὐτοὶ ἕκαστος εἰς ἕνα λέβητα, ἤτοι ὁ ἅγιος Κέλσιος, οἱ εἴκοσι φύλακες, ποὺ ἐπίστευσαν, οἱ ἑπτὰ υἱοὶ τοῦ ἄρχοντος, ὁ πρεσβύτερος Ἀντώνιος καὶ ὁ ἐκ νεκρῶν ἀναστὰς Ἀναστάσιος.

Ἀλλὰ τίς δύναται νὰ διηγηθῇ τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ τὰ θεῖα θαυμάσια; Ὅλοι οἱ λέβητες, οἱ διάπυροι καὶ σπινθηροβολοῦντες πρότερον, καὶ ὄντες διὰ τοὺς ὁρῶντας φρικτὸν καὶ ἐξαίσιον θέαμα, ἐψυχράνθησαν εὐθὺς ὡς εἰσῆλθον εἰς αὐτοὺς οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες. Τὸ πῦρ ἔχασε τὴν καυστικήν του ἐνέργειαν, αὐτοὶ δὲ ἀνέμελπον τὸν ὕμνον πρὸς τὸν Κύριον, καὶ τὰ λοιπά, ὡς ἔψαλλον οἱ τρεῖς παῖδες εἰς τὴν κάμινον. Οἱ δὲ παρόντες, ἰδόντες τοιοῦτον φρικτὸν θαυμάσιον, ἐξεπλάγησαν καὶ πολλοὶ ἐξ ἐκείνων ἐπίστευσαν, ὅσοι δηλονότι εἶχον γνῶσιν καὶ σύνεσιν. Οἱ δὲ ἄφρονες, καταφρονοῦντες τὰ μεγαλεῖα τῆς πίστεως καὶ νομίζοντες μαντείαν τὸ θαυματούργημα, ἐσκληρύνθησαν καὶ ἔκλεισαν ὅλους τοὺς μάρτυρας εἰς τὴν φυλακὴν ἕως εἰς ἄλλην ἐξέτασιν.

Ὁ μακάριος Κέλσιος ἐμήνυσε τότε εἰς τὸν πατέρα του νὰ ἀφήσῃ τὴν Βασίλισσαν σύζυγόν του, (ἥτις καὶ κατὰ τὸ ὄνομα ἐκαλεῖτο Βασίλισσα) νὰ ὑπάγῃ ἐκεῖ εἰς τὴν φυλακήν, νὰ τὴν χαιρετήσῃ ὡς μητέρα του ἠγαπημένην. Ὁ δὲ ἡγεμὼν ἀπέστειλεν αὐτὴν μετὰ χαρᾶς καὶ τῆς παρήγγειλε νὰ τὸν νουθετήσῃ καὶ νὰ προσπαθήσῃ νὰ μεταβάλῃ τὴν γνώμην του ἐπαναφέρουσα καὶ πάλιν αὐτὸν εἰς τὴν προτέραν ἀσέβειαν.