ἔπειτα τὸν ἐφόρτωσαν μὲ βαρύτατα σίδηρα καὶ τὸν περιέφεραν εἰς τὴν πόλιν ὅλην πομπεύοντες· ἔμπροσθεν τούτου ἐπήγαινεν ὁ διαλαλητὴς τοιαῦτα φωνάζων. «Οἱ καταφρονηταὶ τῶν θεῶν καὶ τῶν βασιλέων οὕτω παιδεύονται». Ὅταν δὲ ἐπέρασαν ἀπὸ τὸ σχολεῖον εἰς τὸ ὁποῖον ἐδιδάσκετο ὁ υἱὸς τοῦ ἡγεμόνος, ὀνόματι Κέλσιος, βλέπων τὸν μάρτυρα, εἶδεν εἰς αὐτὸν θαυμασίαν ὅρασιν. Ὅθεν ἠρώτα τοὺς συμμαθητὰς καὶ τὸν διδάσκαλον, ἐὰν ἔβλεπαν καὶ αὐτοὶ τὰ ὁρώμενα· αὐτοὶ ὅμως δὲν εἶδον τίποτε, διότι δὲν ἦσαν ἄξιοι· διότι ἐκεῖνος μόνον ἦτο ἀγαθῆς προαιρέσεως. Διὰ τοῦτο δὲ τὸν ἐφώτισεν ὁ Κύριος καὶ εἶδε τὴν ὅρασιν, τὴν ὁποίαν ἐφανέρωσε πρὸς τοὺς ἄλλους, οὕτω λέγων. «Βλέπω ἐκεῖνον τὸν χριστιανόν, τὸν ὁποῖον σύρουν οἱ δήμιοι δέσμιον, νὰ στέκουν ἐπάνω του λευκοφόροι πλῆθος ἄμετρον βάζοντες εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ στέφανον ὡραῖον καὶ πολύτιμον καὶ τόσον λαμπρόν, ὥστε νικᾷ εἰς τὴν λάμψιν τὸν ἥλιον. Βλέπω δὲ καὶ ἄλλους τρεῖς ἄνδρας, μὲ πτέρυγας ὡς ἀετούς, νὰ πετῶσι γύρωθέν του, οἵτινες ἔχουν θαυμασίαν λάμψιν καὶ ὡραιότητα. Λοιπὸν ἀπὸ αὐτὰ εἶμαι βέβαιος, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεὸς καὶ μακάριοι ὅσοι εἰς Αὐτὸν πιστεύουσι».
Ταῦτα οἱ συμμαθηταὶ μὲ τὸν διδάσκαλον ἀκούσαντες, ἐφοβήθησαν διὰ τὸν πατέρα του, ὅστις δὲν εἶχεν ἄλλο τέκνον καὶ ἠγάπα τὸν υἱόν του ὑπέρμετρα. Ἐδοκίμασαν λοιπὸν νὰ μετατρέψουν τὴν γνώμην του μὲ διαφόρους λόγους· ἀλλ’ ὅσον αὐτοὶ τὸν ἐδίδασκον, τοσοῦτον ἐκεῖνος ἐστερεώνετο καὶ τοὺς ἔλεγε πανσόφως ὁ θεοφώτιστος τὰ ἑξῆς: «Τί ἄλλο δὲ εἶναι ἡ ματαία δόξα τῆς παρούσης ζωῆς, εἰμὴ μόνον ἀσκὸς γεμᾶτος ἄνεμον; Ἡμεῖς ἀγαπῶμεν νὰ ἔχωμεν τὴν πρόσκαιρον ἐξουσίαν καὶ δὲν γνωρίζομεν τὸν ἀληθῆ βασιλέα, ὅστις δίδει εἰς τοὺς δούλους Αὐτοῦ ζωὴν αἰώνιον. Ὦ! πόσον εἶναι γνωστικώτερα τὰ ἄλογα ζῷα ἀπὸ ἡμᾶς, τὰ ὁποῖα ἀγαποῦν καὶ δουλεύουν τοὺς κυρίους αὐτῶν, ὡς δύνανται, ἡμεῖς δὲ οἱ λογικοὶ δὲν γνωρίζομεν Ἐκεῖνον, ὅστις μᾶς ἔπλασεν, ἀλλὰ προσκυνοῦμεν λίθους καὶ ξύλα οἱ ἀφρονέστατοι. Φθάνει ὅτι ἤμην πεπλανημένος ἕως τὴν σήμερον· ἀπὸ τοῦδε καὶ εἰς τὸ ἑξῆς ἂς μετανοήσω διὰ τὴν ἀνομίαν μου· ἂς καταφρονήσω δόξαν φθαρτὴν καὶ πρόσκαιρα χρήματα, ἵνα χρηματίσω δοῦλος τοῦ Χριστοῦ, διὰ νὰ συμβασιλεύσω μαζί Του αἰώνια. Αὐτὴ εἶναι ἡ ὄντως δόξα, ἡ ἀληθής τε καὶ ἀδιάδοχος».