Ἀπελθοῦσα λοιπὸν εἰς τὸν υἱὸν αὐτῆς ἡ ὄντως βασιλικωτάτη Βασίλισσα, ὡς εἶδεν αὐτὸν καὶ τοὺς ἄλλους ἁγίους ἀνεπιμελήτους καὶ ὑστερουμένους πάσης σωματικῆς παρακλήσεως, τοὺς ἐλυπήθη καὶ ἔκλαυσεν ὡς συμπαθὴς ποὺ ἦτο ἐκ φύσεως. Ἔπειτα ἀφοῦ ἐχαιρέτησε τὸν υἱὸν καὶ τοῦ ὡμίλησεν ὅσα ἤθελεν, ἔμεινεν ἐκεῖ καὶ προσεπάθει νὰ τὸν ἁρπάσῃ ἀπὸ τὴν ἀληθινὴν πίστιν, καθὼς ὁ σύζυγός της παρήγγειλεν εἰς αὐτήν. Ἀλλὰ κενὰ καὶ μάταια ἐμελέτησεν, διότι ἀντὶ νὰ πείσῃ ἐκεῖνον, κατεπείσθη μᾶλλον αὐτὴ καὶ προσῆλθεν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ὡς ἔπρεπε καὶ ἀκούσατε τὸν τρόπον τῆς ἐπιστροφῆς αὐτῆς, ἵνα λάβητε πολλὴν ἀγαλλίασιν.
Καθὼς εὑρίσκοντο εἰς τὴν φυλακὴν οἱ Ἅγιοι, ἔκαμαν, πρὸς τὸν Θεὸν δέησιν δι’ αὐτήν, νὰ τὴν φωτίσῃ νὰ ἔλθῃ εἰς τὴν εὐσέβειαν, καὶ ἔλεγον πρὸς Αὐτὸν τοιαῦτα μετὰ κατανύξεως. «Δέσποτα Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ γινώσκων ὡς παρόντα τὰ μέλλοντα, ὅπως δὲν λαμβάνῃς ἀνθρώπου πρόσωπον, οὔτε τέρπεσαι εἰς τὸ μέγεθος καὶ κάλλος τῶν σωμάτων, ἀλλὰ βλέπεις τὰ βάθη τῆς καρδίας καὶ τὰ νοήματα, Αὐτός, Δέσποτα, φώτισον τὰ ὄμματα τῆς ψυχῆς, ταύτης τῆς γυναικός, καθὼς καὶ τὸν υἱόν της ἐφώτισας, καὶ ἀξίωσον αὐτὴν τῆς αἰωνίου μακαριότητος». Οὕτως εἶπον καὶ παρευθὺς ἐσείσθη ὅλος ὁ τόπος ἐκεῖνος, καὶ ἔλαμψεν ὡς ὁ ἥλιος, φωνὴ δὲ εἰς τὸν ἀέρα ἠκούετο καὶ Ἅγιοι Ἄγγελοι ψάλλοντες ταῦτα: «Ὁ Θεὸς ὡς ἀγαθὸς καὶ πολυέλεος ὑποδέχεται τοὺς ἁμαρτωλοὺς διὰ τῆς μετανοίας καὶ τοὺς δικαιώνει». Ὁμοῦ δὲ μὲ τὴν ψαλμῳδίαν ἐξῆλθε τόση εὐωδία, ὥστε ἡ γυνὴ ἐθαύμαζε, λέγουσα: «Ποτὲ εἰς ὅλην μου τὴν ζωὴν δὲν ᾐσθάνθην τόσην εὐώδη ὀσμὴν ἀρωμάτων καὶ ρόδων καὶ βαλσάμου καὶ νάρδου, καλὼς τὴν ὥραν ταύτην αἰσθάνομαι, λαμβάνουσα τοσαύτην ἄνεσιν, ὥστε μοῦ φαίνεται ὅτι εὑρίσκομαι εἰς τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ τὸν Παράδεισον».
Ταῦτα ἀκούσαντες οἱ Ἅγιοι ἐχάρησαν καὶ τὴν ἐνουθέτησεν ὁ Ἅγιος Ἰουλιανὸς ἱκανῶς, ἀκολούθως δὲ τὴν ἐκατήχησεν. Ὁμοίως καὶ ὁ υἱός της τὴν ηὐχαρίστησε, λέγων: «Τώρα σὲ γινώσκω διὰ μητέρα μου, διότι ὡμολόγησες τὸν Δεσπότην μου, ὅστις θέλει σὲ ἀξιώσει νὰ γίνῃς, κατὰ τὸ ὄνομά σου, εἰς τὴν οὐράνιον Αὐτοῦ Βασιλείαν βασίλισσα». Ἡ δὲ Βασίλισσα ἀπεκρίνατο· «γίνωσκε, τέκνον μου ἠγαπημένον, ὅτι αὐτὸν τὸν Θεόν, τὸν ὁποῖον προσκυνεῖς, προτιμῶ καὶ ἐγὼ ὑπὲρ πάντα τὰ πράγματα· εἶμαι δὲ ἑτοίμη νὰ λάβω διὰ τὴν ἀγάπην Του θάνατον. Λοιπὸν δίδαξόν με τὶ πρέπει νὰ κάμω, ἵνα εὕρω τὴν σωτηρίαν μου».