Ταῦτα καὶ ἄλλα, παρόμοια λέγων ὁ πεφωτισμένος ἐκεῖνος νέος, ἔρριψε τὸ βιβλίον ἀπο τὰς χεῖρας του καὶ θερμανθεὶς τὴν καρδίαν ἐξεδύθη τὰ πλούσια φορέματα λέγων: «Γυμνὸς ἦλθα εἰς τοῦτον τὸν κόσμον ἀπὸ τὴν κοιλίαν τῆς μητρός μου, ὑπάγω καὶ γυμνὸς πρὸς τὸν ποιητὴν καὶ Σωτῆρα μου». Μὲ τὸν λόγον καὶ τὴν πρᾶξιν ἐτέλεσε καὶ τρέχων ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας τοῦ Μάρτυρος, λέγων. «Σὲ γινώσκω πατέρα δευτέρας γεννήσεως, καταφρονῶ τὸν σαρκικὸν πατέρα μου καὶ πᾶσαν ἀπόλαυσιν ἐπίγειον, ἔρχομαι δὲ προθύμως νὰ λάβω θάνατον, διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ τοῦ ποιητοῦ καὶ Σωτῆρος μου, τὸν ὁποῖον ἕως τὴν σήμερον δὲν ἐγνώριζα». Ταῦτα λέγων κατεφίλει τὰς πληγὰς τοῦ Μάρτυρος. Τότε οἱ μὲν διδάσκαλοι αὐτοῦ καὶ συμμαθηταὶ ἔφυγον ἔμφοβοι, οἱ δὲ παρόντες βλέποντες τοιοῦτον ἀνέλπιστον θέαμα ἔφριξαν. Εὐθὺς δὲ μόλις ἠκούσθη εἰς τὴν πόλιν ἡ φήμη, ὅτι ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστὸν ὁ υἱὸς τοῦ ἄρχοντος, συνήχθησαν ὅλοι ἵνα ἴδουν τὸ συμβάν. Ὁ δὲ νέος ἔλεγε ταῦτα πρὸς τὸν λαόν, διὰ νὰ μιμηθοῦν καὶ ἄλλοι τὰς πράξεις του. «Τί θαυμάζετε δι’ ἐμέ; Ἐγὼ εἶμαι τοῦ ἡγεμόνος ὁ υἱός, καὶ ἐν ἀγνοίᾳ εὑρισκόμην εἰς τὴν πλάνην τοῦ πατρός μου ἕως τὴν σήμερον, ὅτε ἐγνώρισα τὸν ἀληθινὸν Θεὸν καὶ Σωτῆρ μου. Ὅθεν ἀπαρνοῦμαι διὰ τὴν ἀγάπην Ἐκείνου πᾶσαν ἄλλην ἀγάπην σαρκὸς καὶ αἵματος. Καταφρονῶ πατέρα, μητέρα καὶ ζωὴν πρόσκαιρον, διὰ νὰ ζήσω αἰώνια. Ὑπάγετε νὰ τὸ ἀναγγείλετε εἰς τοὺς γονεῖς μου».
Ἀπῆλθον λοιπὸν τινὲς στρατιῶται καὶ τὸ εἶπον. Οἱ δὲ γονεῖς ταῦτα ἀκούσαντες ὡσεὶ κηρὸς ἀπὸ τὴν λύπην των διελύθησαν· προστάσσουν δὲ νὰ τὸν ἀποσπάσουν βιαίως ἀπὸ τὸν Ἅγιον καὶ νὰ τὸν φέρουν εἰς τὸ παλάτιον. Ἀλλ’ ὁ Κύριος ἔδειξεν ἐπ’ αὐτὸν τὸ ἑξῆς θαυμάσιον· ἐσάπησαν αἱ χεῖρες τοῦ στρατιώτου, ὅστις ἐτόλμησε νὰ τὸν σύρῃ. Τότε ἐπῆγαν μόνοι των εἰς τὸν ἡγεμόνα οἱ μάρτυρες· οὗτος ἐκύτταξε τὸν Ἰουλιανὸν καὶ τοῦ λέγει: «Ὦ τῆς κακουργίας σου, ἄνομε· μὲ τὰς μαντείας σου ἔκαμες τὸ ἠγαπημένον τέκνον μου καὶ μᾶς ἀπηρνήθη, ὅπερ ἦτο τὸ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μου». Τότε φθάνει καὶ ἡ γυνὴ τοῦ ἡγεμόνος μὲ ὅλους τοὺς δούλους καὶ τὰς δούλας, τὸν ἀριθμὸν πεντακοσίους· λύσασα δὲ τοὺς πλοκάμους τῆς κεφαλῆς καὶ γυμνώσασα τὸ στῆθος της ἐτύπτετο καὶ ἀνέσπα τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς πικρῶς κλαίουσα. Ὅθεν ἐξέσχισε καὶ ὁ ἄρχων τὰ ἱμάτιά του καὶ παρεκάλει τὸν Ἅγιον νὰ μεταστρέψῃ τὸν νέον καὶ νὰ τοῦ χαρίσῃ τὴν ζωὴν καὶ ἄλλα μεγάλα χαρίσματα.