Τότε οἱ Ἅγιοι κλίναντες τὰ γόνατα ἔκαμαν προσευχὴν τῷ μόνῳ Θεῷ οὕτω λέγοντες· «Ὁ Θεὸς ὁ ἄναρχος καὶ αἰώνιος, ὅστις εἶπες διὰ τοῦ προφήτου Σου, ὅτι πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια, Σὺ δὲ μόνος Θεὸς παντοδύναμος, ὅστις ἐποίησας τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν μὲ τὴν ἄπειρον σοφίαν Σου καὶ τὰ πάντα ἐκ μὴ ὄντων ἐποίησας, ἐπίνευσον σήμερον εἰς τὴν καταστροφὴν τοῦ ναοῦ τούτου, σύντριψον ὅλα ταῦτα τὰ εἴδωλα καὶ τὴν τόλμην τῶν Ἑλλήνων ἀφάνισον, διὰ νὰ σωφρονισθοῦν οἱ ἄφρονες, ἵνα δοξασθῇ τὸ πανάγιόν Σου ὄνομα».

Ταῦτα τῶν Ἁγίων προσευξαμένων ὅλος ὁ ναὸς κατέρρευσε μαζὶ μὲ τὰ εἴδωλα καὶ ἐβυθίσθησαν ἱερεῖς χίλιοι καὶ λαϊκοὶ ἀναρίθμητοι, ὅσοι εἰς τὸν ναὸν εὑρέθησαν ἀπὸ δὲ τὸν τόπον ἐκεῖνον ἐξέρχεται πῦρ καιόμενον ἕως τὴν σήμερον. Τότε λέγει ὁ Ἅγιος πρὸς τὸν ἄρχοντα· «Ποῦ εἶναι τώρα οἱ χρυσοῖ σου θεοὶ οἱ ἐκλεκτοὶ καὶ πολύτιμοι; Τί ἔγιναν οἱ ταλαίπωροι; βλέπεις ὅτι δὲν ἠδυνήθησαν νὰ ἀκούσουν τοῦ Θεοῦ μου τὸ ὄνομα, ἀλλὰ ἐβυθίσθησαν εἰς τὰ καταχθόνια; Οὕτω μέλλετε νὰ πάθετε ὅλοι σας, ὅσοι λατρεύετε τοιούτους πονηροὺς δαίμονας, νὰ βυθισθῆτε μὲ αὐτοὺς εἰς τὴν αἰώνιον κόλασιν, ὅπου θὰ φλογίζεσθε ἀτελεύτητα εἰς πῦρ ἄσβεστον». Ταῦτα ἰδὼν καὶ ἀκούσας ὁ ἄρχων ἐφώναξε λέγων: «Ὦ τῆς μαγείας καὶ κακουργίας σας! Πόσα κακὰ δύνανται νὰ τελέσουν οἱ ἄνομοι; Λοιπὸν εἰς τὸ ἑξῆς οὐδόλως θὰ τοὺς εὐσπλαγχνισθῶ, ἀλλὰ ὡς κακοὶ κακῶς ἀπωλεσθήτωσαν». Ταῦτα εἰπὼν τοὺς ἐνέκλεισε πάλιν εἰς τὴν φυλακὴν μέχρι τῆς ἄλλης ἡμέρας διὰ νὰ τοὺς θανατώσῃ. Καθὼς δὲ προσηύχοντο τὸ μεσονύκτιον, ἦλθον καὶ οἱ 20 στρατιῶται, οἱ ἑπτὰ αὐτάδελφοι καὶ πλῆθος Ἁγίων ψάλλοντες μὲ μελῳδίαν θαυμάσιον τὸ Ἀλληλούϊα.

Τὴν ἄλλην ἡμέραν ἐπρόσταξεν ὁ ἄρχων νὰ βάλουν εἰς τὸ μέσον τοῦ φόρου τὸν θρόνον του, ἐκεῖ δὲ νὰ φέρουν τους μάρτυρας καὶ νὰ δέσουν μὲ δεμάτια παπύρου, βεβρεγμένα εἰς τὸ ἔλαιον, τὰ ἄκρα τῶν χειρῶν καὶ τῶν ποδῶν αὐτῶν καὶ νὰ θέσωσι πῦρ ὑποκάτω νὰ καταφλέγωνται. Ἀλλὰ ματαίως ὁ μάταιος καὶ ἀσύνετος ἐκοπίαζεν, διότι τὰ σώματα τῶν Ἁγίων ἔμειναν σῶα καὶ ἀβλαβῆ. Βλέπων δὲ ταῦτα ὁ ἄφρων Μαρκιανός, ὁ αἱμοβόρος κύων καὶ λύκος ἀχόρταγος δὲν ἐχόρτασεν, ἀλλὰ προστάσσει νὰ ἐκδάρουν τὴν κεφαλὴν τοῦ υἱοῦ του, ὡς καὶ τὴν τοῦ Ἁγίου Ἰουλιανοῦ. Τοῦ δὲ πρεσβυτέρου Ἀντωνίου καὶ τοῦ Ἀναστασίου, τὸν ὁποῖον ἀνέστησεν ὁ Ἅγιος, νὰ ἐξορύξουν μὲ ἀγκίστρια τοὺς ὀφθαλμούς, ὁμοίως καὶ τῆς συζύγου αὐτοῦ.