Ταῦτα εἰπὼν ὁ Ἄγγελος ἔγεινεν ἄφαντος. Ἡμεῖς δέ, ὑπακούσαντες εἰς τὴν προσταγήν του, ἀπεχωρίσθημεν ὁ εἷς ἀπὸ τὸν ἄλλον καὶ ἐγὼ μὲν ἔμεινα εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον, ὁ δὲ Παΐσιος ἀπελθὼν εἰς τὸ δυτικὸν μέρος ἐλάξευσε πέτραν, καὶ ποιήσας σπήλαιον κατῴκησεν ἐντὸς αὐτοῦ· καὶ τόσον οἰκειώθη καὶ ἐφιλιώθη μὲ τὸν Θεόν, διὰ τὴν ὑπερβολικήν του καθαρότητα καὶ διὰ τὴν ὑψηλήν του πολιτείαν, ὥστε καὶ ὁ Χριστὸς ὁ ἴδιος ἐφαίνετο πολλάκις εἰς αὐτὸν καὶ τὸν ὡδήγει εἰς τὰς ἀρετάς, καθὼς θέλει τὸ φανερώσει ἡ ἀλήθεια τοῦ λόγου.

Ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν, ἐκεῖ ὅπου ἐκάθητο μέσα εἰς τὸ σπήλαιόν του ὁ θεῖος Παΐσιος καὶ ἐδοξολόγει τὸν Θεόν, ἐφάνη ἔμπροσθέν του ὁ Σωτὴρ ἡμῶν λέγων· «εἰρήνη σοι τῷ ἠγαπημένῳ μοι θεράποντι Παϊσίῳ»· ἐκεῖνος δέ, σηκωθεὶς ἐπάνω ἔντρομος, εἶπεν· ἰδοὺ ὁ δοῦλός σου, τί ὁρίζεις, Δέσποτα; καὶ ποία εἶναι ἡ αἰτία τῆς πρὸς ἐμὲ συγκαταβάσεώς σου; Ὁ δὲ Κύριος ἀπεκρίθη· βλέπεις τὴν ἔρημον ταύτην, ἡ ὁποία ἔχει τόσον μῆκος καὶ πλάτος; Ὅλην αὐτὴν θέλω πληρώσει διὰ μέσου σοῦ ἀπὸ ἀσκητὰς δοξάζοντας τὸ ὄνομά μου. Ὁ δὲ ἐκλεκτὸς τοῦ Θεοῦ Παΐσιος πεσὼν εἰς τὴν γῆν εἶπεν· αὐτὰ ὅποι λέγεις, Δέσποτα Κύριε, εἶναι ὑποτεταγμένα εἰς τὴν κραταιάν σου χεῖρα, ὅθεν εὐθὺς μὲ τὴν θέλησιν τὰ ἔχεις τελειωμένα· παρακαλῶ ὅμως τὴν ἀγαθότητά Σου, πόθεν μέλλουν νὰ ἔχουν τὰ ἀναγκαῖα οἱ ἀγωνιζόμενοι εἰς τὴν ἔρημον ταύτην; Ὁ δὲ Σωτὴρ ἀπεκρίθη πίστευσόν μοι, ὅτι ἐὰν αὐτοὶ οἵτινες μέλλουν νὰ κατοικήσουν ἔχουν μεταξύ των ἀγάπην, τὴν μητὲρα τῶν ἀρετῶν καὶ φυλάττουν τὰς ἐντολάς μου, ἐγὼ θὰ ἔχω ὅλην τὴν περὶ αὐτῶν φροντίδα, καὶ οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων θέλει λείψει ἀπὸ αὐτούς. Ἔπειτα εἶπε πάλιν πρὸς αὐτὸν ὁ θεῖος Παΐσιος· ἀκόμη μίαν φορὰν ἔχω νὰ ἐρωτήσω τὴν ἀγαθότητά Σου πῶς θὰ δυνηθοῦν νὰ κατανικήσουν εὔκολα τὰς παγίδας τοῦ ἐχθροῦ καὶ νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τοὺς δεινοὺς πειρασμούς; Ὁ δὲ Σωτὴρ εἶπεν· ἐὰν φυλάξωσι, καθὼς σοῦ εἶπα, τὰς ἐντολάς μου μὲ πρᾳότητα καὶ δικαιοσύνην καὶ ταπεινὴν καρδίαν, ὄχι μόνον θέλω τοὺς ἐλευθερώσει ἀπὸ τοὺς πολέμους τοῦ ἐχθροῦ καὶ ἀπὸ τὰς πονηράς του παγίδας, ἀλλὰ θέλω τοὺς ἀναδείξει καὶ κληρονόμους τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ταῦτα εἰπὼν ὁ Σωτὴρ ἀνέβη μετὰ δόξης εἰς τοὺς οὐρανούς, ὁ δὲ ἱερὸς Παΐσιος ἔλαβε περισσότερον φόβον εἰς τὸν ἑαυτόν του εὐλαβούμενος τὴν τοῦ Σωτῆρος πρὸς αὐτὸν συγκατάβασιν.