Ἀκούσας ταῦτα ὁ μέγας Ἰωαννίκιος ἔρχεται εἰς τὴν βασιλεύουσαν, παρρησιάζεται ἐνώπιον πάντων, ἵσταται εἰς τὸ μέσον καὶ ἀνελθὼν εἰς τόπον ὑψηλόν, θεολογεῖ τὸ ὁμοούσιον τῆς Ἁγίας Τριάδος τόσον λαμπρά, ὥστε, δὲν ἔμεινεν οὔτε εἷς, ὅπου νὰ μὴ ἐνικήθη κατὰ κράτος, καὶ νὰ μὴ τὸν ὡμολόγησεν ὡς μέγαν καὶ ἰσαπόστολον καὶ θεοφόρον ἄνδρα· ὅθεν καὶ γενόμενοι ὀρθόδοξοι ὡμολόγησαν φανερὰ μὲ ὅλην των τὴν ψυχὴν τὸ μυστήριον τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅτι εἶναι ἀκατάληπτον· καὶ τοιουτοτρόπως ἀναθεματίσαντες τὴν προτέραν των κακοφροσύνην, ἡνώθησαν μὲ ὅλους τοὺς ὀρθοδόξους, καὶ ἔγινεν εἰρήνη εἰς ὅλην τὴν Ἐκκλησίαν. Καὶ ὁ καθεὶς ἐφαντάζετο τὸν μὲν πολύαθλον Μεθόδιον ἄλλον μέγαν Ἀθανάσιον, ὅστις ἠγωνίζετο νὰ ἑνώσῃ τὴν Ἐκκλησίαν, καὶ νὰ σφενδονίζῃ τοὺς νοητοὺς λύκους τῶν αἱρέσεων, μὲ τὴν σφενδόνην τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ νὰ τοὺς διώκῃ μακρὰν ἀπὸ τὸ λογικὸν ποίμνιον τοῦ Χριστοῦ· τὸν δὲ μέγαν Ἰωαννίκιον ὡς ἄλλον μέγαν Ἀντώνιον ὅστις, εἰς τοιοῦτον βαθύτατον γῆρας ἐγκατέλειπε τὴν ἔρημον καὶ τὴν ἡσυχίαν καὶ ἤρχετο εἰς τὴν Πόλιν, διὰ νὰ στερεώνῃ τοὺς Ὀρθοδόξους καὶ νὰ συνιστᾷ καὶ νὰ ἐνισχύῃ τὸν ἱερὸν Μεθόδιον, ὡς ἔκαμνεν ὁ μέγας Ἀντώνιος.
Ἐπειδὴ ὅμως ἔμεναν μερικοὶ διάδοχοι τῶν παλαιῶν αἱρετικῶν, ὡς ζιζάνια, εἰς τὸν καθαρὸν σῖτον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐξαλειφθῶσι, κρίμασιν οἷς οἶδε Κύριος, καὶ ἐνῷ ἔλαμψεν ἡ Ὀρθοδοξία πανταχοῦ εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην, οὗτοι ἔμενον ὡς σκόπελοι εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἐκρύπτοντο ὡς λύκοι ὑπὸ τὸ δέρμα προβάτων. Τί νομίζετε· ὅτι τεχνεύονται; Ἐπειδὴ δὲν ὑπέφερον οἱ κατάρατοι νὰ βλέπουν τὸν λύχνον νὰ φέγγῃ ἐπὶ τὴν λυχνίαν μὲ λαμπρότατον φῶς, τὸν θεῖον, λέγω, Μεθόδιον ἐπονηρεύθησαν ἐπιβουλὴν ἀξίαν τῆς πονηρίας των. Ἐπλάνησαν γυναῖκα τινά, καὶ ἔδωσαν εἰς αὐτὴν ποσότητα ἀρκετὴν ἀργυρίων, διὰ νὰ συκοφαντήσῃ τὸν Ἅγιον, ὅτι τάχα τὴν ἐβίασε, καθὼς ποτὲ ἐσυκοφάντησαν οἱ ἀρειανοὶ τὸν μέγαν Ἀθανάσιον καὶ τὸν μέγαν Εὐστάθιον. Ἀφοῦ ἔγινε τοῦτο, καὶ ἐγένοντο κριταὶ καὶ ἐξετασταὶ οἱ πλέον ἔγκριτοι ἄρχοντες τῆς συγκλήτου, προσήχθη ἡ γυνὴ εἰς τὸ μέσον, καὶ κατηγόρει τὸν Ἅγιον κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ ἐβεβαίωνε μὲ ὅρκους, ὅτι ἀληθῶς αὐτὸς ὁ Ἅγιος ἐβίασεν αὐτήν· ὁ δὲ Ἅγιος σιωπῶν ὑπέφερε τὴν συκοφαντίαν γενναίως· ἀλλ’ ἐπειδὴ ἔβλεπεν ὅλον τὸ ἱερατικὸν τάγμα ὅτι ἐλυπεῖτο βαρέως διὰ τὴν σιωπήν του, περισσότερον δὲ ὅλων τὸν ἄρχοντα μάγιστρον τὸν Ἐμμανουήλ, ἀνίσταται εὐθύς, καὶ δεικνύει τὸ σῶμα του, ὅπερ ἦτο ἀπεξηραμμένον καὶ νενεκρωμένον τόσον, ὥστε ἕκαστος ἀπὸ τοὺς ὁρῶντας ἐπληροφορεῖτο, ὅτι ἀδύνατον ἦτο τοιαῦτα μέλη νὰ διαπράξωσιν ἁμαρτίαν τοιαύτην.