Ὅταν λοιπὸν ἠρχίσαμεν νὰ ταξιδεύωμεν, ἔτι ὄντες πλησίον τῆς νήσου, εἴδομεν εἰς τὴν παραλίαν ὡραῖον καὶ θεοειδῆ γέροντα, ὅστις μᾶς ἐφώναξε νὰ τὸν περιμένωμεν διὰ νὰ ἔλθῃ μαζί μας· ἡμεῖς ὅμως δὲν ἠδυνάμεθα νὰ σταθῶμεν, ἐπειδὴ ἦτο ὁ ἄνεμος σφοδρὸς καὶ ὁ τόπος ἀπόκρημνος καὶ βραχώδης.
Τότε πάλιν ὁ θαυμάσιος γέρων ἐφώναξε μεγαλοφωνότερον λέγων· σταθήτω ἡ ναῦς, ἕως τοῦ ἐλθεῖν με· καὶ ὦ τοῦ θαύματος! τὸ μὲν πλοῖον ἐστάθη, ὁ δὲ θεοειδὴς γέρων ἦλθε πρὸς ἡμᾶς, περιπατῶν εἰς τὰ κύματα· ἐμβὰς δὲ εἰς τὸ πλοῖον ἐξήγαγε τρία μῆλα ἀπὸ τὸν κόλπον του, καὶ μοῦ τὰ ἔδωσε λέγων· ὅταν, σὺν Θεῷ φθάσῃς εἰς τὴν Βασιλεύουσαν, δῶσε τα εἰς τὸν Πατριάρχην λέγων εἰς αὐτὸν ὅτι τοῦ τὰ ἔστειλεν ὁ Πανάγαθος Θεός, καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Ἐπιστήθιος ἀπὸ τὸν Παράδεισον· ἔπειτα ἄλλα τρία μῆλα ὅμοια ἔδωσέ μοι λέγων· ταῦτα τῇ Ἡγουμένῃ τοῦ Χρυσοβαλάντου Εἰρήνῃ ἐγχείρισον, λέγων· φάγε ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἐπεθύμησεν ἡ ψυχή σου ἡ καθαρὰ καὶ ἀμόλυντος, ὅτι τώρα τὰ ἔφερα ἀπὸ τὸν Παράδεισον. Οὕτως εἶπε καὶ ηὐλόγησε τὸν Θεόν, καὶ μᾶς ηὐχήθη, καὶ τὸ μὲν πλοῖον ἐκίνησεν, αὐτὸς δὲ ἐγένετο ἄφαντος. Ἔδωσα λοιπὸν τὰ τρία εἰς τὸν Πατριάρχην Μεθόδιον, τὰ δὲ ἄλλα τρία λάβε, ἡ ἁγιωσύνη σου. Ὡς ἤκουσε ταῦτα ἡ Ὁσία ἐδάκρυσεν ἀπὸ τὴν χαράν της, καὶ πολλὰς εὐχαριστίας ἀπέδωκε τῷ Θεῷ καὶ τῷ ἠγαπημένῳ αὐτοῦ μαθητῇ, καὶ τὰ ἔλαβεν εὐλαβῶς ὡς ἐκ Θεοῦ θεῖα δῶρα. Ταῦτα τὰ ἅγια τοῦ Παραδείσου μῆλα ἐπερίσσευαν τὰ γήϊνα μῆλα εἰς τὰ τρία προτερήματα ταῦτα· πρῶτον μὲν εἰς τὴν ὡραιότητα, δεύτερον δὲ εἰς τὴν εὐωδίαν, καὶ τρίτον εἰς τὴν μεγαλειότητα, ὄντα ὁμολογουμένως ἐξαίσια καὶ θαυμάσια. Ταύτην τὴν διήγησιν ἀνεφέραμεν διὰ καρύκευμα τοῦ λόγου, καὶ διὰ νὰ φανερώσωμεν τὴν ὑπεροχὴν τοῦ Ἁγίου, ὅτι εἰς τοὺς καιροὺς ἐκείνους ἁγιώτερον ἄλλον δὲν εἶχεν ἡ βασιλεύουσα μεταξὺ ὅλων των ἀνδρῶν ἀπὸ τὸν μέγαν Μεθόδιον, καὶ τὴν Ὁσίαν Εἰρήνην, μεταξὺ ὅλων τῶν γυναικῶν.
Εἰς δὲ τὸν πέμπτον χρόνον, τῆς βασιλείας τοῦ Μιχαὴλ προεῖδεν ὁ μέγας Μεθόδιος (ὡς προορατικὸς ὅπου ἦτο) τὸν θάνατον τοῦ θεοφόρου Ἰωαννικίου. Ὅθεν προτοῦ νὰ ἀποθάνῃ, ἐπῆγε μὲ τὸν κλῆρον του διὰ νὰ κάμῃ τὸν τελευταῖον ἀσπασμόν, καὶ διὰ νὰ λάβῃ τὰς εὐχάς του, ὁ δὲ θεῖος Ἰωαννίκιος προβλέπων τὸν ἐρχομὸν τοῦ μεγάλου Μεθοδίου ὑπερβαλλόντως ἐχάρη· ὅθεν ὡς νὰ ἦτο ὑγιὴς ἐσηκώθη καὶ προϋπήντησε τὸν Πατριάρχην· ἔπειτα καθήσαντες ὡμίλουν διεξοδικῶς δι’ ὑποθέσεις ψυχωφελεῖς, μάλιστα δὲ διὰ τὴν ὀρθοδοξίαν τῆς Ἐκκλησίας, καὶ περὶ τῶν μελλόντων·