Τάχα πόσοι νὰ ἐποδοπατήθησαν ἐκείνην τὴν ἡμέραν, στενοχωρούμενοι ποῖος νὰ προφθάσῃ νὰ πέσῃ ὑποκάτω τῆς κλίνης τῆς ἱερᾶς καὶ χαριτοβρύτου, ὅπου ἐβάσταζεν ἐκεῖνο τὸ ἀθλοφόρον καὶ σεπτὸν σῶμα, τὸν μυρίολβον θησαυρὸν καὶ τὸ ταμεῖον τῆς χάριτος; Πόσοι νομίζετε νὰ ἔγιναν θυσία ἐκείνην τὴν ἡμέραν διὰ τὸν πόθον τοῦ Ἁγίου; Πόσοι νὰ ἔγιναν αὐτοπροαίρετοι μάρτυρες, ἐθελόθυτα θύματα, συνοδοιπόροι τῆς μακαρίας ἐκείνης ψυχῆς;
Ἔπρεπε βέβαια νὰ εἶναι τότε παρὸν τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ μέγας ρήτωρ τῆς Ἐκκλησίας, ἡ μεγαλόφωνος σάλπιγξ, ὁ πολὺς ἐν θεολογίᾳ Γρηγόριος, διὰ νὰ μᾶς περιγράψῃ τὴν κηδείαν τοῦ μεγάλου καὶ οὐρανόφρονος Μεθοδίου, καθώς ποτε ἐκφαντορικώτατα περιέγραψε τὸν ἐνταφιασμὸν τοῦ μεγάλου Βασιλείου, τοῦ ὁμοψύχου καὶ φίλου του· ἢ κἂν νὰ διεσῴζοντο οἱ λόγοι τοὺς ὁποίους ἔγραψεν ὁ πολὺς ἐν σοφίᾳ καὶ ἁγιωσύνη Φώτιος, ὁ διάδοχος καὶ ἀνεψιὸς αὐτοῦ, ὡς λέγουσιν, ὅστις συνέγραψε λόγους ἐγκωμιαστικοὺς καὶ ὕμνους ἐπιταφίους εἰς τὸν παναγιώτατον θεῖον του μέγαν Μεθόδιον, τοὺς ὁποίους δυστυχῶς ὁ πανδαμάτωρ χρόνος ἠφάνισεν (ἴσως δὲ καὶ οἱ ἐχθροὶ τοῦ Φωτίου, ὡς αἱρετικοὶ καὶ κατήγοροι τούτου ἄσπονδοι, νὰ κατέκαυσαν ταῦτα, διὰ νὰ μὴ φαίνεται ὁ ἱερὸς Φώτιος ὁποίους ἥρωας εἶχε προγόνους, καὶ ἀπὸ ποίαν ἁγίαν σειρὰν κατήγετο· διὰ νὰ μὴ ᾄδεται καὶ εἰς αὐτὸν τὸν μακάριον Φώτιον, τὸ ἱερὸν ἐκεῖνο μελῴδημα. Ἐκ ρίζης ἀγαθῆς, ἀγαθὸς ἐβλάστησε καρπός).
Ἀλλ’ ὦ πάτερ Πατέρων Μεθόδιε, Ἀποστόλων ὁμότροπε καὶ ὁμόθρονε, Μαρτύρων καὶ Ὁμολογητῶν ἰσοστάσιε, ὦ δόξα καὶ κλέος τῶν Πατριαρχῶν, ὦ σεμνολόγημα τῶν ἀσκητῶν, ὦ καθαιρέτα καὶ ἀναιρέτα τῆς ἀθέου εἰκονομαχίας, ὦ ὑπέρμαχε καὶ φύλαξ τῆς Ὀρθοδοξίας· ὦ πολύαθλε καὶ μυρίαθλε Ὁμολογητά· ὦ παμμέγιστε στρατηγὲ καὶ τροπαιοφόρε τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ· ὦ θεόπτα καὶ θεόληπτε· ὦ θεόσοφε καὶ θεηγόρε ὦ θεσπέσιε καὶ θεόπνευστε· ὦ θεορρῆμον καὶ θεοστήρικτε· ὦ θεοφόρε καὶ φωτοφόρε. Δεόμεθά σου, εὐσπλαγχνικώτατε Πάτερ, δέξαι ἀπὸ ἐμὲ τὸν ἀνάξιον, τὸν παρόντα ἀμαθέστατον λόγον· δέξαι καὶ τὴν παροῦσαν παννύχιον δοξολογίαν καὶ ὑμνῳδίαν, τὴν ὁποίαν προσφέρομεν εἰς σὲ ἐκ πνευματικῆς ἀγάπης καὶ εὐλαβείας μικρᾶς, ὡς ἐδέχθη ὁ Δεσπότης Χριστὸς τὸν ὀβολὸν τῆς χήρας ἐκείνης.