Ὁ δὲ ἀδελφὸς τοῦ κυνηγοῦ εἶχε δαιμόνιον, τὸ ὁποῖον τὸν ἐπείραζεν ἀπὸ πολὺν καιρόν, μόλις δὲ ἐπλησίασεν εἰς τὸ ἅγιον λείψανον τοῦ Ὁσίου καὶ τὸ ἤγγισεν, ὦ τοῦ θαύματος! πάραυτα τὸν ἔρριψε τὸ δαιμόνιον εἰς τὴν γῆν καὶ τὸν συνέτριψε, ἀφρίζων δὲ καὶ τρίζων τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ ἔλεγε μεγαλοφώνως· ὦ Πέτρε γυμνὲ καὶ ἀνυπόδητε, δὲν σὲ φθάνουν τώρα πεντήκοντα τρεῖς χρόνοι, ὅπου μὲ ἔχεις διωγμένον ἀπὸ τὴν κατοικίαν μου, ἐμὲ καὶ τοὺς συντρόφους μου τοὺς δαίμονας, ἀλλὰ καὶ τώρα θὰ μὲ διώξῃς ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον τοῦτον, εἰς τὸν ὁποῖον κατοικῶ τόσον καιρόν; τώρα ὅμως δὲν σὲ ἀκούω, διότι εἶσαι νεκρός. Οἱ δὲ ἄλλοι ἀδελφοὶ ἀκούοντες ταῦτα παρὰ τοῦ διαβόλου ἐθαύμαζον καὶ ἐτρόμαζον· εἰς ὀλίγην δὲ ὥραν εἶδον καὶ ἔλαμψε τὸ λείψανον τοῦ Ὁσίου, καὶ παρευθὺς ἐξῆλθε τὸ δαιμόνιον ὡς καπνὸς ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ δαιμονιζομένου, ἀφοῦ πρῶτον πολλὰ ἐσπάραξε καὶ συνέτριψεν αὐτόν· ἐκείτετο δὲ ὡς νεκρὸς εἰς τὴν γῆν. Εἶτα παρεκάλεσεν ὁ κυνηγὸς τοὺς Μοναχοὺς νὰ δεηθοῦν καὶ οὗτοι μετ’ αὐτοῦ τοῦ ἱεροῦ γέροντος, καὶ μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν πρεσβείαν τοῦ Ὁσίου ὁ ἀδελφός του ἠγέρθη ὑγιὴς καὶ φρόνιμος. Τότε εἶπε πρὸς τὸν κυνηγὸν ὁ ἰατρευθείς· εὐχαριστῶ σοι, ἀδελφέ μου, ὅπου μὲ ἔφερες ἐδῶ καὶ εὗρον τὴν ὑγείαν μου ἀπὸ τοῦτον τὸν Ὅσιον Πατέρα.
Χαίροντες λοιπὸν καὶ δακρύοντες ἐσήκωσαν τὸ λείψανον τοῦ Ὁσίου καὶ τὸ κατεβίβασαν εἰς τὴν παραλίαν, ἔπειτα τὸ ἔβαλον εἰς τὸ πλοῖον καὶ ἐμβῆκαν καὶ αὐτοί. Ὁ ἄνεμος ἔπνευσεν εὐνοϊκὸς καὶ ἦλθον ἀντίκρυ τῆς Μονῆς τῶν Ἰβήρων, ὅπου ἐλέγετο τότε τοῦ Κλήμεντος. Ἐκεῖ κατ’ οἰκονομίαν Θεοῦ ἐγένετο θαῦμα μέγαν τὸ πλοῖον ἐστάθη καὶ μήτε ἐμπρὸς ἐπήγαινε μήτε ὀπίσω. Μὴ δὲ θαυμάσῃς, ἀγαπητέ, πῶς ἐλέγετο ἡ μονὴ αὕτη τοῦ Κλήμεντος, διότι ἡ προφητεία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τότε ἤρχισε νὰ προτρέχῃ καὶ νὰ ὀνομάζεται τὸ Ὄρος εἰς τὸ ὄνομά της. Ὄχι δὲ μόνον αὕτη ἡ περιβόητος καὶ ἐκλαμπροτάτη Μονὴ τῶν Ἰβήρων, ἀλλὰ καὶ ὅλον τὸ Ὄρος τίμιον καὶ ἅγιον καὶ ἐκλεκτὸν περιβόλι τῆς Παναγίας λέγεται. Ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ μίαν σταγόνα ὕδατος, ἐπλήθυνε καὶ ἔγινε μέγα πέλαγος, καθὼς φαίνεται ἕως τὴν σήμερον, ὅπου ἀπ’ ἄκρου ἕως ἄκρου τὸ Ἅγιον Ὄρος τοῦτο εἶναι γεμᾶτον ἀπὸ θείους πατέρας, καθὼς ᾠκονόμησεν ἡ τῶν καλῶν βοηθὸς καὶ προμήθεια Κυρία Θεοτόκος καὶ Ὁδηγήτρια. Διὰ τοῦτο εἶναι δίκαιον νὰ εἴπωμεν καὶ ἡμεῖς κατὰ τὸν εἰπόντα· ὡς καλοὶ οἱ οἶκοί σου, Ἰακώβ, καὶ αἱ σκηναί σου, Ἰσραήλ, ἃς ἔπηξεν ὁ Κύριος καὶ οὐκ ἄνθρωπος.