Ἐνῷ ἂν σώσῃς καὶ καμμίαν ψυχὴν πεπλανημένην ὑπὸ τοῦ διαβόλου μὲ τὴν γλυκυτάτην σου διδαχὴν καὶ παραίνεσιν, ὑπερβάλλεις τοὺς πολλοὺς κόπους τῶν ἐρημιτῶν ἀσκητῶν καὶ ἀληθεύει τὸν λόγον μου ὁ Θεός, ὅστις λέγει διὰ τοῦ Προφήτου· «ὁ ἐξάγων ἄξιον ἐξ ἀναξίου ὡς τὸ στόμα μου ἔσται»· ἐπειδὴ εἶναι πολλὰ πλήθη ἀνθρώπων παραδεδομένα εἰς ἄμετρα πάθη εἰς τὸν τόπον μας, τὰ ὁποῖα ἔχουν ἀνάγκην διδασκάλου τινὸς μετὰ Θεόν, ἵνα τοὺς ἐπιστρέψῃ εἰς θεογνωσίαν ἀπὸ τὴν πλάνην τοῦ διαβόλου· λοιπὸν πολὺς μισθὸς σοῦ ἑτοιμάζεται ἀπὸ Θεοῦ. Τί λοιπὸν συλλογίζεσαι; τί ἀμελεῖς; τί περιμένεις καὶ δὲν κάμνεις τὸν δρόμον μετὰ τοῦ ἠγαπημένου σου φίλου καὶ δούλου, ὅστις ἀπὸ μέσης ψυχῆς σὲ ἀγαπᾷ καὶ εἶναι ἀγαθὸς σύμβουλος;
Αὐτὰ καὶ ἄλλα περισσότερα εἶπεν ὁ δαίμων, ὁ δὲ Ἅγιος ἤρχισε νὰ ταράσσεται καὶ νὰ τρέμῃ ἡ καρδία του ἀπὸ τοὺς λογισμοὺς τοῦ δαίμονος. Διότι οὕτω ταράσσεται ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν ἔρχεται πρὸς αὐτὸν ὁ δαίμων, ἐνῷ εἰς τὴν παρουσίαν τοῦ Ἀγγέλου τοῦ Θεοῦ χαίρει. Τόσον λοιπὸν ἐλυπήθη ὁ Ὅσιος, ὥστε ἐδάκρυσε καὶ ἐβράχη τὸ πρόσωπόν του, καὶ λέγει πρὸς τὸν δαίμονα. Ἤξευρε καλῶς, ὅτι εἰς τοῦτον τὸν τόπον δὲν μὲ ἔφερεν ἄλλος κανείς, μήτε Ἄγγελος μήτε ἄνθρωπος, ἀλλὰ μόνον ὁ Θεὸς καὶ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος· καὶ ἐὰν δὲν εἶναι μὲ τὸ ἰδικόν των θέλημα, δὲν ἠμπορῶ νὰ ἀπομακρυνθῶ ἀπὸ τὸν τόπον τοῦτον. Οἱ δὲ δαίμων, μόλις ἤκουσε τὸ πανάγιον ὄνομα τῆς Θεοτόκου, παρευθὺς ἐγένετο ἄφαντος, ὁ δὲ μακάριος Πέτρος ἐθαύμασε τὴν πανουργίαν τοῦ δαίμονος· ποιήσας δὲ τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἡσύχαζε πάλιν ἐν τῷ σπηλαίῳ αὐτοῦ καὶ ἤρχιζε νὰ ἀγωνίζεται μετὰ ταπεινώσεως καὶ συντριβῆς καρδίας ἐν προσευχῇ, ἐγκρατείᾳ τε καὶ νηστείᾳ τοσοῦτον, ὥστε ἔφθασεν εἰς μέτρον ἀγάπης ἀληθινῆς καὶ εἰς καθαρότητα νοός. Ὁ δὲ παμμίαρος δαίμων πάντοτε ἐλυπεῖτο καὶ ἠδημόνει. Διὰ τοῦτο δὲν ἔπαυσεν ἐπιβουλεύων τὸν Ὅσιον μήπως δυνηθῇ νὰ ἐλαττώσῃ τὴν δύναμιν τῆς εἰς Θεὸν ἀρετῆς του καὶ προθυμίας.
Ἀπὸ τὸν δεύτερον αὐτὸν πειρασμὸν παρῆλθον ἑπτὰ ἔτη καὶ μεταμορφώνεται πάλιν ὁ ἀκάθαρτος δαίμων ὡς Ἄγγελος Κυρίου, κρατῶν εἰς τὰς χεῖρας σπάθην γυμνὴν καὶ ἦλθε καὶ ἐστάθη πλησίον τῆς εἰσόδου τοῦ σπηλαίου καὶ ἐκάλεσε τὸν Ὅσιον ἐξ ὀνόματος λέγων· Πέτρε, ὑπηρέτα γνήσιε τοῦ Χριστοῦ, ἔξελθε ἵνα ἀκούσῃς μυστήρια Θεοῦ καὶ λόγους ψυχωφελεῖς καὶ καλούς.