Πέτρε, γίνωσκε ἀπὸ τώρα πλέον νὰ μὴ φοβῆσαι τὰς πανουργίας τοῦ ἐχθροῦ, διότι ὁ Θεὸς εἶναι μαζί σου, καὶ χωρὶς ἄλλο αὔριον ἀποστέλλεται Ἄγγελος ἵνα σοῦ φέρῃ οὐράνιον φαγητόν. Καὶ εἰς τοῦτο εἶναι παρὰ Θεοῦ προστεταγμένος νὰ ἔρχεται εἰς σὲ ἐπὶ τεσσαράκοντα ἡμέρας, καὶ θέλει σοῦ δείξει καὶ τὸ μάννα, ἵνα τὸ ἔχῃς ὡς τροφήν. Αὐτὰ εἶπεν ἡ Δέσποινα τοῦ κόσμου καὶ τὴν εἰρήνην δοῦσα εἰς αὐτὸν ἀνεχώρησεν.
Ὁ δὲ Ὅσιος τοῦ Θεοῦ πεσὼν προσεκύνησεν εἰς τὸν τόπον ὅπου ἐστάθησαν οἱ πανάχραντοι πόδες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, καὶ τοῦ μεγάλου πατρὸς Νικολάου, μεγάλως εὐχαριστήσας τὸν Θεὸν ὅτι τὸν ἠξίωσε καὶ εἶδε τοιαῦτα μυστήρια φοβερά. Τὴν δὲ πρωΐαν ἦλθεν Ἄγγελος τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου φέρων εἰς αὐτὸν τὴν οὐράνιον τροφήν, τοῦ ἔδειξε δὲ καὶ τὸ μάννα, καθὼς τοῦ εἶπεν ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, καὶ ἀπῆλθεν εἰς οὐρανούς. Ὁ δὲ Ὅσιος ἐδόξασε τὸν Χριστὸν καὶ τὴν Πανάχραντον αὐτοῦ Μητέρα τὴν Ὁδηγήτριαν, ἡσύχαζε δὲ πάλιν ἀσκητεύων μόνος εἰς μόνον τὸν Θεὸν προσευχόμενος χρόνους ὁλοκλήρους πεντήκοντα τρεῖς. Ἀλλὰ καὶ αἱ συχναὶ φαντασίαι τῶν δαιμόνων ἔλειψαν μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ, οὐδὲ ἀνθρώπου ὁμοίωμα εἶδε τόσους χρόνους. Δὲν ἔτρωγεν ἄλλο τίποτε εἰμὴ μόνον τὸ μάννα ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ἔπιπτεν ὡς δρόσος καὶ ὕστερον ἔπηζε καὶ ἐγίνετο ὡς μέλι. Ἦτο δὲ ὁλόγυμνος ὅπως τὴν ὥραν ποὺ ἐγεννήθη. Οὐδὲ σκέπασμα εἶχεν ἢ ἄλλο τίποτε ἀπὸ ὅσα χρειάζεται ἡ ἀνθρωπίνη φύσις, μόνον τὸν οὐρανὸν εἶχε σκέπην καὶ τὴν γῆν ἠγαπημένην του κλίνην, οὕτω δὲ ἔζησεν ὡς ἔνσαρκος Ἄγγελος ἐπὶ τῆς γῆς ὁ μακάριος καὶ τὸ μὲν θέρος ἐκαίετο ἀπὸ τὸ καῦμα τοῦ ἡλίου, τὸν δὲ χειμῶνα ἐξηραίνετο ἀπὸ τὸν παγετὸν τῆς νυκτός, ὑπέμενε δὲ ὅλα τὰ λυπηρὰ μεγαλοψύχως καὶ ἀνδρικῶς ὑπὲρ ἄνθρωπον, διὰ τὴν μέλλουσαν ζωήν. Ἔδειξε δὲ ὁ μακάριος μὲ ἔργον καὶ ἄσκησιν, ὅτι ἐμιμήθη ἐκείνους τοὺς ἁγίους καὶ ἀγγελόφρονας πατέρας γενόμενος τύπος καὶ καλὸν παράδειγμα εἰς τοὺς μεταγενεστέρους μοναχούς, πῶς πρέπει ὁ τέλειος ἀσκητὴς νὰ ἀγωνίζεται. Ὅταν δὲ ἠθέλησεν ὁ Θεὸς νὰ φανερώσῃ τὴν ἀγγελικήν του πολιτείαν εἰς τοὺς ἀνθρώπους, ἀκούσατε πῶς καὶ μὲ ποῖον τρόπον ᾠκονόμησε τὴν εὕρεσίν του.
Κυνηγός τις ἔλαβε τὸ τόξον του μὲ τὰ βέλη καὶ ἐπῆγεν εἰς τὸ ὄρος τοῦ Ἄθωνος ἵνα κυνηγήσῃ. Διαβὰς δὲ πολλοὺς κρημνοὺς καὶ κοιλάδας, ράχεις ὑψηλὰς καὶ δάση πυκνότατα, ἔφθασε τέλος εἰς ἐκεῖνο τὸ μέρος ὅπου ἦτο ὁ Ὅσιος, ἀγωνιζόμενος τὴν ἀγγελικὴν ἐκείνην διαγωγήν, διὰ νὰ κερδίσῃ τὸν πραγματικὸν καὶ ἄφθαρτον οὐράνιον πλοῦτον.