Ὁ δὲ Ὅσιος εἶπε· καὶ ποῖος εἶσαι σύ, ὅπου θέλεις νὰ μοὶ εἴπῃς καλοὺς καὶ ψυχωφελεῖς λόγους; ὁ δὲ δαίμων ἀπήντησεν ἐγὼ εἷμαι ὁ ἀρχιστράτηγος τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ ἀπέστειλε νὰ σοῦ φέρω μηνύματα καλά. Διὰ τοῦτο ἀνδρίζου καὶ ἐνδυναμοῦ καὶ χαῖρε, ὅτι σοῦ ἡτοιμάσθη θρόνος θεϊκὸς καὶ στέφανος ἀμαράντινος. Τώρα λοιπὸν ἀποφάσισε νὰ ἀφήσῃς τὸν τόπον τοῦτον, καὶ νὰ ὑπάγῃς εἰς τὸν κόσμον, διὰ νὰ ὠφεληθοῦν πολλαὶ ψυχαὶ ἀνθρώπων· ὅτι διὰ τοῦτο καὶ ὁ Κύριος ἐξήρανε τὴν πηγὴν τοῦ ὕδατος ὅπου ἔπινες, διότι βούλεται νὰ σὲ μετατοπίσῃ. Ὁ ἴδιος δὲ ὁ κακότεχνος διάβολος, ὁ ἐφευρέτης παντὸς κακοῦ καὶ πάνσοφος εἰς πᾶσαν πονηρίαν, προέστειλε δαίμονα καὶ ἠμπόδιζε τὸ ὕδωρ, ὥστε νὰ μὴ τρέχῃ διόλου.
Τότε ὁ Ὅσιος Πέτρος εἶπε πρὸς αὐτὸν μὲ σχῆμα ταπεινόν· καὶ ποῖος εἶμαι ἐγὼ ὁ ταπεινὸς καὶ ἀναξιώτατος ἁμαρτωλὸς διὰ νὰ ἔλθῃ Ἄγγελος Κυρίου εἰς ἐμέ; Ὁ δὲ διάβολος εἶπεν· εἰς τοῦτο μὴ θαυμάσῃς, ὅτι εἰς τοὺς καιροὺς τούτους σὺ ἐνίκησες τοὺς παλαιοὺς Ἁγίους καὶ Προφήτας, τὸν Μωϋσῆν, τὸν Ἠλίαν καὶ τὸν Δανιήλ, καὶ μέγας Ἅγιος ἐκλήθης εἰς τοὺς οὐρανοὺς διὰ τὸ τέλειον τῆς ὑπομονῆς σου. Τὸν Ἠλίαν ἐνίκησας εἰς τὴν ἀτροφίαν, τὸν Δανιὴλ εἰς τὴν κατοίκησιν μετὰ τῶν ἑρπετῶν τῶν θανατηφόρων, καὶ τὸν Ἰὼβ ἐν τῇ καρτερίᾳ τῆς ὑπομονῆς. Λοιπὸν ὕπαγε καὶ μόνος σου νὰ ἴδῃς μὲ τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ νὰ πιστεύσῃς τὴν στέρησιν τοῦ ὕδατος καὶ πορεύσου ταχέως εἰς τὰ τοῦ κόσμου μοναστήρια, καὶ ἐκεῖ θέλω εἶμαι μαζί σου διὰ νὰ ὠφεληθοῦν πολλοί, λέγει Κύριος παντοκράτωρ. Τότε ὁ Ὅσιος λέγει πρὸς τὸν φαινόμενον ψευδάγγελον· ἐγώ, ἐὰν δὲν ἔλθῃ ἡ Κυρία μου Θεοτόκος, ἥτις μὲ ἔστειλεν ἐδῶ καὶ ὁ ἐν ἀνάγκαις βοηθός μου Νικόλαος, ἀπὸ ἐδῶ δὲν φεύγω. Ὁ δὲ διάβολος, μόλις ἤκουσε τῆς Παναγίας τὸ ὄνομα, παρευθὺς ἐξηφανίσθη ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν τοῦ Ἁγίου.
Τότε, ὁ μακαριώτατος Πέτρος ἐγνώρισε τὴν ἐπιβουλὴν τοῦ ἐχθροῦ καὶ ὅλην τὴν ἀδυναμίαν αὐτοῦ καὶ ἐστάθη εἰς προσευχὴν λέγων: Ὦ Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός μου καὶ ὁ Κύριός μου, ὁ ἐχθρός μου διάβολος περιέρχεται ὠρυόμενος ζητῶν νὰ καταπίῃ ἐμὲ τὸν ἁμαρτωλόν· ἀλλὰ σύ, Κύριε, μὴ ἐγκαταλίπῃς με τῇ κραταιᾷ σου χειρί. Αὐτὰ εἶπε καὶ πάλιν ἡσύχασεν ἐν τῷ σπηλαίῳ αὐτοῦ, εὐχαριστῶν τὸν Θεόν. Κατὰ δὲ τὴν νύκτα ἐκείνην φαίνεται εἰς τὸν ὕπνον αὐτοῦ ἡ ταχεῖα βοήθεια τῶν Χριστιανῶν, ἡ Θεοτόκος, καὶ ὁ μέγας Νικόλαος, καὶ λέγει πρὸς αὐτόν.