Ταῦτα ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶπεν ἐν ὁράματι εἰς τὸν Ὅσιον Πέτρον· ἀλλ’ ἂς γνωρίσῃ ὁ καθεὶς ἀπὸ τὴν ἔκβασιν τῶν πραγμάτων τῆς ψυχωφελοῦς ταύτης διηγήσεως τὴν πολλὴν εὐσπλαγχνίαν τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀγάπην τοῦ Ἁγίου Νικολάου, τὴν ὁποίαν ἔδειξεν εἰς τὸν δοῦλον τοῦ Θεοῦ, καὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τὴν μεγίστην βοήθειαν, τὴν ὁποίαν ἔδωσε πρὸς τὸν ἱκέτην της. Ἀκόμη ἂς ἴδῃ καὶ τὴν ὑπομονὴν καὶ πίστιν τοῦ Ἁγίου Πέτρου, καὶ πῶς ἀπέδωκε τὰς εὐχάς του τῷ Θεῷ καθὼς ἔταξε. Λοιπὸν ἐξύπνησε παρευθὺς ὁ Ὅσιος, καὶ τοῦ ἐφαίνετο ὅτι ἀκόμη βλέπει τὴν ὀπτασίαν, καὶ ηὐχαρίστησε τὸν Θεὸν δι’ ὅσα τὸν ἠξίωσε καὶ εἶδεν. Ἦτο δὲ τότε ἕως τρίτη ὥρα τῆς ἡμέρας, οἱ δὲ ναῦται ὡς εἶδον τὸν καιρὸν καλὸν καὶ τὸν ἄνεμον ἐπιτήδειον ἥπλωσαν τὰ ἱστία καὶ ἐσυνέχισαν τὸ ταξίδιόν των ἀνεμποδίστως. Καὶ ὡς ἔφθασαν πλησίον τοῦ Ἁγίου Ὄρους χαίροντες καὶ εὐθυμοῦντες, θαῦμα μέγα ἐγένετο. Ἐστάθη τὸ πλοῖον πλησίον τῆς Μονῆς τῆς Παναγίας, ἀνάμεσα εἰς τὸ ναυπηγεῖον καὶ τὴν θέσιν καλουμένην Περδίκι, καὶ πλέον μήτε ἐμπρὸς ἐπήγαινε, μήτε ὀπίσω· καὶ ἐνῷ τὰ ἱστία ἐκινδύνευον νὰ σχισθοῦν ἀπὸ τὴν δύναμιν τοῦ ἀνέμου, τὸ πλοῖον ἵστατο ὡσὰν νὰ ἦτο ἀραγμένον.
Τοῦτο τὸ ἀπροσδόκητον θαῦμα ὡς εἶδον οἱ ναῦται ἠπόρησαν, καὶ ἔλεγον ὁ εἷς πρὸς τὸν ἕτερον. Τάχα τί νὰ εἶναι τοῦτο, τὸ ὁποῖον μᾶς ἐμποδίζει τὸν δρόμον μας; Ὁ ἄνεμος εἶναι καλός, τὸ βάθος τῆς θαλάσσης πολὺ καὶ τὸ πέλαγος ἀνοικτόν· ἀλλὰ ἴσως κάτι νὰ ἐπταίσαμεν εἰς τὸν Θεὸν καὶ θέλει νὰ μᾶς καταποντίσῃ ἐδῶ. Ταῦτα κλαίοντες καὶ ἀναστενάζοντες ἔλεγον, ὁ δὲ Ἅγιος Πέτρος λέγει πρὸς αὐτούς· τέκνα μου ἐν Κυρίῳ, εἰπέτε μου πῶς λέγεται τὸ ὄρος τοῦτο. Ἴσως δυνηθῶ νὰ παρηγορήσω τὴν λύπην σας, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ, καὶ νὰ λύσω τὴν ἀπορίαν σας. Ἐκεῖνοι δὲ εἶπον· τοῦτο ὀνομάζεται ὄρος τοῦ Ἄθωνος, τίμιε πάτερ. Λοιπόν, λέγει ὁ Ἅγιος, νὰ ἠξεύρετε, τέκνα μου, ὅτι δι’ ἐμὲ ἔγινεν ὁ ἐμποδισμὸς τοῦ πλοίου σας, καὶ ἐὰν δὲν μὲ ἀποβιβάσετε διὰ νὰ μὲ ἀφήσετε εἰς τοῦτον τὸν τόπον, δὲν θὰ δυνηθῆτε ν’ ἀναχωρήσετε ἀπ’ ἐδῶ. Ἐκεῖνοι δέ, καθὼς ἤκουσαν ταῦτα ἀπὸ τὸν Ἅγιον, πολὺ ἐλυπήθησαν διὰ τὴν ὑστέρησίν του. Τότε καὶ μὴ θέλοντες ἠναγκάσθησαν καὶ ἀπεβίβασαν τὸν Ἅγιον ἔξω εἰς τὴν ἄκραν τοῦ Ὄρους. Ἔλεγον δὲ οἱ ναῦται μετὰ πόνου καρδίας πρὸς τὸν Ἅγιον· ἀλλοίμονον εἰς ἡμᾶς, ὅτι μεγάλην σκέπην καὶ βοήθειαν ἐστερήθημεν σήμερον ἀπὸ τὴν ἁγιωσύνην σου, πάτερ Ἅγιε.