Ἀπεκρίθη ὁ Πέτρος· ἐν ἀληθείᾳ μάρτυρας ἀξιοπίστους ὁρίζω ὑμᾶς ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ, καὶ οὕτω θὰ πράξω ὁ δοῦλός σας. Καὶ πάλιν λέγει ὁ δίκαιος Συμεών· ἐφ’ ὅσον ὡμολόγησας, ἔξελθε ἀπὸ τὴν φυλακὴν ταύτην ἀνεμποδίστως, καὶ ὅπου θέλεις ὕπαγε, διότι δὲν σὲ ἐμποδίζουν οὐδὲ δύνανται νὰ σὲ κρατοῦν αὐτὰ τὰ δεσμὰ διὰ τῶν ὁποίων εἶσαι δεδεμένος. Τότε ὁ Πέτρος ἔδειξε τοὺς πόδας του, οἵτινες ἦσαν προσηλωμένοι εἰς τὸ ξύλον, καὶ ἑπομένως δὲν ἠδύνατο νὰ σηκωθῇ. Ὁ δὲ θεοδόχος Συμεὼν ἥπλωσε τὴν χεῖρά του μὲ τὴν ράβδον ποὺ ἐκράτει, καὶ ἤγγισε τὰς ἁλύσεις, παρευθὺς δὲ διελύθησαν αὗται ὡς διαλύεται ὁ κηρὸς ἀπὸ προσώπου πυρὸς καὶ ἠφανίσθησαν τελείως. Ἔπειτα ἐξῆλθεν ἀπὸ τὴν φυλακὴν ὁ δίκαιος Συμεὼν πρῶτος, καὶ κατόπιν συνηκολούθησεν αὐτῷ ὁ Πέτρος ὁμοῦ καὶ ὁ μέγας Νικόλαος, εὑρέθη δὲ περιπατῶν εἰς τὸν δρόμον τὸν ἔξω ἀπὸ τὸ φρούριον τοῦ Σαμαρᾶ.
Τότε εἶπε πρὸς τὸν Πέτρον ὁ δίκαιος Συμεών. Νὰ ἠξεύρῃς, Πέτρε, ὅτι τοῦτο ὅπου βλέπεις εἰς τὸν ἑαυτόν σου δὲν εἶναι ὄνειρον, ἀλλὰ ὀπτασία διὰ τῆς ὁποίας ἀπολαμβάνεις τὴν ἐλευθερίαν σου, τοῦτο δὲ εἶπε διότι τοῦ Πέτρου τοῦ ἐφαίνετο, ὅτι τὸ παράδοξον αὐτὸ θαῦμα ἦτο ὄνειρον. Εἰς δὲ τὸν Ἅγιον Νικόλαον παρήγγειλεν ὁ δίκαιος Συμεὼν νὰ τὸν κυβερνᾷ καὶ νὰ ἔχῃ τὴν φροντίδα αὐτοῦ, ἐκεῖνος δὲ ἔγινεν ἄφαντος ἀπὸ αὐτούς, καὶ ἔμεινε μόνος ὁ Πέτρος ἀκολουθῶν τὸν μέγαν Νικόλαον ἔχων τὰς ἐλπίδας του εἰς αὐτόν. Ὁ δὲ μέγας Νικόλαος εἶπεν εἰς τὸν θεῖον Πέτρον νὰ λάβῃ ὀλίγην τροφήν· ἐκεῖνος δὲ τοῦ εἶπε, ὅτι δὲν ἔχει τίποτε νὰ φάγῃ. Ὁ δὲ γνήσιος τοῦ Θεοῦ ὑπηρέτης Νικόλαος τοῦ εἶπεν· ἔχε θάρρος, καὶ ἀπὸ τώρα μὴ φοβῆσαι. Ἰδοὺ ἓν δένδρον κατάφορτον ἀπὸ καρπούς, λάβε καὶ φάγε. Οὕτως ἔπραξε καὶ εὗρεν ὁ ἄνθρωπος ὀλίγην παρηγορίαν τῆς μεγάλης πείνης καὶ δίψης του καὶ τῆς λοιπῆς κακοπαθείας· καὶ τοιουτοτρόπως δὲν ἔλειψεν ἀπ’ αὐτὸν ὁ Ἅγιος Νικόλαος, ἀλλὰ τοῦ ἐδείκνυε τὴν ὁδὸν καὶ τὸν ὡδήγησεν εἰς τὴν Ρώμην ἀβλαβῆ καὶ ἄνευ κινδύνων.
Ὡς δὲ ἔφθασεν ὁ Πέτρος εἰς τὰ σύνορα τῆς παλαιᾶς Ρώμης, παρευθὺς ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἀνεχώρησεν ἀπ’ αὐτοῦ. Τοῦτο δὲ μόνον τοῦ εἶπεν· ἀδελφὲ Πέτρε, καιρὸς εἶναι νὰ ἐκπληρώσῃς ταχέως τὴν ὑπόσχεσίν σου, τὴν ὁποίαν ἔταξας εἰς τὸν Θεόν· ἐὰν δὲ καὶ πάλιν ὀκνήσῃς, γνώριζε ὅτι θέλουν σὲ ὁδηγήσει δεδεμένον εἰς τοῦ Σαμαρᾶ τὴν φυλακήν.