Προφθάσας δὲ ὁ Ἅγιος εἶπε πρὸς τὸν Πέτρον· γνωρίζεις τὸν δίκαιον καὶ θεοδόχον Συμεών, ὅστις ἐν τῷ ἱερῷ ἐδέχθη εἰς τὰς ἀγκάλας του τὸν Χριστὸν παιδίον τεσσαράκοντα ἡμερῶν; Ὁ Πέτρος ἀπήντησε· τὸν γνωρίζω πολὺ καλά, Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, διότι ἀναφέρεται εἰς τὰ ἅγια καὶ ἱερά μας Εὐαγγέλια. Ὁ δὲ μέγας Νικόλαος λέγει· τοῦτον λοιπὸν νὰ παρακαλέσωμεν καὶ οἱ δύο μας, ἵνα μεσιτεύσῃ εἰς τὸν Χριστόν, καὶ ἐλπίζω εἰς τὴν εὐσπλαγχνίαν του, ὅτι δὲν θέλει μᾶς παρακούσει, διότι αὐτὸς παραστέκεται εἰς τὸν θρόνον τὸν Δεσποτικὸν μετὰ τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου καὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ Μητρὸς αὐτοῦ· καὶ τὰ ἀδύνατα τοῖς ἀνθρώποις θέλουν γίνει δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ. Ἀφοῦ εἶπε τούτους τοὺς λόγους ὁ Ἅγιος ἔφυγε καὶ παρευθὺς ὁ Πέτρος ἐξύπνησεν, εὐχαριστῶν τὸν Ἅγιον Νικόλαον.
Τότε πάλιν ἤρχισε νὰ νηστεύῃ καὶ νὰ δέεται περισσότερον τοῦ Θεοῦ, ἐπικαλούμενος ἕνα ἕκαστον τῶν Ἁγίων κατ’ ὄνομα. Καὶ βλέπε τὴν συμπάθειαν καὶ εὐσπλαγχνίαν τοῦ Ἁγίου Νικολάου πρὸς τοῦτον τὸν Ἅγιον Πέτρον, πῶς ἠθέλησε νὰ ἐλευθερώσῃ τὸν ἱκέτην του αὐτόν, παρακινῶν ὑπὲρ αὐτοῦ εἰς συμπάθειαν τὸν δικαιότατον Συμεών, ὅστις τοῦ ἐχάρισε τὴν ἐλευθερίαν ἀπὸ τῆς φυλακῆς καὶ τῶν λυπηρῶν δεσμῶν. Ἐμφανισθεὶς λοιπὸν καὶ πάλιν πρὸς τὸν Πέτρον ὁ Ἅγιος Νικόλαος λέγει πρὸς αὐτόν· ἔχε θάρρος, ἀδελφὲ Πέτρε, καὶ ἀπομάκρυνε τὴν μεγάλην λύπην ἀπὸ τὴν καρδίαν σου, διότι ἰδοὺ ἔφερα ὡς συμβοηθόν σου τὸν θεοδόχον Συμεών, καὶ δὸς δόξαν τῷ Θεῷ ὅτι εἴσηκούσθη ἡ δέησίς σου καὶ ἦλθε νὰ σὲ ἐλευθερώσῃ ἀπὸ τὰ δεσμά. Τότε ὁ Πέτρος ἔστρεψε τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶδε τὸν μέγαν Συμεών, καὶ καθὼς τὸν εἶδεν, ὅλως ἐτρόμαξεν ἀπὸ τὴν ὄψιν του τὴν φοβεράν. Ὁ δὲ δίκαιος Συμεὼν ἦλθε καὶ ἐστάθη πλησίον του, καὶ ἐκράτει εἰς τὴν χεῖρά του χρυσῆν ράβδον, καὶ ἐφόρει ἱερατικὴν στολήν, καὶ λέγει πρὸς τὸν Πέτρον. Σὺ εἶσαι ὅστις πειράζεις τὸν ἀδελφόν μας Νικόλαον, ὅστις ἐπεκαλέσθης καὶ ἡμᾶς ὡς μεσίτας εἰς τὴν παράκλησίν σου πρὸς τὸν Δεσπότην μας Ἰησοῦν Χριστόν, ἵνα σὲ ἐλευθερώσῃ ἀπὸ τὴν καταδίκην ταύτην; Ὁ δὲ Πέτρος μετὰ βίας εἶπε· ναί, Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, ἐγὼ εἶμαι ὁ ταλαίπωρος ὅπου ἔβαλα ἐγγυητήν μου εἰς τὸν Θεὸν τὸν μέγαν Νικόλαον καὶ τὴν ἁγιωσύνην σου μεσίτην καὶ ἱκέτην.
Λέγει τότε ὁ Ἅγιος Συμεών· καὶ ἀφοῦ μᾶς ἐπεκαλέσθης ὡς ἐγγυητάς σου εἰς τὸν Θεόν, φυλάσσεις ἀπὸ τώρα καὶ εἰς τὸ ἑξῆς αὐτὰ ὅπου τάζεις, ὅτι δηλαδὴ θὰ γίνῃς καὶ θὰ διέλθῃς τὸν βίον σου ἀσκητικῶς μὲ προθυμίαν πολλήν;