Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν ΠΕΤΡΟΥ τοῦ ἐν τῷ Ἁγίῳ ὄρει τοῦ Ἄθω ἀσκήσαντος.

Ἀλλ’ ἂς ἐπανέλθωμεν εἰς τὴν διήγησίν μας. Ἀφοῦ ἔφυγαν οἱ Μοναχοὶ ἐκεῖνοι μὲ τὸ λείψανον τοῦ Ὁσίου, κατήντησαν εἰς ἕνα χωρίον λεγόμενον Φώκαις, τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται εἰς τὴν Θρᾴκην· ἦτο δὲ πλησίον εἰς τὸ χωρίον ἐκεῖνο φρέαρ καὶ εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον ἐκάθησαν νὰ φάγουν ἄρτον, τὸν δὲ σάκκον εἰς τὸν ὁποῖον εἶχον τὸ λείψανον τὸν ἐκρέμασαν εἰς ἕνα κλάδον ἐλαίας. Ἀκόμη δὲν εἶχον καλοφάγει καὶ ἔφθασαν ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παῖδες, οἱ ὁποῖοι ἔκραζον μεγαλοφώνως καὶ ἔλεγον· ποῦ εἶναι ὁ Μέγας Πέτρος, ὅστις ἦλθεν ἀπὸ τὸ Ὄρος τοῦ Ἄθωνος; θέλομεν νὰ τὸν προϋπαντήσωμεν. Τὴν αἰτίαν δὲ τῆς συγχύσεώς των δὲν θέλω ἀκόμη νὰ σᾶς διηγηθῶ. Μία μεγάλη δεξαμενὴ εὑρίσκετο πλησίον εἰς ἐκεῖνο τὸ φρέαρ, ὅπου ἐκάθησαν νὰ φάγουν οἱ Μοναχοὶ ἐκεῖνοι, ἀπὸ δὲ τὴν πολυκαιρίαν ἐπαραχώθη καὶ ἔγινε κατοικία πονηρῶν δαιμόνων· εἶχον ἕνα χιλίαρχον ὅπου τοὺς ὥριζε καὶ πολλὰ κακὰ ἔκαμνον εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον, καὶ ὄχι μόνον ἀνθρώπους ἐδαιμόνιζον, ἀλλὰ καὶ ζῷα καὶ πολλοὺς ἐθανάτωσαν ἀνθρώπους, σκύλους, βόας καὶ ἄλλα ζῷα, ἔκαμνον δὲ ὅσα κακὰ ἤθελον, ὅθεν πᾶσα κακία καὶ θλῖψις ἦτο εἰς τὴν χώραν ἐκείνην. Ὅλοι λοιπὸν οἱ δαίμονες ἐκεῖνοι μὲ τὸν χιλίαρχόν των, εὐθὺς ὡς ἐπλησίασεν ἐκεῖ τὸ λείψανον τοῦ Ὁσίου Πέτρου, παρευθὺς ἔφυγον καὶ ἐπῆγαν εἰς τὴν χώραν, καὶ ἐδαιμόνισαν ὅλους τοὺς ἀνθρώπους αὐτῆς, οἵτινες ἔδραμον καὶ ἦλθον εἰς τὴν ἐλαίαν καὶ ἐπεχείρουν μὲ μεγάλας φωνὰς νὰ σχίσουν τὸν σάκκον, ὅπου εὑρίσκετο τὸ ἅγιον λείψανον. Ἀλλὰ παρευθὺς συνέβη θαῦμα ἐξαίσιον, ἀκόμη καὶ τῶν παλαιῶν θαυμάτων θαυμασιώτερον· διότι ἀμέσως ἔφυγον τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, καὶ ἔφυγον κλαίοντα καὶ θρηνοῦντα, ἐκδιωχθέντα μακρὰν ἀπὸ τοῦ τόπου ἐκείνου, τῇ πρεσβείᾳ τοῦ Ὁσίου.

Ἀλλὰ ποῖος ἠμπορεῖ νὰ διηγηθῇ καταλεπτῶς τὰς ἰατρείας ὅπου ἐγίνοντο εἰς τὰ πλήθη τῶν ἀνθρώπων, καὶ τὰ πολλὰ καὶ ἀμέτρητα θαύματα; Διότι τὸ λείψανον τοῦ Ὁσίου ἐγέμισε τὴν ὥραν ἐκείνην εὐωδίας μύρου πολυτίμου καὶ εὐωδίασεν ὅλον τὸν τόπον ἐκεῖνον· καὶ τοὺς μὲν δαιμονιζομένους ἐσωφρόνιζε, τοὺς τυφλοὺς ὠμμάτωνε, τοὺς κηλοὺς ἀνώρθωνε, τοὺς λεπροὺς ἐκαθάριζε, καὶ πᾶσαν νόσον τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ ἐθεράπευε. Καί τις παράλυτος ὀκτὼ χρόνους ἐν βασάνοις ἰάθη, τὸν ὁποῖον ἐπῆγαν μὲ φορεῖον. Εἰς αὐτὸν μεγάλως ἐθαυματούργησεν ὁ Ὅσιος, διότι ὡς αὐτὸς ἐπλησίασεν εἰς τὸ ἅγιον λείψανον, ἔκαμον ὅλα του τὰ μέλη μεγάλην βοὴν καὶ παρευθὺς ἔγινε καλά, καὶ ὅλοι θαυμάζοντες ἔδωκαν δόξαν εἰς τὸν Θεόν.


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἡ οὐγγία εἶναι 32 γραμμάρια περίπου.