Λέγει μοι· δὲν σὲ ἀπέστειλεν ὁ Κύριος νὰ μείνῃς ἐδῶ, ἀλλὰ μόνον νὰ ἐνταφιάσῃς τὸ σῶμά μου καὶ νὰ εὐφρανθῇς μὲ τοὺς Ὁσίους δούλους αὐτοῦ, ὅσοι οἰκοῦσιν εἰς ταύτην τὴν ἔρημον καὶ νὰ κηρύξῃς εἰς τὸν κόσμον τοῖς φιλοχρίστοις τὴν πολιτείαν αὐτῶν εἰς δόξαν Θεοῦ, ἵνα τοὺς μιμηθῶσι τὸ κατὰ δύναμιν.
Ἀφοῦ ἤκουσα ταῦτα παρὰ τοῦ Ἁγίου ἔπεσον εἰς τοὺς πόδας λέγων. Γινώσκω ἁγιώτατε Πάτερ, ὅτι ὅσα αἰτήσεις τῷ Θεῷ δώσει σοι διὰ τοὺς πολλούς σου ἀγῶνας. Δέομαι λοιπὸν καὶ παρακαλῶ σε νὰ μὲ εὐλογήσῃς, νὰ γίνω εἰς τὴν ἀρετὴν ὅμοιός σου, νὰ λάβω παρὰ Θεοῦ μετὰ σοῦ τὴν αὐτὴν δόξαν καὶ ὅμοιον στέφανον εἰς τὴν αἰώνιον ζωήν, καθὼς εἰς ταύτην ἠξιώθην καὶ σὲ ἀπήλαυσα. Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο. Ὁ Κύριος νὰ μὴ σὲ λυπήσῃ εἰς αὐτὸ ὅπερ ἐζήτησας, ἀλλὰ νὰ σὲ εὐλογήσῃ καὶ νὰ σὲ στηρίξῃ εἰς τὴν ἀγάπην Του, νὰ σὲ λυτρώσῃ ἀπὸ πᾶσαν ἁμαρτίαν καὶ πειρασμὸν τοῦ ἀντικειμένου, καὶ νὰ τελειώσῃ εἰς σὲ τὸ ἔργον, τὸ ὁποῖον ἐπόθησας. Οἱ Ἄγγελοί Του νὰ σὲ σκεπάσωσι καὶ νὰ σὲ φυλάξωσιν ἀπὸ τὰς ἐπιβουλὰς τοῦ ἐχθροῦ, διὰ νὰ μὴ εὕρῃ ὁ ψυχοφθόρος οὐδὲν πταῖσμα εἰς σὲ κατὰ τὴν ὥραν τῆς κρίσεως, καὶ ἡ εὐλογία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴη μετὰ σοῦ ἐν τῷ νῦν αἰῶνι καὶ ἐν τῷ μέλλοντι.
Ταῦτα εἰπὼν καὶ κλίνας τὰ γόνατα, ὕψωσε πρὸς τὸν οὐρανὸν τὰς χεῖρας καὶ τὰ ὄμματα, λέγων μετὰ δακρύων. «Ὕψιστε Θεὲ καὶ ἀόρατε, οὗ ἡ δύναμις ἀνεξιχνίαστος καὶ ἡ δόξα ἀκατανόητος καὶ ἀνέκφραστος, καὶ τὸ ἔλεος ἄπειρον καὶ ἀμέτρητον, ὑμνῶ, εὐλογῶ, προσκυνῶ καὶ δοξάζω σε, ὃν ἐπόθησα ἐκ νεότητός μου, καὶ Σοὶ ἠκολούθησα. Ἐπάκουσόν μου, πρὸς σὲ γὰρ ἐκέκραξα, ὅτι ἐπεῖδες ἐπὶ τὴν ταπείνωσίν μου, ἔσωσας ἐκ τῶν ἀναγκῶν τὴν ψυχήν μου, οὐ συνέκλεισάς με, εἰς χεῖρας ἐχθρῶν, ἀλλ’ ἔστησας ἐν εὐρυχώρῳ τοὺς πόδας μου. Δέομαί σου Κύριέ μου τῇ σῇ δεξιᾷ σκέπασόν με ἵνα μὴ ταραχθῇ ἡ ψυχὴ μου ἀπὸ τοὺς δαίμονας, ὅταν ἐξέρχεται ἐκ τοῦ σώματος, ἀλλὰ παράλαβε αὐτὴν δι’ ἁγίων Ἀγγέλων σου καὶ κατάταξον αὐτὴν ἔνθα ἐπισκοπεῖ τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, ὅτι εὐλογητὸς εἶ καὶ δεδοξασμένος εἰς τοὺς αἰῶνας. Μνήσθητι, πανοικτίρμον καὶ πολυέλεε, τοῦ πιστοῦ λαοῦ σου· καὶ ὅστις εὑρεθῇ εἰς κίνδυνον θᾳλάσσης ἢ εἰς θυμὸν δικαστοῦ ἢ εἰς ἄλλην τινὰ στενοχωρίαν, καὶ σὲ ἐπικαλεσθῇ λέγων: Παντοδύναμε Κύριε, διὰ πρεσβειῶν τοῦ δούλου σου Ὀνουφρίου ἐλέησον με, παρακαλῶ τὴν βασιλείαν σου, καθὼς μοῦ ἔταξες, ἐπάκουσον τῆς δεήσεως αὐτοῦ.