Ἐὰν τοὺς ἔλθῃ πειρασμὸς ἐκ τοῦ δαίμονος, δὲν ἔχουν τινὰ νὰ τοὺς συμβουλεύσῃ. Ἐὰν πεινάσουν ἢ διψήσουν ἢ γυμνητεύσουν ἢ ἄλλο ὅμοιον χρειασθοῦν, δὲν ἔχουν τίποτε ἀπὸ ὅλα τὰ ἀναγκαῖα τοῦ σώματος. Ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς ἀκολουθίας καὶ προσευχὰς σχολάζουσι περισσότερον, μὴ ἔχοντες σωματικὸν ἐργόχειρον, καὶ οἱ Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ καθ’ ἑκάστην διακονοῦσιν αὐτοῖς, καὶ ὅταν ἐξέρχεται ἡ ψυχὴ αὐτῶν ἐκ τοῦ σώματος τὴν λαμβάνουσι μετὰ πολλῆς εὐλαβείας καὶ τὴν φέρουν ἐνώπιον τῆς Παναγίας Τριάδος ψάλλοντες μὲ εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίασιν.
Ταῦτα ἀκούσας ἐγὼ ὁ ἐλάχιστος ἀπὸ τοὺς θεοφόρους Πατέρας ἐτρώθην εἰς τὴν καρδίαν ἀπὸ τὸν πόθον καὶ τὸν ἔρωτα τῆς ἀναχωρήσεως, καὶ καθ’ ἑκάστην ηὔξανεν ὁ πόθος αὐτὸς καὶ ἐτήκετο ἡ ψυχή μου διὰ τὴν ἀγάπην τῆς ἡσυχίας. Λοιπὸν μίαν νύκτα ἔλαβον ὀλίγους ἄρτους καὶ ἐξῆλθον τοῦ Μοναστηρίου, δεόμενος τοῦ Θεοῦ νὰ μὲ ὁδηγήσῃ ὅπου εἶναι εὐάρεστον αὐτῷ νὰ οἰκήσω. Φθάσας δὲ εἰς τὴν ἔρημον, ἔβαλα εἰς τὸν νοῦν μου νὰ μείνω ἐκεῖ εἰς ἕνα ὄρος, καὶ τότε βλέπω ἔμπροσθέν μου φῶς μέγα. Ὅθεν φοβηθεὶς ἐβουλήθην νὰ ἐπιστρέψω πάλιν εἰς τὸ κοινόβιον. Ἀλλ’ εὐθὺς ἐφάνη εἰς ἐκεῖνο τὸ φῶς ἕνας ὡραιότατος ἄνθρωπος, θαυμάσιος τὴν θέαν καὶ ἔνδοξος, λέγων μοι. Μὴ φοβηθῇς, Ὀνούφριε· ἐγώ εἰμι Ἄγγελος τοῦ Θεοῦ, ὅστις μὲ ἐπρόσταξε νὰ σὲ φυλάττω ἀπὸ τὴν ὥραν τῆς γεννήσεως ἕως τὴν τελευταίαν ἡμέραν σου. Πορεύου λοιπὸν εἰς τὴν προκειμένην ὁδοιπορίαν σου καὶ μὴ δειλιάσῃς πανουργίας τοῦ δαίμονος, οὔτε πειρασμοὺς ἢ ἄλλο συνάντημα. Ὅτι ἐγὼ εἶμαι μαζί σου, νὰ σὲ διαφυλάττω ἕως ὅτου παραστήσω τὴν ψυχήν σου εἰς χεῖρας Θεοῦ.
Ταῦτά μοι λαλήσας ὁ Ἄγγελος, μὲ συνώδευσεν ἕως μίλια ἑβδομήκοντα, ὅπου ἦτο ἕνα σπήλαιον καὶ τότε αὐτὸς μὲν ἔγινεν ἄφαντος, ἐγὼ δὲ κρούσας τὴν θύραν τοῦ σπηλαίου εἶδον νὰ ἐξέρχεται εἷς γηραιὸς καὶ χαριέστατος τὴν θέαν καὶ ἐξαιρέτως ἐνάρετος. Ἀφοῦ προσεκύνησα αὐτόν, μὲ ἠσπάσατο λέγων. Καλῶς ἦλθες, τέκνον καὶ ἀδελρὲ συνεργάτα Ὀνούφριε ὁ Κύριος νὰ σὲ περισκέπῃ καὶ νὰ σὲ διαφυλάττῃ εἰς τὸν φόβον αὐτοῦ. Εἰσελθόντων λοιπὸν εἰς τὸ σπήλαιον, ἔμεινα παρ’ αὐτῷ ὀλίγας ἡμέρας διδασκόμενος διάφοοα πράγματα καὶ ἀφ’ οὗ μὲ ἐνουθέτησεν ἱκανῶς ὅσα εἶναι ἀναγκαῖα διὰ τὴν ἄσκησιν, εἶπέ μοι: Ἀνάστηθι, τέκνον, ἵνα σὲ ὁδηγήσω εἰς ἓν σπήλαιον ἡσυχαστικὸν εἰς τὴν ἐσωτέραν ἔρημον, εἰς τὸ ὁποῖον θέλει ὁ Κύριος νὰ οἰκήσῃς μόνος σου, νὰ πολεμήσῃς ἀνδρείως κατὰ τοῦ δαίμονος, ἵνα λάβῃς τῆς νίκης τὰ τρόπαια.