Φθάσαντες εἰς τὸ ρηθὲν Μοναστήριον, ἀνήγγειλεν ὁ πατήρ μου ἅπαντα εἰς τὸν Ἡγούμενον, ὅστις εἶπεν αὐτῷ· ἐδῶ ποσῶς γυνὴ δὲν ἐπλησίασε πώποτε, καὶ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ τραφῇ τὸ παιδίον; ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· καθὼς ὁ Κύριος ᾠκονόμησε καὶ μᾶς συνώδευσεν εἰς ὅλον τὸν δρόμον ἡ ἔλαφος, ἥτις τὸ ἔτρεφεν, οὕτω πάλιν μὲ τὸ θεῖον πρόσταγμα θέλει ἔρχεσθαι καὶ ἐδῶ καθ’ ἑκάστην νὰ τὸ θηλάζῃ, ἕως νὰ μεγαλώσῃ. Οὕτω λοιπὸν ἔστερξεν ὁ Ἡγούμενος καὶ ἔμεινα εἰς ἐκεῖνο τὸ Κοινόβιον· καὶ ὁ μὲν πατήρ μου ἀπῆλθεν εἰς τον οἶκόν του, ἡ δὲ ἔλαφος ἤρχετο καθ’ ἑκάστην ἡμέραν, ἕως τὸν τρίτον χρόνον, καὶ μὲ ἐθήλαζεν. Ἦσαν δὲ, πάντες οἱ Μοναχοὶ τῆς Μονῆς ἐκείνης ἁγιώτατοι, πορευόμενοι εἰς πάσας τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου ἄμεμπτοι· εἶχον ὅλοι μίαν ψυχὴν καὶ μίαν καρδίαν καὶ ἀγάπην πρὸς ἀλλήλους θαυμασίαν· εἴ τι ἤρεσκεν εἰς τὸν ἕνα, ἔστεργον ἅπαντες· ἐνήστευον, προσηύχοντο ὅλην τὴν νύκτα καὶ τὴν ἡμέραν ἔκαμνον μὲ τόσην σιωπὴν τὸ ἐργόχειρον, ὥστε οὐδεὶς ἐτόλμα χωρὶς ἀνάγκην νὰ λαλήσῃ λόγον βραχύτατον. Ἔμαθον λοιπὸν παρ’ αὐτῶν καὶ ἐδιδάχθην τὴν ἱερὰν Γραφήν, καὶ τῆς μοναχικῆς πολιτείας ὅλας τὰς τάξεις μὲ πᾶσαν ἀκρίβειαν. Πολλάκις δὲ ἐπαινοῦσαν τὸν Προφήτην Ἠλίαν πῶς ἐδυναμώθη ἀπὸ τὸν Θεὸν εἰς τὴν ἔρημον μὲ τὴν ὑπομονὴν καὶ ἐγκράτειαν, καὶ ἔλαβε χάριν παρὰ Θεοῦ νὰ ποιῇ θαυμάσια καὶ μάλιστα ὅτι δὲν ἐδοκίμασεν ἀκόμη τὸ πικρὸν τοῦ θανάτου ποτήριον, ἀλλὰ μετέστη εἰς τὸν Παράδεισον σύσσωμος. Καὶ πάλιν εἰς τὴν Νέαν Διαθήκην τὸν ὑπέρτιμον Βαπτιστὴν καὶ Πρόδρομον, τὸν ὑπὲρ πάντας τοὺς ἁγίους χριστομαρτύρητον, τὸν ὁποῖον ἐπαινοῦσαν κατὰ πολύ.
Ἀκούων ὅθεν καθ’ ἑκάστην τοὺς Πατέρας ὅλου τοῦ Κοινοβίου νὰ εὐφημίζωσι τοὺς τοιούτους, τοὺς ἠρώτησα: Λοιπὸν οἱ ἀναχωρηταὶ ἔχουσι παρρησίαν πρὸς τὸν Θεὸν περισσοτέραν; Οἱ δὲ εἶπόν μοι· ναί, τέκνον, μεγαλύτεροι εἶναι ἀπὸ ἡμᾶς· ὅτι ἡμεῖς μὲν βλὲπομεν καθ’ ἑκάστην ὁ εἷς τὸν ἄλλον μας, ἀναγινώσκομεν τὴν ἀκολουθίαν κοινῶς μὲ πνευματικὴν εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίασιν. Ὅταν πεινάσωμεν, εὑρίσκομεν τὴν τράπεζαν ἑτοίμην. Ἐὰν ἀσθενήσῃ κάποιος ἀπὸ ἡμᾶς σωματικῶς ἢ καὶ ψυχικῶς, τὸν βοηθοῦσι καὶ ὑπηρετοῦσιν οἱ ἄλλοι μὲ πολλὴν ἐπιμέλειαν, καὶ ἁπλῶς εἴ τι ἄλλο χρειασθῶμεν, εὑρίσκομεν τὴν ἁρμόζουσαν θεραπείαν. Ἀλλὰ ἐκεῖνοι οἱ εὐλογημένοι ἡσυχασταὶ δὲν ἔχουσιν ἐξ ἀνθρώπων τινὰ παράκλησιν, ἀλλὰ εἰς μόνον τὸν Θεὸν ὁλοψύχως ἐλπίζουσιν.