Τότε ὁ Παγκράτιος ἐσημείωσεν ἐπ’ αὐτοῦ τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ, ὁρκίζων τοὺς δαίμονας νὰ παύσουν τὰς φωνὰς καὶ τοὺς θορύβους καὶ οἱ δαίμονες εὐθὺς ἐσιώπησαν.

Τότε ὁ Λυκαονίδης εἶπε πρὸς τὸν Παγκράτιον· «Μὴ πλησιάσῃς εἰς τὸν ἀκάθαρτον αὐτὸν Φάλκωνα, διότι πολλοὺς ἐθανάτωσεν». Ὁ δὲ ἱερὸς Παγκράτιος ἀπεκρίθη· «Ἡμεῖς ἔχομεν τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ δὲν φοβούμεθα δαίμονας. Ἐλθὲ ὅθεν μεθ’ ἡμῶν διὰ νὰ ἴδῃς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀπώλειαν τοῦ Φάλκωνος». Κρατῶν δὲ εἰς χεῖρας τὸν Σταυρόν, το ἱερὸν Εὐαγγέλιον καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, ἐπλησίασε πρὸς τὸν μιαρὸν βωμὸν καὶ στραφεὶς κατ’ Ἀνατολὰς ἐδεήθη πρὸς τὸν ἀληθινὸν Θεόν, νὰ τοῦ δώσῃ σοφίαν καὶ δύναμιν, ἵνα ἐπιστρέψῃ τοὺς ἐγχωρίους εἰς τὴν εὐσέβειαν, νὰ ἐκδιώξῃ ἐκεῖθεν τοὺς δαίμονας. Μετὰ δὲ τὴν εὐχήν, ἐβόησεν εἰπών· «Ὁρκίζω σας εἰς τὴν Ἁγίαν Τριάδα, ἀκάθαρτοι δαίμονες, νὰ σηκώσετε τὸν ἀναίσθητον Φάλκωνα καὶ τὸν βωμὸν ὅλον καθὼς εὑρίσκεται καὶ νὰ ρίψετε μακρὰν εἰς τὸ πέλαγος ἕως τριάκοντα στάδια, μετ’ αὐτῶν δὲ νὰ βυθισθῆτε καὶ σεῖς». Εὐθὺς δὲ μὲ τὸν λόγον τοῦ Ἁγίου, ὦ τοῦ θαύματος! Μέγας κτύπος ἠκούσθη καὶ ἐφάνησαν οἱ δαίμονες ὡς πλῆθος κοράκων καὶ γυπῶν, οἵτινες ἁρπάσαντες τὸ εἴδωλον, ἔρριψαν τοῦτο εἰς τὴν θάλασσαν. Ὁ Λυκαονίδης τότε ἐθαύμασεν. Ἔπειτα ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν Ἅγιον συγχώρησιν διὰ νὰ μεταφέρῃ τὰ δῶρα εἰς τὸν ἡγεμόνα τῆς νήσου, Βονιφάτιον καλούμενον καὶ εἰς τὸν πολιτάρχην Αὐρηλιανόν, καθὼς ἦτο συνήθεια. Εἶπε τότε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἅγιος· «Ὕπαγε εἰς εἰρήνην καὶ βλέπε, μὴ σὲ χωρίσῃ τις ἀπὸ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ».

Ἀπελθὼν δὲ ὁ Λυκαονίδης παρέδωκεν εἰς τὸν ἡγεμόνα δῶρα πολύτιμα. Ὁ δὲ ἡγεμών, δεχθεὶς ταῦτα, ἠρώτησεν αὐτὸν διὰ τὰ μέρη τῆς Ἀνατολῆς καὶ πῶς διάγουσιν οἱ ἐκεῖ ἄρχοντες. Ὁ Λυκαονίδης τότε ἀπεκρίθη· «Μεγάλην εἰρήνην ἔχουσιν ὅλαι αἱ ἐπαρχίαι. Διότι ἡ εἰρήνη τοῦ μεγάλου καὶ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἐπεσκίασεν αὐτὰς καὶ σῴζει τοὺς εἰς Αὐτὸν πιστεύοντας». Διηγήθη δὲ εἰς τὸν ἡγεμόνα τὸ μέγα θαῦμα, ὅπερ ἐτέλεσεν ὁ Ἅγιος καὶ ἐκήρυξε τὸν Χριστόν, διηγούμενος ἅπαντα ὅσα εἶδε καὶ ἤκουσε λεγόμενα παρὰ τοῦ Παγκρατίου. Ἐνῷ δὲ συνωμίλουν, ἦλθον ἐκεῖ ἅπαντες οἱ μιαροὶ ἱερεῖς, ὀλολύζοντες καὶ ἐφώναζον ἀτάκτως λέγοντες· «Μέγα κακὸν μᾶς συνέβη, ἡγεμὼν κράτιστε, διότι ὁ ποθητός μας θεὸς Φάλκων ἐξηφανίσθη μεθ’ ὅλου τοῦ περιφήμου ναοῦ, εἰς σημεῖον ὥστε οὐδὲ κἂν ὁ τόπος τοῦ θυσιαστηρίου φαίνεται πλέον».