καὶ ἐπρόσταξεν αὐτὸν νὰ τρώγῃ ἀνὰ δύο ἡμέρας μίαν φορὰν ἄρτον ξηρὸν καὶ νὰ πίνῃ ὕδωρ ὀλίγον, εἰς τὰς τέσσαρας δὲ τεσσαρακοστὰς νὰ κοιμᾶται ἀνὰ πέντε ἡμέρας εἰς τὸ θρονὶ ὡς τὸ πρότερον, ὅλας δὲ τὰς Κυριακὰς καὶ τὰς Δεσποτικὰς ἑορτὰς νὰ ἀγρυπνῇ ἀφ’ ἑσπέρας εἰς προσευχὰς καὶ δοξολογίας ἕως τὴν τρίτην ὥραν τῆς ἡμέρας. Εἰς πάντα ταῦτα ἔκαμεν ὑπακοὴν ὁ μακάριος.

Ὁ δὲ ρηθεὶς Νικηφόρος ἦλθεν εἰς τὸν Κυμινᾶν, ἵνα ἴδῃ τὸν θεῖόν του καθὼς εἶχε συνήθειαν, καὶ ἐνῷ συνωμίλουν ἠρώτησεν ὁ ἄρχων διὰ τὸν Ἀθανάσιον. Ὁ Ὅσιος τότε διηγήθη τοὺς ἀγῶνας κατὰ τῶν δαιμόνων καὶ τὸ πόσον ἠρίστευεν. Ἔτυχε δὲ ἐκεῖ καὶ ὁ Λέων ὁ πατρίκιος, ὁ ἀδελφὸς τοῦ Νικηφόρου τούτου καὶ ὑπουργὸς τῆς Δύσεως, πρὸς τοὺς ὁποίους εἶπεν ὁ Ὅσιος· «Καλὸν καιρὸν ἤλθατε, ἀγαπημένοι μου, διὰ νὰ σᾶς δείξω ἕνα θησαυρόν, τὸν θαυμάσιον Ἀθανάσιον». Ἀπῆλθον λοιπὸν εἰς τὸ ἡσυχαστήριόν του οἱ ἄρχοντες καὶ καθὼς συνωμίλουν, εἶπε πρὸς αὐτοὺς τοιούτους λόγους, ὁποίους ποτὲ δὲν ἤκουσαν. Καὶ τόσον ηὐφράνθησαν ἐκ τῆς γλυκύτητος τῶν λόγων του, ὥστε ἠχμαλωτίσθησαν ἐκ τῆς πρὸς αὐτὸν ἀγάπης καὶ μετὰ βίας ἀπεμακρύνθησαν ἀπ’ αὐτόν. Ἐπιστρέψαντες δὲ εἰς τὸν θεῖόν των, εἶπον εἰς αὐτόν. Ὄντως μέγαν θησαυρὸν κατέχεις καὶ πολὺ σὲ εὐχαριστοῦμεν, διότι μᾶς τὸν παρουσίασες».

Ὁ Γέρων τότε ἐμήνυσεν εἰς τὸν Ἀθανάσιον νὰ ἔλθῃ ἐκεῖ. Καὶ ὡς ἦλθεν, ὁ Ὅσιος ἐπέθεσε τὰς χεῖρας τοῦ Ἀθανασίου εἰς τὰς κεφαλὰς τῶν ἀρχόντων, εἰπὼν εἰς αὐτούς· «Ἀπὸ σήμερον νὰ λέγετε εἰς αὐτὸν τοὺς λογισμούς σας καὶ νὰ ὑποτάσσεσθε ὡς εἰς πατέρα σας πνευματικόν». Τότε ὄντως ἐκεῖνοι ἔβαλαν μετάνοιαν, εὐχαριστοῦντες διὰ τὴν οἰκονομίαν καὶ φροντίδα τοῦ Γέροντος, καὶ ἐξωμολογήθησαν εἰς τὸν Ἀθανάσιον καὶ ἐθαύμασαν τὴν σοφίαν του. Ὁ δὲ Νικηφόρος ἐνεπιστεύθη τὸν ὃν εἶχε θεάρεστον σκοπὸν νὰ γίνῃ Μοναχός. Ὁ δὲ Ἀθανάσιος συνεβούλευσεν αὐτὸν ταῦτα· «Ἔχε εἰς τὸν Θεὸν τὴ ἐλπίδα σου καὶ θέλει φροντίσει, νὰ οἰκονομήσῃ τὸ συμφέρον σου». Ἀφοῦ δὲ εἶπε ταῦτα, ηὐχήθη καὶ ἀπέλυσεν αὐτούς, οἵτινες ἔκτοτε ηὐλαβοῦντο καὶ ἐτίμων τὸν Ἀθανάσιον περισσότερον ἀπὸ τὸν θεῖόν των. Καὶ ὄχι μόνον αὐτούς, ἀλλ’ ὅλους τοὺς συγκλητικοὺς καὶ μεγάλους ἄρχοντας, τοὺς προσερχομένους ἵνα λάβωσι τὴν εὐχὴν τοῦ Γέροντος, ἀπέστελλεν εἰς τὸν Ἀθανάσιον.